متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 144 ]
126 گفتارى است از آن حضرت
هنگامى كه به دليل رعايت مساوات در تقسيم بيت المال مورد انتقاد قرار گرفت :
( 215 ) آيا بر آنيد كه مرا وا داريد تا پيروزى را به بهاى ستم بر كسانى فرا چنگ آورم كه مسئوليت سرپرستىشان بر دوشم سنگينى مىكند ؟ به خدا سوگند كه تا روزگار در گردش است ، و ستارگان آسمان ، پياپى هم ، رواناند ، على فراگرد چنين ناروايى نگردد . اگر اين مال ، ثروت شخصى من بود در پخش آن برابرى را پاس مىداشتم ،
چه رسد كه مال ، مال الله باشد زنهار كه بخشش مال جز در راه بايسته ، از نشانههاى روشن اسراف و تبذير باشد ،
كه بخشنده را در دنيا برترى مىبخشد ، و نزد خدا زبون مىسازد . نشود كه كسى ثروتش را به پاى نا اهلان و در مسير ناحق ريزد ، جز آن كه خداوندش از سپاسشان محروم كند و دوستىشان را معطوف ديگرى سازد ، چنان كه اگر روزى پايش بلغزد و به يارى و همراهىشان نيازمند شود ، آنان را بدترين ياران و پستترين دوستان خود يابد .