شب سيزدهم
بدانكه مستحبّ است در هريك از ماه رجب وشعبان ورمضان آنكه در شب سيزدهم دو ركعت نماز بگذارند درهر ركعت حمد يك مرتبه و يس و تَبارَكَ المُلْكُ و توحيد بخوانند .
در شب چهاردهم چهار ركعت به دو سلام به همين كيفيّت .
درشب پانزدهم شش ركعت به سه سلام به همين كيفيّت از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه هر كه چنين كند جميع فضيلت اين سه ماه را دريابد و جميع گناهانش غير از شرك آمرزيده شود.
روز سيزدهم
اوّل ايّام البيض است و ثواب بسيارى براى روزه اين روز و دو روز بعد وارد شده و اگر كسى خواهد عمل اُمّ داوُد بجا آورد بايد اين روز را روزه بگيرد و در اين روز بنا بر مشهور بعد از سى سال از عام الفيل ولادت با سعادت حضرت امير المؤ منين عليه السلام در ميان كعبه مُعَظَّمه واقع شده است
اعمال شب نيمه ماه رجب
شب شريفى است و در آن چند عملست .
اوّل: غسل
دوّم : احياء آن به عبادت چنانكه علاّمه مجلسى فرموده .
سيّم : زيارت امام حسين عليه السلام .
چهارم : شش ركعت نماز كه در شب سيزدهم ذكر شد .
پنجم : سى ركعت نماز در هر ركعت حمد و ده مرتبه توحيد و اين نماز را سيد از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله نقل كرده با فضيلت بسيار .
ششم : دوازده ركعت نماز هر دو ركعت بيك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره حمد و توحيد و فلق و ناس و آية الكرسى و قَدْر را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگويد :
اَللّهُ اَللّهُ رَبّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَلا اَتَّخِذُ مِنْ دُونِه وَلِيّا
و هر چه مى خواهد بخواند و اين نماز را بدين طريق سيّد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده و لكن شيخ در مصباح فرموده روايت كرده داود بن سرحان از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود بجا مى آورى در شب نيمه رجب دوازده ركعت نماز مى خوانى در هر ركعت حمد و سوره و چون فارغ شدى از نماز مى خوانى بعد از آن حمد و معوذتين و سوره اخلاص و آية الكرسى را چهار مرتبه و مى گوئى بعد از آن :
سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ چهار مرتبه
پس مى گوئى:
اَللّهُ اَللّهُ رَبّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ ما شاَّءَ اللّهُ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
و بجا مى آورى در شب بيست و هفتم نيز مثل اين را .
اعمال روز نيمه رجب
روز مباركى است و در آن چند عمل است .
اوّل : غسل
دوّم : زيارت حضرت امام حسين عليه السلام از ابن ابى بصير منقول است كه گفت سؤ ال كردم از حضرت امام رضاعليه السلام كه در چه ماه زيارت كنيم امام حسين عليه السلام را فرمود در نيمه رجب و نيمه شعبان .
سيّم : نماز سلمان به نحويكه در روز اوّل گذشت .
چهارم : چهار ركعت نماز بخواند و بعد از سلام دست خود را پهن كند و بگويد :
اَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبّارٍ
خدايا اى خواركننده هر ستمكار سركش
وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ اَنْتَ كَهْفى حينَ تُعْيينِى الْمَذاهِبُ وَاَنْتَ بارِئُ
و اى عزت بخش مؤ منان تويى پناهگاه من در آن هنگام كه از راهها وامانده شوم و تويى كه از روى مهرى
خَلْقى رَحْمَةً بى وَقَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقى غَنِيّاً وَلَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ
كه به من داشتى به خلقت من دست زدى در صورتى كه از خلقتم بى نياز بودى و اگر مهر تو نبود بطور مسلم من
مِنَ الْهالِكينَ وَاَنْتَ مُؤَيِّدى بِالنَّصْرِ عَلى اَعْداَّئى وَلَوْ لا نَصْرُكَ
در زمره نابودان بودم و تويى كه مرا بوسيله يارى دادن بر دشمنانم كمك دهى و اگر يارى تو نبود
اِيّاىَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحينَ يا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعادِنِها
بطور حتم من از رسوايان بودم اى فرستنده رحمت از معدنهاى آن
وَمُنْشِئَ الْبَرَكَةِ مِنْ مَواضِعِها يا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ
و اى پديد آرنده بركت از جاهاى آن اى كه مخصوص داشت خود را به بلندى مقام
وَالرِّفْعَةِ فَاَوْلِياَّؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ وَيا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نيرَ
و رفعت و از اينرو دوستانش به عزت او عزيز گردند و اى كه پادشاهان طوق مذلت را براى او
الْمَذَلَّةِ عَلى اَعْناقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خاَّئِفُونَ اَسئَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ
بر گردن نهاده اند و از سطوتهاى او ترسانند از تو خواهم به حق بود كردنت
الَّتِى اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِياَّئِكَ وَاَسئَلُكَ بِكِبْرِياَّئِكَ الَّتِى اشْتَقَقْتَها مِنْ
كه آنرا از كبرياى خود جدايش كردى و از تو خواهم به حق كبريايت كه آن را از عزتت
عِزَّتِكَ وَاَسئَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِى اسْتَوَيْتَ بِها عَلى عَرْشِكَ فَخَلَقْتَ بِها
برگرفتى و از تو خواهم به حق عزتت كه بوسيله آن بر عرش مستولى گشتى و بدان سبب
جَميعَ خَلْقِكَ فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ
همه خلق خود را آفريدى و همه به خدائيت اعتراف دارند كه درود فرستى بر محمد و خاندانش
روايت است كه هر صاحب غمى اين دعا را بخواند حقّ تعالى او را از اندوه و غم آسايش بخشد
عمل امّ داوود
پنجم : عمل امّ داوود كه عمده اعمال اين روز است و براى برآمدن حاجات و كشف كُرُبات و دفع ظلم ظالمان مؤ ثّر است و كيفيّت آن بنا بر آنچه در مصباح شيخ است آنست كه چون خواهد اين عمل را بجا آورد روزه بگيرد روز سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل كند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتيكه ركوع و سجودشان را نيكو كند و در موضع خلوتى باشد كه چيزى او را مشغول نسازد و انسانى با او تكلّم ننمايد پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله كند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آية الكرسى را ده مرتبه و بعد از اينها بخواند سوره انعام و بنى اسرائيل و كهف و لقمان و يَّس و صافّات و حَّم سجده و حَّمعَّسَّق و حَّم دخان و فتح و واقعه و مُلْك و نَّ وَ اِذَا السَّماَّءُ انْشَقَّتْ و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اينها فارغ شود بگويد در حالتى كه رو به قبله باشد:
صَدَقَ اللّهُ الْعَظيمُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ ذُو
درست فرمود خداى بزرگى كه معبودى جز او نيست زنده و پاينده و صاحب
الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَليمُ الْكَريمُ الَّذى لَيْسَ كَمِثْلِهِ
جلالت و بزرگوارى است بخشاينده و مهربان بردبار و كريم است آنكه مانندش
شَىْءٌ وَهُوَ السَّميعُ الْعَليمُ الْبَصيرُ الْخَبيرُ شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ
چيزى نيست و او شنوا و دانا و بينا و آگاه است ، گواه است خدا كه معبودى جز او نيست
وَالْمَلاَّئِكَةُ وَاُولوُا الْعِلْمِ ق اَّئِماً بِالْقِسْطِ لا اِل- هَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ
و فرشتگان و دانشوران گواهى داده اند كه خدايى جز او نيست كه عدالت بدو پايدار است و او عزيز و حكيم است
وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْكِرامُ وَاَنَا عَلى ذلِكَ مِنَ الشّاهِدينَ اَللّهُمَّ لَكَ
و پيمبران بزرگوارش نيز آنرا به مردم رساندند و من بر اين مطلب گواهى دهم خدايا از آن تو است
الْحَمْدُ وَلَكَ الْمَجْدُ وَلَكَ الْعِزُّ وَلَكَ الْفَخْرُ وَلَكَ الْقَهْرُ وَلَكَ النِّعْمَةُ
ستايش و از آن تو است مجد و براى تو است عزت و خاص تو است افتخار و شايسته تو است قهر و سطوت و مخصوص تو است نعمت
وَلَكَ الْعَظَمَةُ وَلَكَ الرَّحْمَةُ وَلَكَ الْمَهابَةُ وَلَكَ السُّلْطانُ وَلَكَ الْبَهاَّءُ
وازآن تواست عظمت و مخصوص تو است رحمت و براى تو است شكوه و خاص تو است سلطنت و از آن تو است درخشندگى
وَلَكَ الاِْمْتِنانُ وَلَكَ التَّسْبيحُ وَلَكَ التَّقْديسُ وَلَكَ التَّهْليلُ وَلَكَ
و مخصوص تو است نعمت بخشى و براى تو است پاكى و از آن تو است پاكيزگى و براى تو است يكتايى و مخصوص تو است
التَّكْبيرُ وَلَكَ ما يُرى وَلَكَ ما لا يُرى وَلَكَ ما فَوْقَ السَّمواتِ الْعُلى
بزرگى و ملك تو است آنچه ديده شود و آنچه ديده نشود و از تو است آنچه بالاى آسمانهاى بلند است
وَ لَكَ ما تَحْتَ الثَّرى وَلَكَ الاْرَضُونَ السُّفْلى وَلَكَ الاْ خِرَةُ
و از تو است آنچه زير زمين است و از تو است زمينهاى زيرين و از آن تو است دنيا و آخرت
وَالاُْولى وَلَكَ ما تَرْضى بِهِ مِنَ الثَّناَّءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّكرِ وَ النَّعْماَّءِ
و مخصوص تو است آن و حمد و ثنا و شكرى كه تو بپسندى و آنچه نعمت است نيز از تو است
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى جَبْرَئيلَ اَمينِكَ عَلى وَحْيِكَ وَالْقَوِىِّ عَلى اَمْرِكَ
خدايا درود فرست بر جبرئيل امين بر وحى تو و نيرومند در كار تو و آنكس
وَالْمُطاعِ فى سَمواتِكَ وَمَحالِّ كَراماتِكَ الْمُتَحَمِّلِ لِكَلِماتِكَ
كه در آسمانها و جايگاههاى كرامتهايت فرمانش برند آن كس كه سخنان تو را برساند
النّاصِرِ لاَِنْبِياَّئِكَ الْمُدَمِّرِ لاِعْداَّئِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى ميكائيلَ مَلَكِ
ياور پيمبرانت و سرنگون كننده دشمنانت خدايا درود فرست بر ميكائيل فرشته
رَحْمَتِكَ وَالْمَخْلُوقِ لِرَاءْفَتِكَ وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعينِ لاِهْلِ طاعَتِكَ
رحمتت و آفريده شده براى بردن مهرت و آمرزش خواه و كمك كار فرمانبرانت
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى اِسْرافيلَ حامِلِ عَرْشِكَ وَصاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ
خدايا درود فرست بر اسرافيل حمل كننده عرشت و صاحب صور آنكه چشم به راه
لاِمْرِكَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خيفَتِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى حَمَلَةِ الْعَرْشِ
دستور تو است و نگران و بيمناك است از ترس تو خدايا درود فرست بر حاملين پاكيزه عرش
الطّاهِرينَ وَعَلىَ السَّفَرَةِ الْكِرامِ الْبَرَرَةِ الطَّيِّبينَ وَعَلى مَلاَّئِكَتِكَ
و بر سفيران گرامى و آن نيكان پاك و بر فرشتگان
الْكِرامِ الْكاتِبينَ وَ عَلى مَلاَّئِكَةِ الْجِنانِ وَخَزَنَةِ النّير انِ وَمَلَكِ
بزرگوار نويسنده و بر فرشتگان بهشت و نگهبانان دوزخ و فرشته
الْمَوْتِ وَالاْعْوانِ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى اَبينا آدَمَ
مرگ و كمك كارانش اى صاحب جلالت و بزرگوارى خدايا درود فرست بر پدر ما آدم
بَديعِ فِطْرَتِكَ الَّذى كَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاَّئِكَتِكَ وَاَبَحْتَهُ جَنَّتَكَ اَللّهُمَّ
پديده خلقت كه گراميش داشتى به سجده كردن فرشتگانت و مباح كردى بر او بهشتت را خدايا
صَلِّ عَلى اُمِّنا حَوّاَّءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفّاتِ مِنَ الدَّنَسِ
درود فرست بر مادر ما حواء كه از پليدى پاك و از چركى و آلودگى مصفا گشت و از ميان آدميان
الْمُفَضَّلَةِ مِنَ الاِْنْسِ الْمُتَرَدِّدَةِ بَيْنَ مَحالِّ الْقُدُْسِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
برترى داشت و در ميان جايگاههاى قدسيان رفت و آمد كرده خدايا درود فرست بر
هابيلَ وَشَيْثٍ وَاِدْريسَ وَنُوحٍ وَهُودٍ وَصالِحٍ وَ اِبْراهيمَ وَاِسْماعيلَ
هابيل و شيث و ادريس و نوح و هود و صالح و ابراهيم و اسماعيل
وَاِسْحقَ وَيَعْقُوبَ وَيُوسُفَ وَالاْسْباطِ وَلُوطٍ وَشُعَيْبٍ وَاَيُّوبَ
و اسحاق و يعقوب و يوسف و اسباط (يعقوب ) و لوط و شعيب و ايوب
وَمُوسى وَهارُونَ وَيُوشَعَ وَميشا وَالْخِضْرِ وَذِى الْقَرْنَيْنِ وَيُونُسَ
و موسى و هارون و يوشع و ميشا و خضر و ذى القرنين و يونس
وَاِلْياسَ وَالْيَسَعَ وَذِى الْكِفْلِ وَطالُوتَ وَداوُدَ وَسُلَيْمانَ وَزَكَرِيّا
و الياس و اليسع و ذا الكفل و طالوت و داود و سليمان و زكريا
وَشَعْيا وَيَحْيى وَتُورَخَ وَمَتّى وَاِرْمِيا وَحَيْقُوقَ وَدانِيالَ وَعُزَيْرٍ
و شعيا و يحيى و تورخ و متى و ارميا و حيقوق و دانيال و عزير
وَعيسى وَشَمْعُونَ وَجِرْجيسَ وَالْحَوارِيّينَ وَالاْتْباعِ وَخالِدٍ
و عيسى و شمعون و جرجيس و حواريين عيسى و پيروانشان و خالد
وَحَنْظَلَةَ وَلُقْمانَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ
و حنظله و لقمان خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر
مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ وَبارِكْ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَ
بر محمد و آل محمد و بركت فرست بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادى
وَرَحِمْتَ وَبارَكْتَ عَلى اِبْرهيمَ وَآلِ اِبْرهيمَ اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ اَللّهُمَّ
و رحمت و بركت فرستادى بر ابراهيم و آل ابراهيم كه براستى تويى ستوده و بزرگوار خدايا
صَلِّ عَلَى الاْوْصِياَّءِ وَالسُّعَداَّءِ وَالشُّهَداَّءِ وَاَئِمَّةِ الْهُدى اَللّهُمَّ صَلِّ
درود فرست بر اوصياء و اهل سعادت و شهيدان و امامان راهنما خدايا درود فرست
عَلَى الاْبْدالِ وَالاْوْتادِ وَالسُّيّاحِ وَالْعُبّادِ وَالْمُخْلِصينَ وَالزُّهّادِ
بر ابدال (دسته اى از صلحاء) و اوتاد و سياحان و پرستش كنندگان و مخلصان و پارسايان
وَاَهْلِ الجِدِّ وَالاِْجْتِهادِ وَاخْصُصْ مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَيْتِهِ بِاَفْضَلِ
و اهل جديت و كوشش و مخصوص گردان محمد و خاندانش را به بهترين
صَلَواتِكَ وَاَجْزَلِ كَراماتِكَ وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنّى تَحِيَّةً وَسَلاماً
درودهايت و فراوانترين كرامتهايت و به روح و جسدش از جانب من تحيت و سلامى برسان
وَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَكَرَماً حَتّى تُبَلِّغَهُ اَعْلى دَرَجاتِ اَهْلِ
و فضل و شرافت و بزرگواريش را فزون كن به حدى كه او را به اعلى درجه اهل
الشَّرَفِ مِنَ النَّبِيّينَ وَالْمُرْسَلينَ وَالاْفاضِلِ الْمُقَرَّبينَ اَللّهُمَّ وَصَلِّ
شرافت از پيمبران و رسولان و فاضلان مقربت برسانى خدايا درود فرست
عَلى مَنْ سَمَّيْتُ وَمَنْ لَمْ اُسَمِّ مِنْ مَلاَّئِكَتِكَ وَاَنْبِي اَّئِكَ وَرُسُلِكَ
بر هركس كه من نام بردم و هركه از فرشتگان و پيمبران و رسولان
وَاَهْلِ طاعَتِكَ وَاَوْصِلْ صَلَواتى اِلَيْهِمْ وَاِلى اَرْواحِهِمْ وَاجْعَلْهُمْ
و فرمانبردارانت را كه من نام نبردم و درودهاى مرا بر ايشان و بر ارواحشان برسان و آنان را
اِخْوانى فيكَ وَاَعْوانى عَلى دُعاَّئِكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَشْفِعُ بِكَ اِلَيْكَ
برادران من در دين و كمك كارانم در دعاى به درگاهت قرار ده خدايا من شفيع گردانم تو را پيش خودت
وَبِكَرَمِكَ اِلى كَرَمِكَ وَبِجُودِكَ اِلى جُودِكَ وَبِرَحْمَتِكَ اِلى رَحْمَتِكَ
و كرمت را پيش كرمت و جودت را پيش جودت و رحمتت را پيش رحمتت
وَبِاَهْلِ طاعَتِكَ اِلَيْكَ وَاَسئَلُكَ الّلهُمَّ بِكُلِّ ما سَئَلَكَ بِهِ اَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْ
و اهل طاعتت را پيش درگاهت و از تو خواهم خدايا به هرچه يكى از آنها بوسيله آن تو را
مَسْئَلَةٍ شَريفَةٍ غَيْرِ مَرْدُودَةٍ وَبِما دَعَوْكَ بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجابَةٍ غَيْرِ مُخَيَّبَةٍ
خواسته از سؤ الهاى شريفى كه برنگشته و به آنچه تو را خوانده اند از دعاى پذيرفته شده اى كه به نوميدى نكشيده
يااَللّهُ يارَحْمنُ يا رَحيمُ يا حَليمُ يا كَريمُ يا عَظيمُ يا جَليلُ يامُنيلُ يا
اى خدا اى بخشاينده اى مهربان اى بردبار اى كريم اى بزرگ اى با جلالت اى بخشنده اى
جَميلُ يا كَفيلُ يا وَكيلُ يا مُقيلُ يا مُجيرُ يا خَبيرُ يا مُنيرُ يا مُبيرُ يا
زيبا اى سرپرست اى وكيل اى ناديده گير اى پناه ده اى آگاه اى روشنى ده اى نابود كن اى
مَنيعُ يا مُديلُ يا مُحيلُ يا كَبيرُ يا قَديرُ يا بَصيرُ يا شَكُورُ يا بَرُّ يا
والامقام اى چرخاننده اى جابجا كننده اى بزرگ اى توانا اى بينا اى شكرپذير اى نيكوكار اى
طُهْرُ يا طاهِرُ يا قاهِرُ يا ظاهِرُ يا باطِنُ يا ساتِرُ يا مُحيطُ يا مُقْتَدِرُ
پاك اى پاكيزه اى قاهر اى پيدا اى پنهان اى پرده پوش اى احاطه دار اى با اقتدار
يا حَفيظُ يا مُتَجَبِّرُ يا قَريبُ يا وَدُودُ يا حَميدُ يا مَجيدُ يا مُبْدِئُ يا
اى نگهبان اى داراى بزرگى اى نزديك اى محبوب همه اى ستوده اى بزرگوار اى پديدآرنده اى
مُعيدُ يا شَهيدُ يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا قابِضُ يا
بازگرداننده اى گواه اى احسان بخش اى نيكوبخش اى نعمت بخش اى زياده بخش اى گيرنده
باسِطُ يا هادى يا مُرْسِلُ يا مُرْشِدُ يا مُسَدِّدُ يا مُعْطى يا مانِعُ يا
اى گشايش ده اى راهنما اى فرستنده اى رهنمون اى محكم كننده اى دهنده اى منع كننده اى
دافِعُ يا رافِعُ يا باقى يا واقى يا خَلاّقُ يا وَهّابُ يا تَوّابُ يا فَتّاحُ
جلوگيرنده اى بلند كننده اى باقى اى نگهدار اى آفريننده اى بخشش پيشه اى توبه پذير اى گشاينده
يا نَفّاحُ يا مُرْتاحُ يا مَنْ بِيَدِهِ كُلُّ مِفْتاحٍ يا نَفّاعُ يا رَؤُفُ يا عَطُوفُ
اى زياده بخش اى رحمت بخش اى كه بدست او است هر كليد اى سودرسان اى مهربان اى باعطوفت
يا كافى يا شافى يا مُعافى يا مُكافى يا وَفِىُّ يا مُهَيْمِنُ يا عَزيزُ يا
اى كفايت كننده اى درمان بخش اى بهبودى بخش اى پاداش دهنده اى باوفا اى نگهبان خلق اى با عزت اى
جَبّارُ يا مُتَكَبِّرُ يا سَلامُ يا مُؤْمِنُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا نُورُ يا مُدَبِّرُ يا
