متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 65 )
[ 51 ]
35 گفتارى است از آن حضرت پس از ماجراى حكميت
خداى را سپاس ، هر چند كه روزگار دشواريهايى گران و رويدادهايى سنگين پيش آورد ، و شهادت مىدهم كه جز خداوند يكتا و بىهمتا ، خدايى نباشد و جز او هيچ معبودى وجود ندارد . و اين كه محمد كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد بنده و رسول او باشد .
اما بعد ، بىگمان نافرمانى از نصيحت ناصحى دلسوز و دانا و پرتجربه ، برگ و بارى جز سرگردانى ندارد و پىآمدى جز پشيمانيش نباشد . در جريان اين حكميت من راى خود را با شما در ميان نهادم و عصارهى انديشههايم را بى پرده بيان كردم ، « اى كاش كه از قصير اطاعت مىشد » ولى شما در مقابل ، چونان مخالفانى ستمكار و پيمان شكنانى عصيانگر ، از پذيرش راى من سرباز زديد ، تا آنجا كه نصيحتگر در خيرانديشى خويش به ترديد افتاد ، و جرقه در سنگ چخماق فرو مرد ، و داستان من و شما چنان شد كه آن برادر هوازنى ، سروده است :
در منعرج چو پند مرا ناشنيدهاند فردا سزاى سركشى خويش ديدهاند