متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 219 )
129 گفتارى است از آن حضرت دربارهى پيمانهها و ترازوها
اى بندگان خدا ، شما و تمامى آرزوهاى اين جهانيتان ، ميهمانهايى هستيد با فرصتهايى معين ، و وامدارانى با مهلت مقرر ، مدتى رو به كاهش و عملى محفوظ . پس چه بسا جنبشها كه تباهى آور باشند ، و چه بسيار تلاشها كه زيانباراند ،
چرا كه اينك شما ، در زمان و فضايى قرار گرفتهايد كه با گذر هر آن ، نيكى گامى به واپس مىنهد و بدى گامى به پيش بر مىدارد ، و اهريمن را در تباهى مردم ، آزمندى فزايندهاى باشد ، كه اينك همان لحظههاى حساسى به شمار آيد كه امكانهاى او نيرو گرفته ، توطئهاش گسترش مىيابد ، و به آسانى شكار دلخواه را فراچنگ مىآورد .
به هر جا و هر كس كه خواهى ژرف بنگر ، چه توانى ديد ؟ جز از درويشى كه با فقر دست و پنجه نرم كند ؟ يا توانگر و ثروتمندى كه نعمت خداى را كفران ورزد ؟ يا تنگ چشمى كه بخل به حق خدا را ثروتاندوزى پندارد ؟ يا سركش و قانون شكنى كه گويى گوش پند نيوشش نباشد ؟ پس نيكان ، پاكان ، آزادگان و بخشندگان شما
[ 148 ]
كجايند ؟ كجايند كسانى كه در داد و ستد پارسا بودند و در انتخاب خطوط فكرى و سياسى سخت پاكيزه گراى ؟
مگر نه كه آنان همگى از اين دنياى پست و بودن گذرا و كاستىپذير ، كوچ كردهاند ؟ و نه آيا كه اكنون شما بر جاى آنان تكيه زدهايد ، در ميان تفالههايى كه چنان بىارج و چندش آوراند كه لبهاى انسان به نكوهششان نيز نمىجنبد ؟
« ما همه از آن خداييم و به سوى او باز مىگرديم » فساد چهره نموده است ، اما كسى به انكار و تغييرش برنمىخيزد و در پرخاش به آن هيچ فريادى به گوش نمىرسد .
با اين همه آيا برآنيد كه سايهى خدا را در سراى مقدسش نصيب بريد و عزيزترين اوليايش به شمار آييد ؟
حاشا ، كه خداى را براى درآمدن به بهشتش نمىتوان فريب داد ، و در نيل به خرسنديش ناگزير بايد به فرمانش گردن نهاد . لعنت خداى بر كسانى باد كه به معروف امر مىكنند اما خود آن را وا مىگذارند ، و منكر را نهى مىكنند و خود بدان دست مىيازند .