من
باد و
مادرِ هوا خواهم شد
و گردشِ زمین را
بهسانِ جنبشِ مولی
در گندابِ تنم احساس
خواهم کرد.
من
خاک و
مولِ زمین خواهم شد
و هوا
بهسانِ زهدانِ زنی در برم خواهد گرفت.
از سردیِ مردهوارِ پیکرِ خاکیِ خویش
رنجه خواهم شد.
از فشارِ شهوتناکِ بازوانِ نسیمیِ خویش
شکنجه خواهم شد.
از دیدارِ خویش عذابِ فراوان خواهم کشید
و سخنانِ همیشه را
در دو گوشِ بیرغبتِ خویش
مکرر خواهم کرد.
۱۳۳۸
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو