متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
100
و از خطبه ديگرى از آن حضرت است 1
سپاس خداى را ، كه احسان فراوانش را بر آفريدگان گسترده است ، و دست او به بخشش بر ايشان گشاده . او را در همه آنچه كند سپاس مىگوييم ،
و از او در نگاهداشت حقّ وى يارى مىجوييم . گواهى مىدهيم كه خدايى جز او نيست ، و محمّد ( ص ) بنده او و فرستاده اوست . او را فرستاد تا فرمان وى را آشكارا برساند 2 و نام او را بر زبان براند . او وظيفه پيامبرى را به امانت گزارد ، و رستگارانه جهان را پشت سر گذارد ، و نشانه حق را در ميان ما بر جاى نهاد . كسى كه از آن پيش افتد از دين برون است ، و آن كه پس ماند تباه و سرنگون است و آن كه همراهش باشد با رستگارى مقرون . راهنماى آن از سخن ناسنجيده بپرهيزد و تا آماده نباشد برنخيزد ، و چون برخاست چالاك به كار درآويزد . پس چون شما گردن در طاعت او گذاشتيد ، و او را بزرگ داشتيد 3 مرگ او در رسد و زمانش به سر رسد . 4 پس از مردن او چندانكه خدا خواهد درنگ كنيد تا آنكه براى شما كسى را آشكار سازد كه فراهمتان آرد و با هم سازوار سازد .
در آن كه طالب كار نباشد طمع مبنديد 5 ، و از آن كه كار از دستش برون شده و دولت از او روى برگردانده نوميد مگرديد . چه ، بود كه يك پاى دولت از دست شده بلغزد ، و پاى ديگرش بر جاى ماند تا هر دو پاى راست گردد و دولتش بر پاى ماند . همانا ، مثل آل محمّد به ستارگان آسمان نمايد : اگر ستارهاى فرو شد ستاره ديگر برآيد . گويى خدا نيكويى خود را در حقّ شما به كمال رسانده و آنچه را آرزو داريد به شما نمايانده .