جستجو

و من كلام له ع عند عزمه على المسير إلى الشام و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله في الركاب

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

[ 113 ] 46 سخنى از آن حضرت ( ع ) هنگامى كه به قصد شام سفر مى‏كرد بارخدايا ، به تو پناه مى‏برم از سختى سفر و از اندوه بازگشت . و به تو پناه مى‏برم ، از اينكه به هنگام بازگشت بينم كه به زن و فرزند يا داراييم آسيبى رسيده باشد . بار خدايا ، در اين سفر تو همراه من هستى و جانشين مرد مسافر در ميان خاندانش نيز ، تويى . كسى جز تو نتواند كه اين دو مهم را كفايت كند . زيرا آنكه جانشين مسافر است ، در خانه ، همسفر او نتواند بود و آنكه همسفر اوست ، چگونه جانشين او در خانه تواند شد . من مى‏گويم : ابتداى اين كلام از رسول الله ( ص ) روايت شده و امير المؤمنين با عباراتى در نهايت بلاغت آن را پى گرفته و به نيكوترين وجهى به پايان رسانيده است . سخن او از « لا يجمعها » است تا آخر .