جبار اى بزرگوار اى سلامت بخش اى ايمنى بخش اى يكتا اى بى نياز اى نور اى مدبر كارها اى
فَرْدُ يا وِتْرُ يا قُدُّوسُ يا ناصِرُ يا مُونِسُ يا باعِثُ يا وارِثُ يا عالِمُ
يگانه اى تنها اى پاكيزه اى ياور اى همدم اى برانگيزنده اى ارث برنده اى دانا
يا حاكِمُ يا بادى يا مُتَعالى يا مُصَوِّرُ يا مُسَلِّمُ يا مُتَحَبِّبُ يا قاَّئِمُ يا
اى حكم كننده اى آغاز كننده اى برتر اى صورت بخش اى سلامت بخش اى دوستى ورز اى قائم به كار خلق اى
داَّئِمُ يا عَليمُ يا حَكيمُ يا جَوادُ يا بارِى ءُ يا باَّرُّ يا ساَّرُّ يا عَدْلُ يا
جاويدان اى دانا اى فرزانه اى بخشنده اى آفريننده اى نيكوكار اى شادى بخش اى دادگستر اى
فاصِلُ يا دَيّانُ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا سَميعُ يا بَديعُ يا خَفيرُ يا مُعينُ
جداكننده اى جزاده اى نعمت بخش اى عطابخش اى شنوا اى پديدآرنده اى پناه ده اى ياور
[مُغَيِّرُ] ياناشِرُ ياغافِرُ ياقَديمُ يامُسَهِّلُ يا مُيَسِّرُ يا مُميتُ يا مُحْيى
اى نشر دهنده اى آمرزنده اى قديم اى آسان كننده اى همواركننده اى ميراننده اى زنده كننده
يا نافِعُ يا رازِقُ يا مُقْتَدِرُ يا مُسَبِّبُ يا مُغيثُ يا مُغْنى يا مُقْنى يا
اى سودده اى روزى ده اى با اقتدار اى سبب ساز اى فريادرس اى بى نيازكننده اى دارايى دهنده اى
خالِقُ يا راصِدُ يا واحِدُ يا حاضِرُ يا جابِرُ يا حافِظُ يا شَديدُ يا
آفريننده اى نگهبان اى يگانه اى حاضر اى جبران كننده اى نگهدار اى استوار اى
غِياثُ يا عاَّئِدُ يا قابِضُ يا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلى فَكانَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْلى
فريادرس اى ثروت ده اى گيرنده اى كه والايى و برترى و به ديدگاه اعلايى
يا مَنْ قَرُبَ فَدَنا وَبَعُدَ فَنَاى وَعَلِمَ السِّرَّ وَاَخْفى يا مَنْ اِلَيْهِ التَّدْبيرُ
اى كه نزديكى و بسيار هم نزديك و دور است و بسيار هم دور داناى سر و نهان اى كه تدبير
وَلَهُ الْمَقاديرُ وَيا مَنِ الْعَسيرُ عَلَيْهِ [سَهْلٌ] يَسيرٌ يا مَنْ هُوَ عَلى ما
امور با او است و اندازه ها از او است و اى كه دشوار براى او سهل و آسان است اى كه بر هرچه بخواهد
يَشاَّءُ قَديرٌ يا مُرْسِلَ الرِّياحِ يا فالِقَ الاِْصْباحِ يا باعِثَ الاْرْواحِ يا
توانا است اى فرستنده بادها اى شكافنده سپيده صبح اى برانگيزاننده ارواح اى
ذَاالْجُودِ وَالسَّماحِ يا راَّدَّ ما قَدْ فاتَ يا ناشِرَ الاْمْواتِ يا جامِعَ
صاحب جود و سخاوت اى برگرداننده آنچه از دست رفته اى زنده كننده مردگان اى گردآورنده
الشَّتاتِ يا رازِقَ مَنْ يَشاَّءُ [بِغَيْرِ حِسابٍ وَيا] فاعِلَ ما يَشاَّءُ كَيْفَ
پراكنده ها اى روزى ده بى حساب بهر كه خواهى و اى انجام دهنده
يَشاَّءُ وَيا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا حَيّاً حينَ لا حَىَّ يا
هرچه بخواهى بهرطور كه خواهى و اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى زنده اى پاينده اى زنده در آن هنگام كه زنده اى نبود اى
حَىُّ يا مُحْيِىَ الْمَوْتى يا حَىُّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ بَديعُ السَّمواتِ
اى زنده كن مردگان اى زنده كه معبودى جز تو نيست پديدآرنده آسمانها و
وَالاَْرْضِ يا اِلهى وَسَيِّدى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ
و زمين اى معبود من و آقاى من درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر
مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بارِكْ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَ
محمد و آل محمد وبركت ده بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادى
وَبارَكْتَ وَرَحِمْتَ عَلى اِبْرهيمَ وَآلِ اِبْرهيمَ اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ
و بركت دادى و رحمت فرستادى بر ابراهيم و آل ابراهيم كه براستى تويى ستوده و بزرگوار
وَارْحَمْ ذُلىّ وَ فاقَتى وَفَقْرى وَانْفِرادى وَوَحْدَتى وَخُضُوعى بَيْنَ
و رحم كن به خوارى من و پيچارگيم و نداريم و تك و تنهاييم و فروتنيم در
يَدَيْكَ وَاعْتِمادى عَلَيْكَ وَتَضَرُّعى اِلَيْكَ اَدْعُوكَ دُعاَّءَ الْخاضِعِ
برابرت و اعتمادى كه بر تو دارم و زاريم به درگاهت تو را خوانم خواندن شخص فروتن
الذَّليلِ الْخاشِعِالْخاَّئِفِ الْمُشْفِقِ الْباَّئِسِ الْمَهينِ الْحَقيرِ الْجائِعِ
خوار خاشع ترسان هراسان پريشان بى مقدار كوچك گرسنه
الْفَقيرِ الْعاَّئِذِ الْمُسْتَجيرِ الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَكينِ لِرَبِّهِ
فقير پناهنده پناه خواه معترف به گناه آمرزش خواه از گناه درمانده و زارى كننده به درگاه پروردگار
دُعاَّءَ مَنْ اَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ وَرَفَضَتْهُ اَحِبَتُّهُ وَعَظُمَتْ فَجيعَتُهُ دُعاَّءَ حَرِقٍ
و خواندن شخصى كه ياران مورد اعتمادش او را واگذار ده و دوستانش او را رها كرده و درد جانسوزش بزرگ گشته خواندن شخص دلسوخته
حَزينٍ ضَعيفٍ مَهينٍ باَّئِسٍ مُسْتَكينٍ بِكَ مُسْتَجيرٍ اَللّهُمَّ وَاَسئَلُكَ
غمگين ناتوان بى مقدار پريشان درمانده اى كه به تو پناه آورده خدايا از تو خواهم
بِاَنَّكَ مَليكٌ وَاَنَّكَ ما تَشاَّءُ مِنْ اَمْرٍ يَكُونُ وَاَنَّكَ عَلى ما تَشاَّءُ قَديرٌ
چون تويى فرمانروا و تو چنانى كه هركارى را بخواهى مى شود و تويى كه بر هرچه بخواهى توانايى
وَاَسئَلُكَ بِحُرْمَةِ هذَا الشَّهْرِ الْحَرامِ وَالْبَيْتِ الْحَرامِ وَالْبَلَدِ الْحَرامِ
و از تو خواهم به حرمت اين ماه محترم و خانه محترم (كعبه ) و شهر محترم (مكه )
وَالرُّكْنِ وَالْمَقامِ وَالْمَشاعِرِالْعِظامِ وَبِحَقِّنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍعَلَيْهِ وَ الِهِ السَّلامُ
و ركن و مقام و مشعرهاى بزرگ (جاهاى مناسك حج ) و به حق پيامبرت محمد عليه و آله السلام
