متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 322 ]
48 و از نامه آن حضرت است
به معاويه همانا ستمگرى و دروغ رسوايى آدمى را در دين و دنياى او آشكار 1 مىسازد ، و نقصان وى را نزد آن كس كه عيبگوى او بود پديدار ، و تو مىدانى آنچه را از دست شده 2 تدارك كردن نتوانى . مردمى چيزى را كه به حق نبود خواستند 3 و به تأويل كردن حكم خدا برخاستند 4 ، خدا آنان را دروغگو خواند و به كيفرشان رساند . پس از روزى بترس كه در آن روز آن كه پايان كار خود را نيكو گردانيده شادمان است ، و آن كه مهار خود را به دست شيطان داده و از كفش نگشاده پشيمان . تو ما را به حكم قرآن خواندى و خود اهل قرآن نيستى . ما تو را پاسخ نداديم بلكه داورى قرآن را گردن نهاديم ، و السّلام .