متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
38 نامهاى به مصريان
به هنگام سپردن حكومت مصر به مالك اشتر ( 495 ) از : بندهى خدا على ، امير مومنان .
به : مردمى كه براى خدا به خشم آمدند ، آنگاه كه خداوند را بندگانش در روى زمين نافرمانى كردند و حقش پايمال شد و در نتيجه ، ستم بر سر نيك و بد ، و مقيم و مسافر خيمه زد و اوضاعى پيش آمد كه نه آسودن در سايهى ارزشها و معروف ممكن بود
[ 338 ]
و نه از منكر و ضد ارزشها جلوگيرى مىشد اما بعد ، در اين جاى كمتر ترديد نيست كه من بندهاى از بندگان خدا را به سويتان گسيل داشتهام كه ، در لحظههاى حساس و سرنوشتساز ، خواب را به چشمانش راهى نباشد ، و در هنگامهى خطر ، در رويارويى و نبرد با دشمنان خدا ترديدى نمىكند ، و بدان را تحمل او از شرارهى آتش سختتر باشد . او كسى جز مالك فرزند حارث از قبيلهى مذحج نباشد . پس بدو گوش بسپاريد ، فرمانش را در صورت انطباق با حق اطاعت كنيد ، كه شمشيرى از شمشيرهاى خدا باشد كه نه تيزيش كند مىشود و نه زخمهايش به خطا مىرود . اگر به كوچتان فرمان داد ، كوچ كنيد و اگر به ماندنتان خواند ، بمانيد . چرا كه او هر پيشروى ، روى گردانى و پس و پيش رفتن را تنها به فرمان من انجام مىدهد . جاى هيچ شك نيست كه من با اعزام اشتر به آن سامان ، نياز شما را بر خود مقدم داشتم و توجيه اين ايثار ، تنها خيرخواهى او براى شما و توان بالاى او در مهار كردن دشمنان شما است .