متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
24
وصيتى از آن حضرت ( ع )
كه پس از او با اموالش چه كنند . آن را هنگامى كه از صفين باز مىگشت نوشته است .
اين وصيتى است كه بنده ، خدا ، على بن ابيطالب ، امير المؤمنين ، درباره دارايى
[ 635 ]
خود بدان فرمان داده است . براى خشنودى خداوند تا او را به بهشت برد و در سراى امن خود فرود آورد .
از اين وصيت
حسن بن على به انجام دادن اين وصيت قيام مىكند . خود از دارايى من هزينه مىكند آنسان ، كه شايسته است ، و از آن انفاق مىكند آنسان ، كه شايسته است . اگر براى حسن حادثهاى پيش آيد و حسين زنده باشد ، او كار را بر عهده خواهد گرفت و وصيتم را مانند برادرش به انجام خواهد رسانيد .
نصيب دو پسر فاطمه از صدقه على همان مقدار است كه ديگر فرزندان على را .
و اگر پسران فاطمه را براى اين كار تعيين كردهام ، براى خشنودى خدا و تقرب به رسول الله ( ص ) و پاس حرمت و شرف خويشاوندى اوست . و با كسى كه اين كار را بر عهده دارد ، شرط مىكنم كه اصل مال را به همان گونه كه هست باقى گذارد و از ثمره آن هزينه كند ، به شيوهاى كه بدان مأمور شده و راهنمايى گشته است . ديگر اينكه ، نهالهاى نخلهاى آن قريهها را نفروشد تا به قدرى فراوان گردند كه شناختن نخلستانها براى كسى ، كه آنها را پيش از اين ديده است ، دشوار باشد .
از كنيزان من هر كه با او همبستر بودهام و صاحب فرزندى باشد يا فرزندى در شكم داشته باشد ، به فرزندش واگذار مىشود و مادر بهره فرزند است . اگر فرزندش بميرد و او زنده باشد آزاد مىشود و نام كنيز از او برداشته مىشود و آزادى نصيب او گردد .
سخن آن حضرت كه مىگويد از نخلها « وديّه » را نفروشند ، « وديّه » نهال نخل است و جمع آن « ودىّ » است و آنجا كه مىفرمايد « حتى تشكل ارضها غراسا » از فصيحترين سخنان است .
مراد اين است ، كه نخلها چنان بسيار شود كه كسى كه آن را پيش از اين به گونه ديگر ديده است ، اكنون شناختش براى او دشوار باشد و پندارد كه زمين ديگر است .