يا مَنْ وَهَبَ لاِدَمَ شَيْثاً وَ لاِِبْراهيمَ اِسْماعيلَ وَ اِسْحاقَ وَ يا
اى كه شيث را به آدم بخشيدى و اسماعيل و اسحاق را به ابراهيم دادى و اى
مَنْ رَدَّ يُوسُفَ عَلى يَعْقوُبَ وَيا مَنْ كَشَفَ بَعْدَ الْبَلاَّءِ ضُرَّ اَيُّوبَ يا
كه يوسف را به يعقوب برگرداندى و اى كه پس از مبتلا شدن ايوب ناراحتيش را برطرف كردى اى كه
راَّدَّ مُوسى عَلى اُمِّهِ وَ زاَّئِدَ الْخِضْرِ فى عِلْمِهِ وَيا مَنْ وَهَبَ لِداوُدَ
موسى را به مادرش برگرداندى و دانش خضر را افزون كردى اى كه دادى به داود
سُلَيْمانَ وَلِزَكَرِيّا يَحْيى وَلِمَرْيَمَ عيسى يا حافِظَ بِنْتِ شُعَيْبٍ وَيا
سليمان را و به زكريا يحيى را و به مريم عيسى را اى نگهدار دختر شعيب اى
كافِلَ وَلَدِ اُمِّ مُوسى اَسئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ
كفالت كننده فرزند مادر موسى از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و
تَغْفِرَ لِى ذُنُوبى كُلَّها وَتُجيرَنى مِنْ عَذابِكَ وَتُوجِبَ لى رِضْوانَكَ
گناهانم را بيامرزى و از عذاب خود مرا در پناه گيرى و مرا مستوجب خوشنودى
وَاَمانَكَ وَاِحْسانَكَ وَغُفْرانَكَ وَجِنانَكَ وَاَسئَلُكَ اَنْ تَفُكَّ عَنّى كُلَّ
و ايمنى و احسان و آمرزش و بهشتت قرار دهى و از تو خواهم كه باز كنى برايم هر
حَلْقَةٍ بَيْنى وَبَيْنَ مَنْ يُؤْذينى وَتَفْتَحَ لى كُلَّ بابٍ وَتُلَيِّنَ لى كُلَّ
حلقه اى كه ميان من و ميان آزار كننده من است و بگشايى به رويم هر درى را و
صَعْبٍ وَتُسَهِّلَ لى كُلَّ عَسَيرٍ وَتُخْرِسَ عَنّى كُلَّ ناطِقٍ بِشَرٍّ وَتَكُفَّ
نرم كنى برايم هر دشوارى را و آسان كنى برايم هر مشكلى را و لال كنى از من زبان هر بدگو را و بازدارى از من
عَنّى كُلَّ باغٍ وَتَكْبِتَ عَنّى كُلَّ عَدُوٍّ لى وَحاسِدٍ وَتَمْنَعَ مِنّى كُلَّ
هر زورگو را و خوار كنى دشمنان و حسودان مرا و بازدارى از من هر
ظالِمٍ وَتَكْفِيَنى كُلَّ عاَّئِقٍ يَحُولُ بَيْنى وَبَيْنَ حاجَتى وَيُحاوِلُ اَنْ
ستمگرى را و كفايت كنى از من هر مانعى را كه ميان من و حاجتم حائل شود و بخواهد كه
يُفَرِّقَ بَيْنى وَبَيْنَ طاعَتِكَ وَيُثَبِّطَنى عَنْ عِبادَتِكَ يا مَنْ اَلْجَمَ الْجِنَّ
ميان من و اطاعت تو را جدايى اندازد و از پرستش تو بازم دارد اى كه مهار كردى جنيان
الْمُتَمَرِّدينَ وَقَهَرَ عُتاةَ الشَّياطينِ وَاَذَلَّ رِقابَ الْمُتَجَبِّرينَ وَرَدَّ كَيْدَ
نافرمان را و مقهور ساختى شياطين سركش را و گردنِ گردن كشان را به خوارى كشاندى و نقشه هاى شوم
الْمُتَسَلِّطين عَنِ الْمُسْتَضْعَفينَ اَسئَلُكَ بِقُدْرَتِكَ عَلى ما تَشاَّءُ
مسلطشدگان را از ناتوانها بازگرداندى از تو خواهم به حق تواناييت بر هرچه خواهى
وَتَسْهيلِكَ لِما تَشاَّءُ كَيْفَ تَشاَّءُ اَنْ تَجْعَلَ قَضاَّءَ حاجَتى فيما تَشاَّءُ
و آسان كردنت هرچه را بهر نحو كه خواهى كه قرار دهى برآوردن حاجتم را در هرچه خواهى
پس سجده كن بر زمين و بر خاك بگذار دو طرف روى خود را و بگو :
اَللّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَبِكَ امَنْتُ فَارْحَمْ ذُلّى وَفاقَتى وَاجْتِهادى وَتَضَرُّعى
خدايا براى تو سجده مى كنم و به تو ايمان دارم پس رحم كن به خوارى من و نداريم و سعى و كوششم و زارى
وَمَسْكَنَتى وَفَقْرى اِلَيْكَ يا رَبِّ
و بيچارگى ام و نيازم به درگاهت اى پروردگار
و كوشش كن كه اشك بريزد چشمهاى تو اگر چه بقدر سرمگسى (سوزنى ) باشد بدرستى كه اين علامت استجابت است
روز بيست و پنجم
سنه صد و هشتاد و سه شهادت حضرت موسى بن جعفرعليه السلام به سنّ پنجاه و پنج سالگى در بغداد واقع شده و آن روزى است كه اَحْزان آل محمد عَليهمُ السلام و شيعيان ايشان تازه مى شود.
اعمال شب بيست و هفتم (شب مبعث )
شب مبعث و از ليالى متبرّكه است و در آن چند عملست:
اوّل : شيخ در مصباح فرموده روايت شده از حضرت ابو جعفر امام جواد عليه السلام كه فرمود همانا در رجب شبى است كه بهتر است از آنچه كه ميتابد برآن آفتاب و آن شب بيست و هفتم رجب است كه در صبح آن پيغمبرخدا صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله به رسالت مبعوث گرديد و بدرستى كه از براى عامل در آن شب از شيعه ما اجر عمل شصت سال است بخدمت آنحضرت عرض شد كه عمل در آن شب چيست فرمود چون بجا آوردى نماز عشا را و به رختخواب رفتى پس بيدار مى شوى هر ساعتى كه خواستى از شب تا پيش از نيمه آن و بجا مى آورى دوازده ركعت نماز مى خوانى در هر ركعتى حمد و سوره اى از سوره هاى كوچك مفصّل ومفصّل ازسوره محمّد است تا آخرقرآن پس چون سلام دادى درهر دو ركعتى وفارغ شدى ازنمازها مى نشينى بعدازسلام و مى خوانى حمد را هفت مرتبه و مُعَوَّذَتَيْن را هفت مرتبه وقُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ و قُلْ يا اَيُّها الْكافِرُونَ هركدام را هفت مرتبه و اِنّا اَنْزَلْناهُ و آية الكرسى هر كدام را هفت مرتبه و بخوان در عقب همه اين دعا را :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ
ستايش خاص خدايى است كه نگيرد فرزندى و نيست براى او در فرمانروايى شريكى و نيست برايش ياورى از
الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِمَعاقِدِ عِزِّكَ عَلَى اَرْكانِ
خوارى و به بزرگى كامل بزرگش شمار خدايا از تو خواهم به حق چيزهايى كه موجبات عزتت برپايه هاى
عَرْشِكَ وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ
عرشت مى باشد و به حق سرحد نهايى رحمتت از كتابت و به نام بزرگتر بزرگتر
الاْعْظَمِ وَذِكْرِكَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَبِكَلِماتِكَ التّامّاتِ اَنْ
بزرگترت و به حق ذكرت كه والاتر و برتر و اعلى است و به كلمات تام و تمامت كه
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ پس بخوان هر دعائى
درود فرستى بر محمد و آلش و انجام دهى درباره من آنچه را تو شايسته آنى * * * * * * *
كه خواستى و مستحبّ است غسل در اين شب و گذشت در شب نيمه نمازيكه در اين شب نيز خوانده مى شود.
