جستجو

و من كتاب له ع إلى طلحة و الزبير مع عمران بن الحصين الخزاعي ذكره أبو جعفر الإسكافي في كتاب المقامات في مناقب أمير المؤمنين عليه السلام

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

54 و از نامه آن حضرت است به طلحه و زبير ابو جعفر اسكافى 1 آن را در كتاب مقامات 2 در مناقب امير المؤمنين عليه السلام آورده است . اما بعد ، دانستيد ، هر چند پوشيده داشتيد ، كه من پى مردم نرفتم تا آنان روى به من نهادند ، و من با آنان بيعت نكردم تا آنان دست به بيعت من گشادند ، و شما دو تن از آنان بوديد كه مرا خواستند و با من بيعت كردند ، و مردم با من بيعت كردند نه براى آنكه دست قدرت من گشاده بود ، يا مالى آماده . پس اگر شما از روى رضا با من بيعت كرديد تا زود است باز آييد و به [ 342 ] خدا توبه نماييد ، و اگر به نادلخواه با من بيعت نموديد ، با نمودن فرمانبردارى و پنهان داشتن نافرمانى راه بازخواست را براى من بر خود گشوديد ، و به جانم سوگند كه شما از ديگر مهاجران در تقيّه و كتمان سزاوارتر نبوديد . از پيش بيعت مرا نپذيرفتن براى شما آسانتر بود تا بدان گردن نهيد و پس از پذيرفتن از بيعت بيرون رويد . پنداشتيد من عثمان را كشتم ، پس ميان من و شما از مردم مدينه آن كس داورى كند كه سر از بيعت من برتافته و به يارى شما هم نشتافته ، آنگاه هر كس را بدان اندازه كه در كار داخل بوده برگردن آيد ، و از عهده آن برآيد . پس اى دو پيرمرد از آنچه انديشيده‏ايد بازگرديد كه اكنون بزرگتر چيز كه دامنتان را گيرد عار است ، و از اين پس شما را هم عار است و هم آتش خشم كردگار .