متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 115 ]
48 خطبهاى از آن حضرت ( ع ) هنگامى كه عزم سفر شام داشت .
حمد خدا را ، هر بار كه شب فرا رسد و سخت تاريك گردد و حمد خدا را ، هر بار كه ستارهاى بدرخشد و ناپديد شود و حمد خدايى را كه انعامش پايان نپذيرد و كس سپاس فضل و كرمش نتواند .
اما بعد . من طلايه سپاه خود را فرستادهام و گفتهام كه از ساحل فرات دور نشوند ،
تا فرمان من برسد . چنان ديدم ، كه از اين آب بگذرم و به نزد مردمى كه در ساحل دجله وطن گزيدهاند بروم و به جنگ برانگيزانمشان تا با شما به سوى دشمنانتان در حركت آيند و آنان را از يارى كنندگان نيروى شما گردانم .
من مىگويم : « ملطاط » جايى از كناره فرات است كه لشكر خود را به پاسدارى آن برگماشته بود . ساحل دريا را هم « ملطاط » گويند و در اصل ، به معنى زمين هموار است . و مراد از « نطفه » ، آب فرات است كه تعبيرى عجيب و غريب است .