متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 95 ]
209 گفتار آن حضرت درباره كسانى كه براى جنگ با آن حضرت به سوى بصره آمده بودند مىفرمايد :
فَقَدِمُوا عَلَى عُمَّالِي وَ خُزَّانِ بَيْتِ مَالِ اَلْمُسْلِمِينَ اَلَّذِي فِي يَدَيَّ وَ عَلَى أَهْلِ ؟ مِصْرٍ ؟ كُلُّهُمْ فِي طَاعَتِي وَ عَلَى بَيْعَتِي فَشَتَّتُوا كَلِمَتَهُمْ وَ أَفْسَدُوا عَلَيَّ جَمَاعَتَهُمْ وَ وَثَبُوا عَلَى شِيعَتِي فَقَتَلُوا طَاِئفَةً منْهُمْ غَدْراً وَ طَاِئفَةٌ عَضُّوا عَلَى أَسْيَافِهِمْ فَضَارَبُوا بِهَا حَتَّى لَقُوا اَللَّهَ صَادِقِينَ عضّوا على اسيافهم : شمشيرها را به همراه خود داشتند . « آنان بر ماموران من و خزانهداران بيت المال مسلمين و نيز بر اهل شهرى كه همه در اطاعت و بيعت من بودند وارد شدند ، اجتماع آنها را برهم زدند و انديشه آنان را درباره من تباه كردند ، بر شيعيان من حمله بردند ، عدهاى را ناجوانمردانه كشتند ، ولى جمعى از ايشان دليرانه دست به قبضه شمشير برده و با آنان جنگيدند تا سرانجام صادقانه به ديدار پروردگار خود نايل آمدند و شربت شهادت نوشيدند » . منظور از « مصر » شهر بصره است ، و مقصود از كسانى كه بر آن شهر
[ 96 ]
حمله كردند ، طلحه و زبير و پيروان آنان است ، اما حالات آنان و كارهايى كه در بصره با مأموران حضرت انجام دادهاند ، در جاى خود بطور كامل بيان شده است . و توفيق از خداوند است .