مناجات حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام |
مناجات حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ
خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه
بِقَلْبٍ سَليمٍ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا
دلى پاك به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى
لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ
كاش گرفته بودم با پيامبر راهى و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند
الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَالاَْقْدامِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ
جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشانيها و قدمها و از تو امان خواهم
يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ
در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى
وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ
وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهيشان و بر ايشان است
اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ
لعنت و ايشان را است بدى آن سراى و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر
شَيْئاً وَالاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَاُمِّهِ
چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر
وَاَبيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَاءْنٌ يُغْنيهِ
و پدر و همسر و فرزندانش براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد
وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ
و از تو خواهم امان در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش
وَصاحِبَتِهِ وَاَخيهِ وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ وَمَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ
و همسرش و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه
يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى
او را نجات دهد، هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند مولاى من ... تويى سرور
وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
و منم بنده و آيا رحم كند بر بنده جز سرور او مولاى من اى مولاى من تويى
الْمالِكُ وَاَ نَا الْمَمْلُوكُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلا الْمالِكُ مَوْلاىَ يا
مالك و منم مملوك و آيا رحم كند بر مملوك جز مالك مولاى من اى
مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَاَ نَا الذَّليلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلا الْعَزيزُ
مولايم تويى عزتمند و منم خوار و ذليل و آيا رحم كند بر شخص خوار جز عزيز
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
مولاى من اى مولاى من تويى آفريدگار و منم آفريده و آيا رحم كند بر آفريده
اِلا الْخالِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَاَ نَا الْحَقيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ
جز آفريدگار مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم كند بر
الْحَقيرَ اِلا الْعَظيمُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَ نَا الضَّعيفُ وَهَلْ
ناچيز جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى نيرومند و منم ناتوان و آيا
يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلا الْقَوِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَ نَا الْفَقيرُ
رحم كند بر ناتوان جز نيرومند مولاى من اى مولاى من تويى بى نياز و منم نيازمند
وَهَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا
و آيا رحم كند بر نيازمند جز بى نياز مولاى من اى مولاى من تويى عطابخش و منم
السّاَّئِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
سائل و آيا رحم كند بر سائل جز عطاكننده مولاى من اى مولاى من تويى
الْحَىُّ وَاَ نَا الْمَيِّتُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلا الْحَىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ
زنده و منم مرده و آيا رحم كند مرده را جز زنده مولاى من اى مولاى من
اَنْتَ الْباقى وَاَ نَا الْفانى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى مَوْلاىَ يا
تويى باقى و منم فانى و آيا رحم كند بر فانى جز خداى باقى مولاى من اى
مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَاَ نَا الزّاَّئِلُ وَهَلْ يَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ مَوْلا ىَ
مولاى من تويى هميشگى و منم زوال پذير و آيا رحم كند بر زوال پذير جز خداى هميشگى مولاى من
يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَاَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا
اى مولاى من تويى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم كند روزى خور را جز
الرّازِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَالْجَوادُ وَاَ نَاالْبَخيلُ وَهَلْ يَرْحَمُ
روزى ده مولاى من اى مولاى من تويى سخاوتمند و منم بخيل و آيا رحم كند
الْبَخيلَ اِلا الْجَوادُ مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَاَ نَا الْمُبْتَلى وَهَلْ
بر بخيل جز سخاوتمند مولاى من اى مولاى من تويى عافيت بخش و منم گرفتار و آيا
يَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكَبيرُ وَاَ نَا