دوّم : زيارت حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام كه افضل اعمال اين شب است و از براى آنحضرت در اين شب سه زيارت است كه در باب زيارات به آن اشاره خواهد شد انشاءالله و بدان كه ابو عبدالله محمد بن بطوطه كه يكى از علماء اهل سنت است و در ششصد سال پيش از اين زمان بوده در سفرنامه خود كه معروفست برحله ابن بطوطه در بيان وُرود خود از مكه معظمه به نجف اشرف ذكر كرده روضه و قبر مبارك مولايمان اميرالمؤ منين عليه السلام را و گفته اهل اين شهر تمامى رافضى هستند و از براى اين روضه مباركه كراماتى ظاهر شده از جمله آنكه در شب بيست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا لَيْلَةُ الْمَحْيا است مى آورند از عراقين و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمين گيرى كه هست و جمع مى شود از آنها قريب سى چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا مى آورند اين مبتلايان را نزد ضريح مقدّس و مردم جمع مى شوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و اين جماعت مردم بعضى نماز مى خوانند و بعضى ذكر مى گويند و بعضى قرآن تلاوت مى كنند و بعضى تماشاى روضه مى كنند تا آنكه بگذرد نصف يا دو ثلث از شب آن وقت جميع اين مبتلايان و زمين گيران كه حركت نمى توانستند بكنند برميخيزند در حاليكه صحيح و تندرست مى باشند وعلّتى در آنها نيست و مى گويند لا اِلهَ اِلا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ عَلَىُّ وَلی ُّ اللّهِ و اين امريست مشهور و مُسْتَفيض و من خودم آنشب را در آنجا درك نكردم لكن از مردمان ثقه كه اعتماد بر قول آنها بود شنيدم و هم ديدم در مدرسه اى كه مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمينگير كه قادر بر حركت نبودند يكى از اهل روم و ديگرى از اهل اصفهان و سيّمى از اهل خراسان بود از آنها پرسيدم چگونه شما خوب نشده ايد و اينجا مانده ايد گفتند ما به شب بيست و هفتم نرسيده ايم و همين جا مانده ايم تا شب بيست و هفتم آينده كه شفا بگيريم و از براى اين شب مردم زياد از شهرها جمع مى شوند و بازار بزرگى اقامه مى شود تا مدّت ده روز فقير گويد: مبادا استِبْعاد كنى اين مطلب را همانا معجزات و كراماتى كه از اين مشاهد مشرّفه بروز كرده و
به تواتر رسيده زياده از آن است كه احصا شود و در ماه شوّال گذشته سنه هزار و سيصد و چهل و سه در حرم مطهّر حضرت ثامن الا ئِمّة الهُداة و ضامِنُ الاَمَّةِ العُصاةِ مَوْلانا اَبُو الْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُمُوسى الرِّضا صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ سه نفر زن كه هر كدام به سبب مرض فلج و نَحْو آن زمين گير شده بودند و اطبّاء و دكترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا يافتند و اين معجزات از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشكارا گرديد مانند نمودار شدن خورشيد در سماء صاحيّه مثل باز شدن دَرِ دروازه نجف اشرف برروى عربهاى باديه وبحدِّى اين مطلب واضح بودكه نقل شد دكترهايى كه مطلّع بر مرضهاى آن زنها بودند تصديق نمودند با آنكه در اين باب خيلى دقيق بودند بلكه بعضى از آنها تصديق خود را بر شفاء آنها نوشتند و اگر ملاحظه اختصار و عدم مناسبت محل نبود قصّه آنها را نقل مى نمودم وَلَقَدْ اَجادَ شَيْخُنا الحُرُّ العامِلى فى اُرْجُوزَتِهِ:
| وَما بَدا مِنْ بَرَكاتِ مَشْهَدهِ |
في كُلِّ يَوْمٍ اَمْسُهُ مِثْلُ غَدِهِ |
| وَكَشِفَا الْعمى وَالمَرْضى بِهِ |
اِجابَةُ الدُّعاءِ في اَعْتابِهِ |
سوّم : شيخ كفعمى در بلد الا مين فرموده كه در شب مبعث اين دعا را بخوانند :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِالتَّجَلِىِ الاْعْظَمِ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَالْمُرْسَلِ
خدايا از تو خواهم به حق بزرگترين تجلى (تو) در اين شب از اين ماه بزرگ و به حق آن فرستاده
الْمُكَرَّمِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنا ما اَنْتَ بِهِ مِنّا اَعْلَمُ
گرامى كه درود فرستى بر محمد و آلش و بيامرزى براى ما آنچه را تو بدان از ما داناترى
يا مَنْ يَعْلَمُ وَلا نَعْلَمُ اَللّهُمَّ بارِكْ لَنا فى لَيْلَتِنا هذِهِ الَّتى بِشَرَفِ
اى كه مى دانى و ما نمى دانيم خدايا مبارك گردان بر ما در اين شبى كه به واسطه شرافت
الرِّسالَةِ فَضَّلْتَها وَبِكَرامَتِكَ اَجْلَلْتَها وَبِالْمَحَلِّ الشَّريفِ اَحْلَلْتَها
رسالت آن را فضيلت دادى و به كرامت خويش بزرگش كردى و به جاى باشرافتى درش آوردى
اَللّهُمَّ فَاِنّا نَسْئَلُكَ بِالْمَبْعَثِ الشَّريفِ وَالسَّيِّدِ اللَّطيفِ وَالْعُنْصُرِ
خدايا پس از تو خواهيم به آن بعثت شريف و آن آقاى بالطف و عنصر
الْعَفيفِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ اَنْ تَجْعَلَ اَعْمالَنا فى هذِهِ
پارسا كه درود فرستى بر محمد و آلش و قرار دهى اعمال ما را در اين
اللَّيْلَةِ وَفى سايِرِ اللَّيالى مَقْبُولَةً وَذُنُوبَنا مَغْفُورَةً وَحَسَناتِنا
شب و در ساير شبها پذيرفته درگاهت و گناهانمان را آمرزيده و نيكيهايمان را مورد
مَشْكُورَةً وَسَيِّئاتِنا مَسْتُورَةً وَقُلوُبَنا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَةً
قدردانى و بديهايمان را پوشيده و دلهامان را به گفتار نيك خرسند
وَاَرْزاقَنا مِنْ لَدُنْكَ بِالْيُسْرِ مَدْرُورَةً اَللّهُمَّ اِنَّكَ تَرى وَلا تُرى
و روزيهايمان را از نزد خود به آسانى فراوان ، خدايا تو مى بينى ولى خودت ديده نمى شوى
وَاَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْلى وَاِنَّ اِلَيْكَ الرُّجْعى وَالْمُنْتَهى وَاِنَّ لَكَ
و تو در بلندترين ديدگاهى و بطور مسلم بازگشت و پايان بسوى توست و
الْمَماتَ وَالْمَحْيا وَاِنَّ لَكَ الاْخِرَةَ وَالاُْولى اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِكَ اَنْ
مرگ و زندگى بدست تو است و انجام و آغاز از آن تو است خدايا ما به تو پناه مى بريم از
نَذِلَّ وَنَخْزى وَاَنْ نَاءتِىَ ما عَنْهُ تَنْهى اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ الْجَنَّةَ
خوار شدن و رسوايى و دست زدن به كارى كه تو آنرا قدغن كرده اى خدايا ما از تو درخواست بهشت را
