متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 407 ]
172 خطبهاى از آن حضرت ( ع )
محمد ( صلى الله عليه و آله ) امين وحى اوست و خاتم پيامبران اوست و بشارت دهنده رحمت اوست و ترساننده از خشم و كيفر اوست . اى مردم سزاوارترين مردم به خلافت ، كسى است كه بر آن تواناتر از همگان باشد و داناتر از همه به اوامر خداى تعالى . هرگاه ، فتنهانگيزى فتنهاى آغازد از او خواهند كه به حق بازگردد ، اگر نپذيرد و سر برتابد ، كشتنش واجب آيد . به جان خودم سوگند ، كه اگر امامت جز با حضور همه مردم صورت نبندد ، پس هرگز تحقق نخواهد يافت . ولى كسانى كه اهل آن هستند و آن را پذيرفتهاند ، كسانى را كه هنگام تعيين امام حاضر نبودهاند به پذيرفتن آن وامىدارند . سپس روا نيست كسى كه حاضر بوده از بيعت خود باز گردد و آنكه غايب بوده ديگرى را اختيار كند .
آگاه باشيد كه من با دو كس پيكار كنم . يكى كسى كه چيزى را ادعا كند كه حق او نباشد و ديگر كسى كه از اداى حقى كه به گردن اوست سر برتابد .
اى بندگان خدا ، شما را به ترس از خدا سفارش مىكنم و آن بهترين چيزى است كه بندگان خدا بايد يكديگر را به آن سفارش كنند . بهترين كارها در نزد خدا آن است كه با پرهيزكارى انجام پذيرد .
جنگ ميان شما و اهل قبله آغاز شده است و اين پرچم را حمل نتواند كرد ، مگر كسى كه بينا و شكيبا باشد و جاى حق را بشناسد . به هر چه به آن مأمور شدهايد ،
عمل كنيد و از هر چه شما را نهى كردهاند ، دست بداريد . در كارى شتاب مكنيد ، مگر آنگاه ، كه به حقيقت آن آگاه گرديد . بسا شما كارى را ناخوش داريد و رأى ما در آن چيز ديگر باشد . بدانيد كه اين دنيايى كه همواره در آرزوى آن هستيد و بدان رغبت مىورزيد و سبب خشم و خشنودى شماست نه خانه شماست و نه منزلى است كه براى آن آفريده شدهايد ، يا شما را بدان دعوت كرده باشند . بدانيد كه دنيايتان را بقايى نيست و در آن جاويدان نخواهيد زيست . اگر از سويى بفريبدتان از ديگر سو از شر خود برحذرتان مىدارد . پس در برابر برحذر داشتنش ، فريبندگيش را واگذاريد و در
[ 409 ]
برابر ترساندنش ، از طمع بستن به آن باز ايستيد . تا در دنيا هستيد ، به سوى سرايى كه شما را بدان فراخواندهاند ، بر يكديگر سبقت گيريد و دل از دنيا بركنيد . وقتى كه دنيا چيزى را از شما مىستاند چون كنيزان مويه مكنيد . به شكيبايى بر طاعت خداوند ،
و به نگهدارى از كتابش ، كه شما را به پاسدارى از آن فرمان داده بود ، بخواهيد تا نعمت را بر شما تمام كند .
بدانيد كه تباه شدن نعمت دنيا شما را زيان نرساند ، هرگاه ، اساس دين خويش استوار داريد و اگر دين را ضايع گذاريد آنچه از نعمت دنيا فرا چنگ آوردهايد سودتان نكند .
خداوند دلهاى ما و شما را به حق رهنمون گرداند و شكيبايى را به دلهاى ما و شما اندازد .