جستجو

و من كلام له ع بعد أن أقدم أحدهم عل الكلام فحصر و هو في فضل أهل البيت و وصف فساد الزمان

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

224 سخنى از آن حضرت ( ع ) زبان پاره‏اى است از انسان . اگر آدمى را ياراى سخن گفتن نباشد ، زبان او را سخنگو نكند . و سخن به زبان مهلت درنگ ندهد ، اگر آدمى به سخن گفتن توانا باشد . [ 533 ] ما اميران سخنيم ، سخن در ما ريشه دارد و شاخه‏هايش بر سر ما سايه افكنده . بدانيد ، خدايتان رحمت كناد ، شما در زمانى هستيد كه حقگويان در آن اندك‏اند و زبانها در گفتن راست ناتوان و جويندگان حق بيمقدارند . مردم اين زمان به نافرمانى از خدا كمر بسته‏اند [ و اهل سازش و مماشات در كارهاى خلاف‏اند ] . جوانانشان بدخويند و پيرانشان گنهكارند و عالمانشان منافق‏اند و قاريانشان سودجوى و چاپلوس‏اند . خردان بزرگان را ارج نمى‏نهند و توانگران بينوايان را يارى نمى‏رسانند .