متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
24 و از وصيت آن حضرت است
كه با مال او چه كنند آن را پس از بازگشت از صفّين نوشت اين چيزى است كه بنده خدا ، على پسر ابو طالب ، دستور مىدهد در باره مال خود ، و بدان خشنودى خدا را مىخواهد تا وى را به بهشت در آرد و آسودهاش دارد .
از آن وصيت است
حسن بن على نگهدارى مال مرا عهدهدار شود . خود از آن مصرف نمايد و به ديگرى ببخشد آن سان كه روا بود و شايد . اگر براى حسن حادثهاى پديد آيد و حسين زنده باشد ، او بدين كار بپردازد ، وصيّت را انجام دهد چنانكه بايد .
دو پسر فاطمه حسن و حسين را از صدقه على همان است كه از آن ديگر پسران است . من انجام اين كار را به عهده پسران فاطمه مىگذارم تا خشنودى خدا را به دست آرم و به فرستاده او نزديكى جويم و پاس حرمت او و خويشاوندى او را بدارم .
و با كسى كه اين كار را بدو واگذار كرده ، شرط مىكند كه اصل مال را به حال خود نهد و از ميوه آن انفاق كند چنانكه بدو فرمان دادهاند و راه را نشان داده ، و اين كه نهالهاى تازه خرما بنان اين دهها را نفروشد تا بسيار شود و شناختن آن بر كسى كه نخست بارش ديده دشوار .
و هر يك از كنيزانم را كه با او بودهام ، اگر فرزندى بود يا باردار باشد ، كنيز را به فرزند دهند 1 ، و بهره او را حساب كنند . اگر فرزندش بميرد و كنيز زنده باشد ، آزاد است . كنيز بودن از او برداشته و او آزادى خويش را داشته . [
[ 286 ]
فرموده امام در اين وصيت كه از خرما بنان ، « وديّه » را نفروشند ،
« وديّه » خرما بن است ، جمع آن ودىّ ، و فرموده او « حتّى تشكل أرضها غراسا . » از فصيحترين سخنان است و مقصود آن است كه خرما بن در زمين بسيار شود تا كسى كه زمين را از اين پيش ديده ، آن را نشناسد و شناخت آن بر وى دشوار گردد ، و پندارد كه زمين ديگر است . ]