متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
71
از نامه آن حضرت ( ع )
به منذر بن الجارود العبدى كه در پارهاى از آنچه او را بر آن ولايت داده بود ، خيانت كرد .
اما بعد ، درستكارى پدرت مرا در انتصاب تو بفريفت و پنداشتم كه تو از روش او پيروى مىكنى و به راه او مىروى . ولى ، آنسان ، كه به من خبر رسيده تو
[ 783 ]
فرمانبردارى از نفس خود را فرو نمىهلى و براى آخرتت اندوختهاى نمىنهى و با ويران ساختن آخرتت مىخواهى دنيايت را آبادان سازى و به بهاى بريدن از دينت به عشيره خود مىپيوندى . اگر آنچه مرا خبر دادهاند ، درست باشد ، پس اشتر قبيلهات و بند كفشت از تو بهتر توانند بود . كسانى همانند تو هيچ مرزى را استوار نتوانند داشت و لايق آن نيستند كه بر رتبه و مقامشان افزوده شود يا در امانتى شريكشان سازند يا از خيانتشان در امان تواند بود . اين نامه من كه به تو رسيد بر فور به نزد من در حركت آى . ان شاء الله .
اين منذر همان است كه امير المؤمنين درباره او فرمود : از روى خودپسندى پيوسته به چپ و راست خود مىنگرد و در دو برد گرانبهاى خود مىخرامد و كفشهاى خود را فوت مىكند كه گرد از آنها بزدايد .