نهج البلاغه | و من كتاب له ع إلى معاوية

و من كتاب له ع إلى معاوية

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
73 و از نامه آن حضرت است به معاويه اما بعد ، من با پاسخهايى پياپى به گفته‏هايت ، و شنيدن مضمون نامه‏هايت ، رأى خود را سست مى‏شمارم و زيركى خود را به خطا منسوب مى‏دارم ، و تو كه از من چيزهايى را خواستارى و نامه مى‏نويسى و پاسخ انتظار دارى ، كسى را مانى كه به خواب گران رود ، و خوابهايى بى اساس بيند ، يا چون سرگردانى ايستاده كه ايستادنش بر وى دشوار افتاده . آنچه به سر وقت وى آمده به سود اوست يا به زيان وى ، نمى‏داند و تو آن نيستى بلكه او به تو ماند . به خدا سوگند اگر نه آن بود كه ماندنت را مى‏خواستم ، بلاهايى از من به تو مى‏رسيد كه استخوان را بكوبد و گوشت را آب كند ، و بدان كه شيطان تو را نمى‏گذارد تا به نيكوترين كارت بپردازى و اندرزى را كه به سود توست بشنوى و آويزه گوش سازى . و درود بر آنانكه در خور درودند .