متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 295 ]
الكتب
( 427 )
1 نوشتارى خطاب به مردم كوفه هنگام سفر از مدينه به بصره
از : بندهى خدا على امير مومنان .
به : اهالى كوفه ، برجستگان انصار و مهتران عرب .
اما بعد ، اينك من از جريان عثمان چنان آگاهتان كنم كه شنيدن و ديدنش همانند باشد . واقعيت اين بود كه مردم به انتقاد از او برخاستند ، آن چنان كه از مهاجران من تنها كسى بودم كه در وا داشتن او به جلب رضايت مردم مىكوشيدم و كمتر به انتقادش زبان مىگشودم . اما طلحه و زبير ، نرمترين حركتشان ، تند تازى بود و پرمداراترين روششان ، راندنى خشن مىنمود . در اين ميان عايشه نيز از او خشمى نسنجيده در دل داشت . چنين بود كه گروهى به سويش يورش بردند و او را كشتند ، و مردم در فضايى آزاد ، بى هيچ اجبار و تحميلى ، داوطلب بيعت با من شدند .
اينك بدانيد كه پايگاه هجرت ، اهل خويش را از خود رانده است و اهلش نيز از آن دل بركندهاند ، و خود ، چونان ديگى جوشان ، در جوش و خروش است و بحران به مركز سرايت كرده است . پس به خواست خداوند ، به سوى فرمانده خويش بشتابيد و در جهاد با دشمن پيشدستى كنيد .
به خواست خدا