نهج البلاغه | و من خطبة له ع عند المسير إلى الشام قيل إنه خطب بها و هو بالنخيلة خارجا من الكوفة إلى صفين

و من خطبة له ع عند المسير إلى الشام قيل إنه خطب بها و هو بالنخيلة خارجا من الكوفة إلى صفين

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
48 و از خطبه‏هاى آن حضرت است هنگام عزيمت به شام سپاس خداى را چند كه شب در آيد و تاريكى افزايد ، و سپاس خداى را هرگاه كه ستاره‏اى بدرخشد ، و ناپديد گردد و به ديده نيايد ، و سپاس خداى را كه انعامش پيداست بر اين و آن ، و فزونى نعمتش را پاداش دادن نتوان . و بعد من پيشتازان سپاه خود را فرستادم و به آنان دستور دادم كه از كرانه اين رود به يك سو نشوند ، تا فرمان من بدانها رسد . چنان ديدم كه از اين آب بگذرم ، و نزد گروهى از مردم شما روم كه در كرانه دجله جاى دارند ، و آنان را برانگيزانم و براى جنگ با دشمنان موجب تقويت نيروى شما گردانم . [ مى‏گويم ، مقصود امام از « ملطاط » جانبى است كه به سپاهيان فرموده است از آنجا بروند ، و آن كرانه فرات است ، و كرانه دريا را نيز « ملطاط » [ 43 ] گويند . و اصل آن به معنى زمين هموار است . و از كلمه « نطفة » ، مقصودش آب فرات است و آن از تعبيرهاى غريب و عجيب است . ]