بِرَحْمَتِكَ وَنَسْتَعيذُ بِكَ مِنَ النّارِ فَاَعِذْنا مِنْها بِقُدْرَتِكَ وَنَسْئَلُكَ مِنَ
به رحمتت داريم و پناه جوييم به تو از آتش دوزخ پس ما را به قدرت خويش از آتش پناه ده و از تو
الْحُورِ الْعينِ فَارْزُقْنا بِعِزَّتِكَ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ اَرْزاقِنا عِنْدَ كِبَرِ سِنِّنا
حور العين درخواست كنيم پس به عزت خويش روزيمان گردان و وسيعترين روزى ما را در هنگام پيرى ما قرار ده
وَاَحْسَنَ اَعْمالِنا عِنْدَ اقْتِرابِ اجالِنا وَاَطِلْ فى طاعَتِكَ وَما يُقَرِّبُ
و بهترين اعمال ما را هنگام نزديك شدن مرگمان مقرر دار و طولانى كن عمر ما را در طاعت خود و در آنچه موجب تقرب
اِلَيْكَ وَيُحْظى عِنْدَكَ وَيُزْلِفُ لَدَيْكَ اَعْمارَنا وَاَحْسِنْ فى جَميعِ
درگاهت شود و سبب بهره مندى نزد تو و نزديكى تو گردد و در تمام
اَحْوالِنا وَاُمُورِنا مَعْرِفَتَنا وَلا تَكِلْنا اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَيَمُنَّ عَلَيْنا
احوال و كارهاى ما معرفتمان را كامل و نيكو گردان و ما را به هيچيك از خلق خود وامگذار كه بر سر ما منت گذارد
وَتَفَضَّلْ عَلَيْنا بجَميعِ حَوايِجِنا لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَابْدَاْ بِاباَّئِنا وَاَبْناَّئِنا
وبرما تفضل فرما به برآوردن تمام حاجتهاى دنياوآخرت ما و آغاز كن در تمام آنچه ما براى خودمان از توخواستيم براى پدران و فرزندانمان
وَجَميعِ اِخْوانِنَا الْمُؤْمِنينَ فى جَميعِ ما سَئَلْناكَ لاِنْفُسِنا يا اَرْحَمَ
و همه برادران مؤ من ما اى مهربانترين
الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اِنّا نَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ وَمُلْكِكَ الْقَديمِ اَنْ
مهربانها خدايا از تو خواهيم به حق نام بزرگت و فرمانروايى ديرينه ات كه
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظيمَ اِنَّهُ لا
درود فرستى بر محمد و آل محمد و اينكه بيامرزى براى ما گناه بزرگ ما را كه براستى
يَغْفِرُ الْعَظيمَ اِلا الْعَظيمُ اَللّهُمَّ وَهذا رَجَبٌ الْمُكَرَّمُ الَّذى اَكْرَمْتَنابِهِ
نيامرزد بزرگ را مگر شخص بزرگ خدايا اين ماه رجب است كه گرامى است و همان ماهى است كه ما را بدان گرامى داشته
اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا ذَاالْجُودِ
نخستين ماه محترمى است كه ما را از ميان همه امتها بدان گرامى داشتى پس ستايش خاص تو است اى صاحب جود
وَالْكَرَمِ فَاَسْئَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ
و بزرگوارى پس از تو خواهيم بدين ماه و به حق نام اعظم و ...... و اجل اكرم تو
الَّذى خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ اَنْ تُصَلِّىَ
كه آنرا آفريدى و در سايه ات مستقر گرديد و آن نام از تو به ديگرى نرسد كه درود فرستى
عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ وَاَنْ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ
بر محمد و خاندان پاك او و قرار دهى ما را از كسانى كه در اين ماه
بِطاعَتِكَ وَالاْمِلينَ فيهِ لِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ اهْدِنا اِلى سَواَّءِ السَّبيلِ
به طاعت تو عمل كنيم و آنانكه در اين ماه آرزوى شفاعت تو را دارند خدايا ما را به راه راست راهنمايى فرما
وَاجْعَلْ مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ فى ظِلٍّ ظَليلٍ وَمُلْكٍ جَزيلٍ فَاِنَّكَ
و قرار ده جايگاه ما را در نزد خود بهترين جايگاه در سايه هميشگى رحمتت و سلطنت باعظمتت زيرا كه تو
حَسْبُنا وَنِعْمَ الْوَكيلُ اَللّهُمَّ اقْلِبْنا مُفْلِحينَ مُنْجِحينَ غَيْرَ مَغْضُوبٍ
ما را كافى هستى و نيكو وكيلى هستى خدايا ما را برگردان به حال رستگارى و كاميابى كه نه در زمره غضب شدگان باشيم
عَلَيْنا وَلا ضاَّلّينَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ
و نه از جمله گمراهان به رحمتت اى مهربانترين مهربانان خدايا از تو خواهم
بِعَزاَّئِمِ مَغْفِرَتِكَ وَبِواجِبِ رَحْمَتِكَ السَّلامَةَ مِنْ كُلِّ اِثْمٍ وَالْغَنيمَةَ
به حق وسائل حتمى آمرزشت و به آن رحمتت كه بر خويش واجب كردى كه مرا از هر گناهى سالم دارى
مِنْ كُلِّ بِرٍّ وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَالنَّجاةَ مِنَ النّارِ اَللّهُمَّ دَعاكَ الدّاعُونَ
و از هر نيكى بهره مند سازى و به بهشتم برسانى و از آتش دوزخ نجاتم بخشى خدايا خوانندگان تو را خواندند
وَدَعَوْتُكَ وَسَئَلَكَ السّاَّئِلُونَ وَسَئَلْتُكَ وَطَلَبَ اِلَيْكَ الطّالِبُونَ
و من نيز خواندمت و درخواست كنندگان از تو خواستند و من نيز از تو خواستم و جويندگان از تو جويا شدند
وَطَلَبْتُ اِلَيْكَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الثِّقَةُ وَالرَّجاَّءُ وَاِلَيْكَ مُنْتَهَى الرَّغْبَةِ فِى
و من هم تو را جويا شدم خدايا تويى مورد اعتماد و اميد و بسوى تو است آخرين مرحله ميل و اشتياق در
الدُّعاَّءِ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلِ الْيَقينَ فى قَلْبى
دعاء خدايا درود فرست بر محمد و آلش و بنه يقين را در دلم
وَالنُّورَ فى بَصَرى وَالنَّصيحَةَ فى صَدْرى وَذِكْرَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ
و روشنى در ديده ام و خيرخواهى در سينه ام و ذكر خود را در شب و روز
عَلى لِسانى وَرِزْقاً واسِعاً غَيْرَ مَمْنُونٍ وَلا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنى
بر زبانم و روزى وسيع بى منت و بى مانعى روزيم گردان
وَبارِكْ لى فيما رَزَقْتَنى وَاجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى وَرَغْبَتى فيما
و در آنچه نصيبم كرده اى بركت ده و بى نيازى مرا در نفس خودم قرار ده و اشتياقم را بدانچه
عِنْدَكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
نزد تو است به رحمتت اى مهربانترين مهربانان
پس به سجده برو وبگو:
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى هَدانا لِمَعْرِفَتِهِ وَخَصَّنا بِوِلايَتِهِ
ستايش خاص خدايى است كه ما را به معرفت خويش راهنمايى كرد
وَوَفَّقَنا لِطاعَتِهِ شُكْراً شُكْراً صد مرتبه
و به دوستى خويش مخصوص گردانيد و به طاعتش موفق داشت خدا را شكر...
