متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 212 ]
180 گفتارى است از آن حضرت
گروهى از لشگريان مولا ، مصمم شدند كه به خوارج بپيوندند ، و در اين تصميم انگيزهى اصليشان ترس از امير مومنان كه بر او درود باد و نوعى احساس نا امنى بود . حضرت براى كسب اطلاع از وضع آنان مردى از ياران خويش را گسيل داشت و در بازگشتش پرسيد : « سرانجام احساس امنيت كردند و ماندند ،
يا با ترسى موهوم گريختند ؟ » مرد پاسخ داد : « نه ، اى امير مومنان ، آنها گريختند » . حضرت فرمود :
( 324 ) دور باش بر آنان ، دورباشى چونان دور باش قوم ثمود هشدار كه چون نيزهها آماجشان سازد و شمشيرها بر فرقشان فرود آيد ، از اين موضعگيرى پشيمان شوند . امروز شيطان جذبشان كرده است ، اما فردا با بيزارى تنهاشان مىگذارد . همين كيفرشان بس كه از هدايت بيرون شدهاند و در امواج گمراهى و كورى فرو رفتهاند ، از حق روى برتافتهاند و در برهوت سرگرداناند .