نهج البلاغه | و من كلام له ع و فيه يحذر من اتباع الهوى و طول الأمل في الدنيا

و من كلام له ع و فيه يحذر من اتباع الهوى و طول الأمل في الدنيا

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
42 سخنى از آن حضرت ( ع ) اى مردم ، آنچه بيش از هر چيز ديگر مى‏ترسم كه بدان گرفتار آييد ، دو چيز است ، از هوا و هوس پيروى كردن و آرزوهاى دراز در دل‏پروردن . پيروى هوا و هوس از حق منحرف مى‏كند و آرزوهاى دراز ، آخرت را از ياد مى‏برد . بدانيد كه دنيا پشت كرده و شتابان مى‏گذرد . و از آن جز ، ته‏مانده‏اى چون ته مانده آبى در ته ظرفى ، كه آب آن ريخته باشند ، باقى نمانده است . بدانيد ، كه آخرت [ 109 ] روى آورده است و هر يك از آن دو را فرزندانى است . شما فرزندان آخرت باشيد نه فرزندان دنيا . زيرا هر فردى در روز قيامت به پدرش مى‏پيوندد . امروز روز عمل است نه حساب و فردا ، روز حساب است نه عمل . من مى‏گويم : « حذّاء » به معنى شتابنده است . بعضى نيز « جذّاء » به جيم خوانده‏اند ، يعنى ، طمع خير از آن بريده است .