متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 138 ]
142
و از سخنان آن حضرت است
نيكى كننده در آنجا كه نشايد و بر آن كس كه نبايد ، در آنچه كند بهرهاى ندارد ، جز ستايش خسان ، و درود شنيدن از ناكسان ، و گفته نادانان چندانكه ببخشد به آنان 1 . چه بخشنده دست اوست كه نعمت آن بر بندگان خدا پيوسته است و در راه خدا بسته است . پس آن كه خدا او را مالى بخشد ، از آن به خويشاوندان خود رساند ، و خوان مهمانى نيكو بگستراند ، و اسير را آزاد سازد ، و رنجديده را بنوازد ، و مستمند را بهرهمند دارد ، و وام وامدار بگزارد ، و براى درك ثواب ، خود را به شكيبايى وادارد ، در تحمّل بلاها و پرداخت حقوقى كه بر گردن دارد ، كه به دست آوردن اين خصلتها مكرمتهاى اين جهان را داشتن است . و فضيلتهاى آن جهان را يافتن ان شاء اللّه .