نهج البلاغه | و من خطبة له ع في تمجيد

و من خطبة له ع في تمجيد

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
204 خطبه‏اى از آن حضرت ( ع ) ستايش خداوندى را كه برتر از آن است كه با آفريندگانش همانند باشد و فراتر از گفتار واصفان است . براى اصحاب بصيرت آشكار است ، به تدبيرهاى شگفتى‏آورش و از انديشه توهم كنندگان پنهان است ، به جلال عزتش . عالم است بى‏آنكه علمى اندوخته باشد ، يا بر علمش افزون شود يا علم خود از علم ديگرى برگرفته باشد . آفريننده هر چيز است ، بدون انديشه و تأمّل . خداوندى كه تاريكيهايش پوشيده ندارد و از روشنها روشنى نستاند . نه شب او را فرا مى‏گيرد و نه روز بر او مى‏گذرد . نه ادراكش به ديدن است و نه علمش از طريق اخبار . از اين خطبه [ در وصف پيامبر ( ص ) ] او را با فروغ اسلام به رسالت فرستاد و مقدّم بر همه كسش برگزيد . به او ، پراكندگيها را به هم پيوست و پيروزمندان را به نيروى او درهم شكست . سختيها را به او آسان ساخت و ناهمواريها را به او هموار گردانيد تا گمراهيها را از چپ و راست پراكنده ساخت .