متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 382 )
217 از گفتارهاى آن حضرت است
سرايى است فرو پوشيده به درد ، و پر آوازه به خيانت نه حالاتش را دوامى است و نه فرود آمدگانش را سلامتى ، با چه گونگىهايى گونه گون و دورانهايى ديگرگون ، زندگى در آن مذموم و امنيت در آن معدوم است . مردمش در آن ، تخته نشاناند كه با پيكانهايش به سويشان نشانه مىرود و با مرگ به تباهىشان مىكشاند .
و شما اى بندگان خدا ، بدانيد كه هم خودتان و هم تمامى شوون اين جهانتان در راه كسانى است كه پيش از شما دورانشان سپرى شده است ، همانهايى كه عمرهاشان از شما درازتر ، شهرهاشان از شهرهاى شما آبادتر و آثارشان ماندگارتر بود . اينك
[ 258 ]
صداهاشان خاموش شده ، تمامى آثارشان ناپديد گرديده است . قصرهاى آسمان سا و بالش و بالينهاى نرمشان به سنگ و صخرههاى استوار و گورهاى فرو پوشيده بدل شده است . قبرهايى كه آستانههاشان رو به ويرانى است و بنايش جز بر خاك استوار نيست ، گورهايى نزديك به يك ديگر و ساكنانى دور افتاده ، از يك سو در جايگاه خود هراسان و از ديگر سو بىكارانى درگيراند . نه به آن وطنها انس مىگيرند و نه چونان همسايگان با يك ديگر پيوندى دو سويه دارند . و اين از ويژگيهاى آنها است كه گر چه همسايهاند و خانههايى به هم پيوسته دارند ، با همديگر بيگانهاند آرى ،
چه گونه مىتواند ديد و بازديدشان باشد در حالى كه هيولاى پوسيدگى در زير سينهى خويش خردشان كرده ، سنگ و خاك اجسادشان را اندك اندك خورده است ؟ گويى شما نيز به سوى همان سرنوشت دگرگونى مىيابيد ، به گروگان همان بسترها در مىآييد ، و به همان امانتگاهها سپرده مىشويد .
پس چه گونه باشيد آن گاه كه اين جريانها برايتان به سرانجام رسند ، و گورها مكنونات خويش را بيرون ريزند ؟ « آن جا است كه هر كس درگير همان است كه پيش فرستاده است و بازگشت همگان به سوى خدا است و هر پيرايهى ناروايى از آنان ناپديد گردد . » ( قرآن كريم ، سورهى 10 ، آيهى 30 )