رحم كند بر شخص گرفتار جز عافيت بخش مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم
الصَّغيرُ وَهَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلا الْكَبيرُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
كوچك و آيا رحم كند بر كوچك جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى
الْهادى وَاَ نَا الضّاَّلُّ وَهَلْ يَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى مَوْلاىَ يامَوْلاىَ
راهنما و منم گمراه و آيا رحم كند بر گمراه جز راهنما مولاى من اى مولاى من
اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ
تويى بخشاينده و منم بخشش پذير و آيا رحم كند بخشش پذير را جز بخشاينده
مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ
مولاى من اى مولاى من تويى سلطان و منم گرفتار آزمايش و آيا رحم كند به بنده گرفتار آزمايش
اِلا السُّلْطانُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّليلُ وَاَ نَا الْمُتَحَيِّرُ وَهَلْ يَرْحَمُ
جز سلطان مولاى من اى مولاى من تويى دليل و راهنما و منم متحير و سرگردان و آيا رحم كند
الْمُتَحَيِّرَ اِلا الدَّليلُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ
سرگردان را جز راهنما مولاى من اى مولاى من تويى آمرزنده و منم گنهكار و آيا
يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَاَ نَا
رحم كند گنهكار را جز آمرزنده مولاى من اى مولاى من تويى غالب و منم
الْمَغْلُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
مغلوب و آيا رحم كند بر مغلوب جز غالب مولاى من اى مولاى من تويى
الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ مَوْلاىَ يا
پروردگار و منم پروريده و آيا رحم كند پروريده را جز پروردگار مولاى من
مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَاَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكَبِّرُ
اى مولاى من تويى خداى با كبريا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم كند بر فروتن جز خداى بزرگمنش
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ وَارْضَ عَنّى بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ
مولاى من اى مولاى من به من رحم كن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و كرم
وَفَضْلِكَ يا ذَاالْجُودِ وَالاِْحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِكَ يا
و فضل خود اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
مهربانترين مهربانان
مؤ لّف گويد: كه سيّد بن طاوُس بعد از اين مناجات دعاء طولانى از آن حضرت نقل كرده مسمّى به دعاء امان مقام را گنجايش ذكر آن نيست و مى خوانى نيز در اين مقام شريف دعايى را كه در مسجد زيد ذكر مى كنيم انشاءالله و بدانكه ما در هديّة الزّائرين اشاره كرديم به اختلاف در محرابى كه محلّ ضربت خوردن اميرالمؤ منين عليه السلام است كه آيا همين محراب معروفست يا آن محراب متروك و گفتيم كه نهايت احتياط در آن است كه اعمال محراب را در هر دو جا بكنند يا گاهى در معروف و گاهى در متروك .
اعمال دكّه حضرت صادق عليه السلام: پس برو بسوى مقام حضرت صادق عليه السلام و آن واقع است در نزديكى مسلم بن عقيل رضوان الله عليه و آنجا دو ركعت نماز كن و چون سلام دادى و تسبيح نمودى پس بگو:
يا صانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ وَيا جابِرَ كُلِّ كَسيرٍ وَيا حاضِرَ كُلِّ مَلاَءٍ
اى سازنده هر ساخته و اى جبران كننده هر شكسته و اى حاضر هر انجمن
وَيا شاهِدَ كُلِّ نَجْوى وَيا عالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَيا شاهِدا غَيْرَ غائِبٍ وَيا
و اى گواه هر راز و اى داناى هر پنهان و اى حاضرى كه پنهان نشود و اى
غالِبا غَيْرَ مَغْلُوبٍ وَيا قَريبا غَيْرَ بَعيدٍ وَيا مُونِسَ كُلِّ وَحيدٍ وَيا حَيّا
غالب شكست ناپذير و اى نزديكى كه دور نشود و اى همدم هر تنها و اى زنده
حينَ لا حَىَّ غَيْرُهُ يا مُحيِىَ الْمَوْتى وَمُمِيتَ الاَْحْياءِ الْقآئِمَ عَلى كُلِّ
در آن زمان كه زنده اى جز او نبود اى زنده كن مردگان و ميراننده زندگان و مراقب هر
نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
كس بدانچه كرده است معبودى نيست جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد
پس بخوان هر چه خواهى مؤ لّف گويد: كه ما در پيش از اين گفتيم و در اينجا نيز مى گوييم كه در مزار قديم و مشهور بين مردم در ترتيب اعمال مسجد آنست كه بعد از اين مقام بجا مى آورند اعمال دكّة القضاء و بيت الطّشت را كه ما موافق مصباح الزّائر و بحار و ديگران بعد از اعمال ستون چهارم نقل كرديم پس اگر خواستى به نحو مشهور عمل نمايى رجوع كن به آنجا و اعمال اين دو مقام را بجا آور انشاءالله تعالى .
ذكر نمازى براى حاجت در جامع كوفه: از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه كسى كه دو ركعت نماز گذارد در مسجد كوفه بخواند در هر ركعت حمد و دو قُل اَعُوذُ و سوره اِخْلاصْ و كافِرُون و نَصر و قَدر و سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الاَْعْلى و چون سلام دهد تسبيح زهراء سلام الله عليها بگويد پس بطلبد از خدا هر حاجتى كه بخواهد خدا حاجتش را برآورده و دعايش را مستجاب خواهد فرمود.
مؤ لّف گويد كه اين ترتيب در سوره ها موافق روايت سيّد بن طاوُس است در مصباح و در روايت شيخ طوسى در اَمالى سوره قَدْر بعد از سَبِّحِ اسْمَ است و شايد ترتيب در آنها لازم نباشد همين قدر بايد بعد از حمد اين هفت سوره را خواند وَاللَّهُ الْعالِمُ.
|