متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
126
و از سخنان آن حضرت است
چون بر او خرده گرفتند كه چرا بيت المال را مساوى بخشيده است مرا فرمان مىدهيد تا پيروزى را بجويم به ستم كردن درباره آن كه والى اويم ؟ به خدا كه ، نپذيرم تا جهان سرآيد 1 ، و ستارهاى در آسمان پى ستارهاى برآيد . اگر مال از آن من بود ، همگان را برابر مىداشتم كه چنين تقسيم سزا است تا چه رسد كه مال ، مال خدا است . بدانيد كه بخشيدن مال به كسى كه مستحق آن نيست ، با تبذير ، و اسراف يكى است . قدر بخشنده را در دنيا بالا برد و در آخرت فرود آرد ، او را در ديده مردمان گرامى كند ، و نزد خدا خوار گرداند . هيچ كس مال خود را آنجا كه نبايد نداد ، و به نامستحق نبخشود ،
جز آنكه خدا او را از سپاس آنان محروم فرمود ، و دوستىشان از آن ديگرى بود . پس اگر روزى پاى او لغزيد ، و به يارى آنان نيازمند گرديد ، در ديده ايشان بدترين يار است و لئيمترين دوستدار .