متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
210 سخنى از آن حضرت ( ع )
خردش را زنده گردانيد و نفسش را ميرانيد . تا پيكر ستبر او لاغر شد و دل سختش به لطافت گراييد . فروغى سخت روشن بر او تابيد و راهش را روشن ساخت و به راه راستش روان داشت . به هر در زد و درها او را به آستان سلامت و سراى اقامت راندند . و به آرامشى كه در بدنش پديد آمده بود ، پاهايش در قرارگاه ايمنى و آسايش استوار بماند . بدانچه دل خود را به كار واداشت و پروردگارش را خشنود ساخت .