متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 313 )
174 از گفتارهاى آن حضرت
اى شما آن غافلان از خود بيگانه كه آنى مورد غفلت نباشيد . واى رها شدگان كه از تمامى كارهاتان بازخواست مىشويد اين چه گونه توجيهپذير است كه
[ 204 ]
شما را از خداى روى گردان و به غير او روى آوران مىبينم ؟ گويى كه شما نه انسان ، كه چهارپايانى بىارادهايد كه شبانشان به چراگاهى و با زده ، و آبشخورى آلوده برده است وضع مردم اين جامعه ، تنها به حال حيوان زبان بستهاى ماند كه براى پروار كردن ،
علوفهاش مىدهند و خود نمىداند كه چه سرنوشتى را چشم دارد ، چندى كه از چنين احسان بهرهمند است ، روز خود را ، تمامى روزگار خويش مىانگارد ، و زندگى خويش را سيرى شكم مىپندارد .
به خدا سوگند اگر بخواهم خبر دهم كه هر يك از شما را كه راه آمد و شدش كجاست و هم از تمامت شوونش ، اما نگرانيم همه اين است كه در مورد من به رسول خدا كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد كافر شويد . بدانيد كه آن همه را به يارانى رازدار و مورد اطمينان مىسپارم .
سوگند به هم او كه به حق برانگيختش و بر تمامت خلق برگزيدش ، جز به راستى سخن نمىگويم . او تمامى اين رازها را به من سپرد ، همچنان كه مواضع سقوط هر كه را كه سرنوشتش تباهى باشد ، و هم آن كه از فتنهها برهد ، و سرنوشت جريان بعثت ، و هر رويداد را كه بر من گذشته است و مىگذرد ، بى هيچ استثنايى همه را در گوشم زمزمه كرد و به گونهاى آگاهيم بخشيد .
اى مردمان ، به خدا سوگند كه من هرگز شما را به طاعتى برنينگيختم ، مگر آن كه خود پيشتاز آن بودم ، و از هيچ گناهى نهيتان نكردم ، مگر اين كه پيش از شما خود ،
خويشتن را از آن باز داشتم .