نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
180 سخنى از آن حضرت ( ع ) مردى از اصحاب خود را فرستاد تا بداند كه آيا جماعتى از سپاه كوفه كه مى‏خواستند به خوارج بپيوندند ولى از آن حضرت بيم داشتند ، اكنون چه مى‏كنند . چون آن مرد نزد او بازگشت ، پرسيد : آيا ايمن شده‏اند و مانده‏اند يا ترسيده‏اند و رفته‏اند ؟ پاسخ داد : يا امير المؤمنين رفته‏اند . آنگاه ، امام فرمود : از رحمت خدا دور باشند ، آنسان ، كه قوم ثمود دور گشتند . اگر سر نيزه‏ها به سوى ايشان گرفته شود و شمشيرها بر فرقشان فرود آيد ، از آنچه كرده‏اند پشيمان مى‏شوند . امروز خواست شيطان جدا كردن و پراكندن ايشان بود و چنان كرده است . فرداست كه از ايشان بيزارى جويد و از آنان كنارى گيرد . بس است ايشان را بيرون شدن از طريق هدايت و افتادن در ورطه ضلالت و كورى و اعراض از حق و سركشى در وادى گمراهى .