متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
54 و از نامه آن حضرت است
به طلحه و زبير ابو جعفر اسكافى 1 آن را در كتاب مقامات 2 در مناقب امير المؤمنين عليه السلام آورده است .
اما بعد ، دانستيد ، هر چند پوشيده داشتيد ، كه من پى مردم نرفتم تا آنان روى به من نهادند ، و من با آنان بيعت نكردم تا آنان دست به بيعت من گشادند ، و شما دو تن از آنان بوديد كه مرا خواستند و با من بيعت كردند ، و مردم با من بيعت كردند نه براى آنكه دست قدرت من گشاده بود ، يا مالى آماده . پس اگر شما از روى رضا با من بيعت كرديد تا زود است باز آييد و به
[ 342 ]
خدا توبه نماييد ، و اگر به نادلخواه با من بيعت نموديد ، با نمودن فرمانبردارى و پنهان داشتن نافرمانى راه بازخواست را براى من بر خود گشوديد ، و به جانم سوگند كه شما از ديگر مهاجران در تقيّه و كتمان سزاوارتر نبوديد . از پيش بيعت مرا نپذيرفتن براى شما آسانتر بود تا بدان گردن نهيد و پس از پذيرفتن از بيعت بيرون رويد .
پنداشتيد من عثمان را كشتم ، پس ميان من و شما از مردم مدينه آن كس داورى كند كه سر از بيعت من برتافته و به يارى شما هم نشتافته ، آنگاه هر كس را بدان اندازه كه در كار داخل بوده برگردن آيد ، و از عهده آن برآيد .
پس اى دو پيرمرد از آنچه انديشيدهايد بازگرديد كه اكنون بزرگتر چيز كه دامنتان را گيرد عار است ، و از اين پس شما را هم عار است و هم آتش خشم كردگار .