متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 312 )
[ 203 ]
173 گفتارى است از آن حضرت دربارهى طلحه
گذشتهى من گواه است كه هرگز با جنگ ، تهديد نشدهام و از زخمههاى شمشير نهراسيدهام ، چرا كه من بر وعدههاى نصرت پروردگارم تكيه دارم .
به خدا سوگند ، شتاب او با شمشير آخته براى خونخواهى عثمان جز اينش توجيهى نباشد كه از بازخواست خون او مىهراسد ، به ويژه كه خود در آماج اتهام باشد و در ميان آنان ، كسى به خون عثمان از او آزمندتر نبوده باشد . چنين است كه با اين لشگركشى آهنگ مغالطه دارد ، تا چهرهى واقعى جريان در نقاب بماند و زمينهى شك فراهم آيد به خدا سوگند كه او در جريان عثمان در اين سه زمينهى بايسته ، هيچ اقدامى نكرد :
اگر پسر عفان ستمگر بود كه خود نيز بر اين باور بود مىبايستى كشندگانش را يارى دهد ، و ياورانش را طرد كند .
اگر مظلوم بود ، سزاوار بود كه از مدافعان و توجيهكنندگان كارهاى او باشد .
اگر مواضع و عملكردش در كنام شك بود ، مىبايستى كنارهگيرى كند و در كنج عزلت بىحركت بماند و مردم را با او واگذارد .
اما او هيچ يك از اين سه را برنگزيد و راهى را پوييد كه مدخل آن ناشناخته باشد و هيچ توجيه درستى ندارد .