متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
83 سخنى از آن حضرت ( ع ) درباره عمرو بن عاص
در شگفتم از پسر نابغه ( 1 ) . به شاميان مىگويد كه من بسيار مزاح مىكنم و مردى شوخ طبعم و اهل لعب و بازيچهام . اين سخنى است باطل و گناهآلود كه عمرو بر زبان آورده . بدانيد ، كه بدترين گفتار دروغ است و او مىگويد و دروغ مىگويد . وعده مىدهد و خلاف مىكند ، اگر چيزى از او خواهند ، خسّت مىورزد و اگر خود چيزى خواهد ، به اصرار و سوگند ، مىستاند و اگر پيمانى بندد در آن خيانت كند و حق خويشاوندى به جاى نياورد . چون جنگ فرا رسد ، به زبان ، بسى امر و نهى كند تا
[ 167 ]
خود را دلير جلوه دهد ، و اين تا زمانى است كه شمشيرها از نيام برنيامده و چون شمشيرها از نيام برآمد ، بزرگترين نيرنگ او اين است كه عورت خود بگشايد .
به خدا سوگند ، ياد مرگ مرا از هر بازيچه و مزاحى باز مىدارد و از ياد بردن آخرت ، عمرو را نگذارد كه سخن حق بر زبان آورد . عمرو با معاويه بيعت نكرد ، مگر آنگاه كه معاويه شرط كرد كه در آتيه او را پاداشى دهد . آرى ، معاويه او را رشوتى اندك داد و عمرو در برابر آن از دين خويش دست كشيد .