متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 112 )
81 سخنى است از آن حضرت در توصيف دنيا
با كدامين بيان سرايى را توصيف كنم كه با رنج آغاز مىشود و با نابودى پايان مىگيرد . در حلالش حساب و در حرامش عقاب است . هر كه در آن توانگر شود ، به دام فتنه در افتد ، و هر كه تهيدست گردد ، اندوهگين شود . آنها كه يكسره در تلاشاند ، به ناگهان از دستش مىدهند ، و كسانى كه بىتفاوت نشستهاند با اقبالش رو به رو مىشوند .
بارى ، هر كه با آن بنگرد ، بينش يابد و آن كه بدان چشم دوزد ، بينش از دست دهد .