متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
52 و از نامه آن حضرت است
به اميران شهرها در باره وقت گزاردن نماز اما بعد ، نماز ظهر را با مردم هنگامى بگزاريد كه آفتاب به مغرب بازگردد ، و سايه آن به اندازه ديوار آغل بز شود ، و نماز پسين را هنگامى كه آفتاب سپيده است و نمودار ، و بخشى چندان از روز مانده كه در آن بتوان دو فرسنگ راه را پيمود ، و نماز مغرب را هنگامى با آنان بخوانيد كه روزهدار افطار كند ، و حاجى از عرفات روانه منى شود ، و نماز خفتن را آنگاه كه شفق پنهان
[ 325 ]
گردد تا يك سوم از شب بگذرد ، و نماز بامداد را هنگامى كه روشنى چندان باشد كه كسى روى رفيق خود را بشناسد ، و نماز را با آنان در حد توان ناتوان ايشان بگزاريد و سبب كراهت آنان از نماز و در فتنه افتادنشان مگرديد .