متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
226 و از خطبههاى آن حضرت است
دنيا خانهاى است فرا گرفته بلا ، شناخته به بيوفايى و دغا . نه به يك حال پايدار است ، و نه مردم آن از سلامت برخوردار . دگرگونى پذيرد ، رنگى دهد و رنگ ديگر گيرد . زندگى در آن ناباب است ، و ايمنى در آن ناياب ، و مردم دنيا نشانههايند ، كه آماجشان سازد . تيرهاى خود به آنان افكند و به كام مرگشان در اندازد .
و بندگان خدا بدانيد كه شما و آنچه در آنيد ، به راه آنان كه پيش از
[ 261 ]
شما بودند روانيد كه زندگانىشان از شما درازتر بود ، و خانههاشان بسازتر و يادگارهاشان ديريازتر 1 . كنون آواهاشان نهفته شد ، و بادهاشان فرو خفته .
تنهاشان فرسوده گرديد ، خانههاشان تهى ، و نشانههاشان ناپديد . كاخهاى افراشته و بالشهاى انباشته 2 را به جا نهادند ، و زير خرسنگها و درون گورهاى به هم چسبيده فتادند ، جايى كه آستانهاش را ويرانى پايه است ، و استوارى بنايش را خاك ، مايه . جاى آن نزديك است ، و باشنده آن دور و به كنار ،
ميان مردم محلهاى ترسان ، به ظاهر آرام و در نهان گرفتار . نه در جايى كه وطن گرفتهاند ، انس گيرند و نه چون همسايگان يكديگر را پذيرند . با آن كه نزديك به هم آرميدهاند خانه هم را نديدهاند و چسان يكديگر را ديدار كنند كه فرسودگىشان خرد كرده است ، و سنگ و خاك آنان را در كام فرو برده .
گويى شما هم به جايى رفتهايد كه آنان رفتهاند ، و آن خوابگاه به گروتان برداشته و آن امانت جاى شما را در كنار خود داشته . پس چگونه خواهيد بود اگر كار شما به سر آيد و گورها گشايد ؟ « آن هنگام آزموده مىشود هر كس بدانچه پيشاپيش فرستاده ، و بازگردانيده مىشوند به سراغ خدا كه مولاى راستين آنهاست و به كارشان نيايد آنچه به دروغ بر مىبافتند 3 . »