متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 247 )
145 گفتارى ديگر
الا اى مردم ، راستى را جز اين نيست كه شما ، در اين دنيا ، آماج تيرهاى مرگايد . هر جرعهى آبش در گلوتان مىشكند و هر لقمهاش آكنده از خرده استخوانها باشد ، هيچ نعمت آن جز با از دست دادن نعمتى ديگر فراچنگ نيايد . زمان يافتهتان ، روزى از عمر خويش را جز با ويران كردن روزى ديگر نمىگذارند ، و افزون خوردنهاى نو به نو ، جز با نابودى رزق پيشين فراهم نشود ، هيچ اثر تازهاى ، مگر با مرگ اثرى ديگر ، زندگى نمىيابد ، هيچ پديدهى نوى ، جز با كهنه شدن نوى ديگر ،
پديد نمىآيد . رويش هر جوانهاى بر شاخ ، با سقوط خوشههايى كه درويده شوند همراه باشد . آرى بدين ترتيب ما شاخههاى ريشههاى خشكيدهايم و از پس نابودى ريشه ، شاخه چه گونه بماند ؟
( 248 )
بخشى ديگر از همان گفتار
با پيدايش هر بدعتى ، سنتى مىميرد ، پس از بدعتها بپرهيزيد ، و از راههاى روشن جدا مشويد ، كه بىگمان ، جريانها هر چه ريشهدارتر ، برتر و هر چه سستتر و سطحىتر ، فروتر و پستتراند .