متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 267 )
[ 174 ]
153 گفتارى ديگر
انديشهمند با چشم دل است كه پايان كار خويش را مىبيند ، و فراز و نشيبش را باز مىشناسد ، ديروز دعوتگرى دعوت كرد و اينك نگهبانى پاسدار آن دعوت است . پاسخگوى آن دعوت باشيد و پيرو اين پاسدار .
واقعيت اين است كه مردم اين روزگار در امواج فتنهها غوطهور شدند ، و بدعتها را بر سنتها برگزيدند . مومنان به ناگزير گوشه گرفتند و خاموش گشتند ، و گمراهانى ، كه بعثت را دروغ مىانگاشتند زبان گشودند . در حالى كه ياران راستين پيامبر ، و تنپوش زيرين او ، و نيز خزانهداران علوم و معارف وحى و درهاى ورود به آنها ماييم ، و جز از در ، به خانهها ، نبايد اندر شد ، هر كه جز از در به خانهاى درآيد ،
به حق دزدش نامند .
( 268 )
بخشى از همان گفتار
آيات كريمهى قرآن ، همه در شان اهل بيت است . آنان گنجينههاى آن ذات مهر گستراند . چون لب به سخن بگشايند راست گويند و اگر لب فرو بندند ، كسى از آنان پيشى نگيرد . بر پيشوا است كه با پيروانش راستى پيشه كند و خردش را همواره به كار گيرد . و بايد كه از فرزندان آخرت باشد چرا كه از آن جا آمده است و سرانجام بدانجا باز گردد .
پس آن كه با چشم دل مىبيند ، و كوشش او بر اساس بينش باشد ، سرآغاز كارش دانستن اين نكته است كه كارى كه انجام آن را آماده مىشود ، به سود او است ، يا به زيانش ؟ اگر به سود او است ، پيش مىرود و اگر به زيانش ، در همان آغاز باز مىايستد . زيرا كوشش بىدانش ، حركت در بيراهه را ماننده باشد كه رهروش هر چه پيشتر رود از هدف و مقصود خويش دورتر افتد . اما كسى كه با آگاهى عمل مىكند ،
به مانند كسى است كه بر راه روشنى گام مىنهد و پيش مىرود .
اينك هر بينا بنگرد كه پيشرو يا واپس گرا باشد ؟
( 269 ) آگاهى بر اين نكته لازم است كه هر ظاهرى را باطنى همسان است ، پس هر آن كه چهرهاى پاك دارد ، درونش نيز بىآلايش است و هر آن كه ظاهرى آلوده دارد ،
[ 175 ]
باطنش نيز ناپاك است . اين سخن رسول راستگو است كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد كه فرمود :
« بىگمان خداوند بندهاى را دوست مىدارد ، اما عملش را دشمن مىشمارد ، و چه بسا ، عملى را دوست مىدارد ، و كنندهاش را دشمن مىشناسد » .
آرى بايد بدانى كه هر عملى را رويشى است و هيچ رويندهاى از آب بىنياز نيست ، اما اين آبهايند كه گونهگوناند . هر نهالى كه پاك نشانده شود و ريشه در آب پاك داشته باشد ، پاك مىبالد و درختى شيرين بار مىشود ، و نهالى كه به ناپاكى غرس شود و در آب ناپاك ريشه بدواند ، درختى ناپاك مىشود و ثمرى تلخ به بار مىآورد .