متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 288 ]
26 و از نامه آن حضرت است
به يكى از مأمورانش ، هنگامى كه او را براى گرفتن زكات فرستاد او را مىفرمايم كه از خدا بترسد در كارهاى نهانش و كردههاى پنهانش ، آنجا كه جز خدا كسى نگرنده نيست و جز او راه برنده ، و او را مىفرمايم تا آشكار طاعت خدا را نگزارد و در نهان خلاف آن را آرد ، و آن كس كه نهان و آشكار و كردار و گفتار او دو گونه نبود ، امانت را گزارده و عبادت را خالص به جاى آورده .
و او را مىفرمايم كه زير دستان خود را نرنجاند و دروغگوشان نداند ، و به خاطر امير بودن روى از ايشان برنگرداند ، كه آنان در دين برادرانند و يار و در به دست آوردن حقوق مسلمانان مددكار .
و تو را در اين زكات بهرى معين است و حقّى معلوم و روشن و شريكانى دارى درويش و ناتوان و پريش . ما حقّ تو را به تمام مىپردازيم ، پس بايد حقوق آنان را تمام به آنان برسانى و گرنه روز رستاخيز داراى بيشترين خصمانى ، و بدا به حال آن كس كه نزد خدا كه خصمان او مستمند باشند و گدا ،
و دريوزهكنان و رانده شدگان ، و وامداران ، و تهيدستان در راه ماندگان ، و آن كه كار امانت را سبك شمارد ، و در آن خيانت روا دارد 1 و جان و دين خود را از خيانت پاك ننمايند ، در اين جهان در خوارى و رسوايى را به روى خويش گشايد و به آخرت خوارتر و رسواتر درآيد ، و بزرگترين خيانت ، خيانت به مسلمانان است و زشتترين دغلكارى ناراستى كردن با امام ايشان ، و السّلام .