متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
174
و از سخنان آن حضرت است
درباره طلحه پسر عبيد اللّه تا بودهام مرا از جنگ نترساندهاند ، و از ضربت تيغ نهراساندهاند . من به دل وعده پيروزى را كه پروردگارم به من داده است باور دارم . و بر اين باور پايدارم . به خدا طلحه بدين كار نپرداخت 1 ، و خونخواهى عثمان را بهانه نساخت جز از بيم آنكه خون عثمان را از او خواهند ، كه در اين باره متّهم مىنمود 2 ، و در ميان مردم آزمندتر از او به كشتن عثمان كس نبود . پس خواست تا در آنچه خود در آن دست داشت 3 مردمان را به خطا دراندازد ، و كار را به هم آميزد ، و شك پديد آرد و حقيقت را مشتبه سازد . به خدا ، آنچه درباره عثمان ننمود ،
يكى از سه كار بود .
اگر پسر عفّان ستمكار بود چنانكه مىپنداشت سزاوار مىنمود كه به يارى كشندگان او برخيزد و يا آنكه ياوران او را براند و با آنان بستيزد ، و اگر مظلوم بود سزاوار بود شورشيان را از او باز دارد و در آنچه متهمش ساخته بودند ،
[ 181 ]
از جانب او عذرى آرد ، و اگر دو دل بود كه اين است يا آن ، بايست از او كناره مىگزيد و در گوشهاى مىآرميد ، و او را وامىگذاشت با مردمان . او هيچ يك از اين سه كار را نكرد ، و كار تازهاى پيش آورد كه ميان امت شناخته نبود 4 ، و چيزهايى را بهانه كرد كه درست نمىنمود 5 .