متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
54 نامهاى
به طلحه و زبير ، توسط عمران پسر حصين خزاعى ، اين نامه را ابو جعفر اسكانى به عنوان مناقب امير مومنان آورده است ( 540 ) اما بعد ، شما دو تن هر چند در مقام كتمان باشيد ، خود مىدانيد كه من حكومت بر مردم را آهنگ نكردم تا اين كه خود خواستند ، و به بيعت گرفتن دستى نيازيدم تا مردم خود بيعت كردند ، و شما نيز از كسانى بوديد كه روى به من آورديد و بيعت كرديد . اين نيز ، مسلم است كه بيعت آن روز مردم ، نه از ترس نيروى مسلطى در صحنه بود ، و نه به طمع نقدينهاى در بساط . با اين وصف ، اگر شما دو تن ، بيعت مرا داوطلب بوديد ، تا دير نشده ، بازگرديد و در پيشگاه خداوند توبه كنيد ، و اگر از سر اكراه بيعت كردهايد ، اين شما بودهايد كه مرا در فرمانروايى بر خويش راه دادهايد ،
كه فرمانبرى را تظاهر كردهايد و نيت نافرمانى را پنهان داشتهايد ، اما به جان خويشم سوگند كه شما را در تقيه در مقايسه با ديگر مهاجران هيچ ويژگى نبوده است ، و پس زدن بيعت پيش از پانهادن به نظام اين حكومت از خروج پس از اقرار ، بسى سادهتر بود .
[ 368 ]
شما بر اين پنداريد كه عثمان را من كشتهام . در اين زمينه آن گروه از مردم مدينه كه در جريان درگيرى ما بىطرف ماندهاند ميان من و شما داورى كنند تا هر كس به اندازهى گناهش كيفر شود . ديگر بار من از شما دو پيرمرد مىخواهم كه در راى خويش تجديد نظر كنيد ، كه اينك تنها زيانتان سرشكستگى است ، اما اگر دير بجنبيد ، گرفتار سرشكستگى و آتش مىشويد .
و السلام