پس سر از سجود بردار و بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى قَصَدْتُكَ بِحاجَتى وَاعْتَمَدْتُ
خدايا من براى حاجتم تو را قصد كردم و در مورد
عَلَيْكَ بِمَسْئَلَتى وَتَوَجَّهْتُ اِلَيْكَ بِاَئِمَّتى وَسادَتى اَللّهُمَّ انْفَعْنا
خواسته ام بر تو اعتماد كردم و به وسيله پيشوايان و سرورانم بسوى تو روآوردم خدايا
بِحُبِّهِمْ وَاَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُمْ وَاَدْخِلْنَا الْجَنَّةَ فى
به دوستى ايشان مارا سودمند كن ودر جايگاه آنها واردمان كن و همنشينى ايشان را روزى ما گردان و در زمره آنان ما را داخل بهشت گردان
زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
به رحمتت اى مهربانترين مهربانان
و اين دعا را سيّد براى روز مبعث ذكر كرده
اعمال روز بيست و هفتم
از جمله اعياد عظيمه است و روزى است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله در آن روز به رسالت مبعوث گرديد و جبرئيل به پيغمبرى بر آن حضرت نازل شد و از براى آن چند عمل است:
اوّل : غسل
دوّم : روزه و آن يكى از چهار روزى است كه در تمام سال امتياز دارد براى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال .
سيّم : بسيار صلوات فرستادن .
چهارم : زيارت حضرت رسول و اميرالمؤ منين عليهما و آلهما السَّلامُ .
پنجم : شيخ در مصباح فرموده از رَيّان بن الصّلت مروى است كه حضرت امام جواد عليه السلام در زمانيكه در بغداد بود روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم را روزه گرفت و جميع حشم آنحضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه بجا آوريم دوازده ركعت نماز كه خوانده شود در هر ركعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر يك از حمد و توحيد و مُعَوَّذَتين چهار مرتبه و
لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّبِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
چهار مرتبه اللّهُ اللّهُ رَبِّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا چهار مرتبه لا اُشْرِكُ بِرَبِّى اَحَدا چهار مرتبه .
ششم: و نيز شيخ روايت كرده از جناب ابوالقاسم حسين بن رُوح رَحَمهُاللّهُ كه فرموده بجا مى آورى در اين روز دوازده ركعت نماز مى خوانى در هر ركعت حمد وسوره اى كه آسان باشد و تشهّد مى خوانى و سلام مى دهى و مى نشينى و مى گوئى بين هر دو ركعتى :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فى الْمُلْكِ
ستايش خاص خدايى است كه فرزندى براى خود نگرفته و شريكى در فرمانروايى ندارد
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً يا عُدَّتى فى مُدَّتى يا
و ياورى از خوار شدن ندارد (چون خوارى ندارد) و به كمال بزرگى او را ياد كن اى توشه من در دوران عمرم اى
صاحِبى فى شِدَّتى يا وَليّى فى نِعْمَتى يا غِياثى فى رَغْبَتى يا
رفيق من در سختيم اى سرپرست من در نعمتم اى فريادرس من در آنچه خواهم اى
نَجاحى فى حاجَتى يا حافِظى فى غَيْبَتى يا كافِىَّ فى وَحْدَتى يا
بر آرنده حاجتم اى نگهبان من در غيابم اى كفايت كننده ام در گوشه تنهايى اى
اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقيلُ
همدمم در وحشتم تويى پرده پوش عيبهاى من پس ستايش تو را است و تويى ناديده گيرنده
عَثْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى
لغزشم پس ستايش تو را است و تويى برخيزاننده من هنگام افتادنم پس ستايش تو را است درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَآمِنْ رَوْعَتى وَاَقِلْنى عَثْرَتى
محمد و آل محمد و بپوشان عيبم را و ايمنى بخش هراسم را و ناديده گير لغزشم را
وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ
و چشم بپوش از جرمم و بگذر از گناهانم در زمره بهشتيان بدان
الصِّدْقِ الَّذى كانُوا يُوَعَدُونَ
وعده راستى كه بدانها داده شده
پس چون فارغ شدى از نماز و دعا مى خوانى هر يك از حمد و اخلاص و مُعَوَّذَتَيْن و قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ و اِنا اَنْزَلناهُ و آية الكرسى را هفت مرتبه و بعد مى گوئى لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ هفت مرتبه و بعد مى گوئى هفت مرتبه اللّهُ اللّهُ رَبَّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا و مى خوانى هر دعا كه خواهى .
هفتم : در اقبال و در بعض نسخ مصباح است كه مستحبّ است در اين روز اين دعا را بخوانند:
يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ يا مَنْ
اى كه دستور داده به عفو و گذشت و خود او هم عفو و گذشت (از گنهكاران را) ضمانت كرده اى كه
عَفى وَتَجاوَزَ اُعْفُ عَنّى وَتَجاوَزْ يا كَريمُ اَللّهُمَّ وَقَدْ اَكْدَى
عفو كرده و گذشت فرمودى مرا مورد عفو و گذشت خويش قرار ده اى كريم خدايا جستجو
الطَّلَبُ وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ وَدَرَسَتِ الاْمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ
به جايى نرسيد و راه چاره و رفتن بسته شد و آرزوها كهنه گشت و اميد بريده شد
اِلاّ مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ
جز از تو كه يكتايى و شريكى ندارى خدايا من بخوبى مى يابم كه راههاى جستجو بسوى تو
مُشْرَعَةً وَمناهِلَ الرَّجاَّءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةً واَبْوابَ الدُّعاَّءِ لِمَنْ دَعاكَ
گشوده است و آبشخورهاى اميد در نزد تو پر از آب است و درهاى دعاء براى كسى كه تو را بخواند
مُفتَّحَةً وَالاِْسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَةً وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعيكَ
باز است و ياريت براى آنكس كه از تو يارى خواهد آماده و مباح است و بخوبى مى دانم كه تو آماده
بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ وَللصّارِخِ اِلَيْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ وَاَنَّ فِى اللَّهْفِ اِلى
اجابت دعاى خوانندگانت هستى و مهياى فريادرسى فريادخواهان از درگاهت مى باشى و اين را هم مى دانم كه در پناهنده
جُودِكَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ وَمَنْدُوحَةً عَمّا
شدن به جود تو و اعتماد به وعده تو عوض كاملى از منع بخيلان و بى نيازى وسيعى است از آنچه
فى اَيْدِى الْمُسْتَاْثِرينَ وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ اِلاّ اَنْ تَحْجُبَهُمُ
در دست توانگران و ثروتمندان است و مى دانم كه تو از خلق خويش در حجاب نشوى مگر آنكه اعمال ايشان
الاْعْمالُ دُونَكَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَيْكَ عَزْمُ اِرادَةٍ
ميان تو و ايشان حجاب قرا دهد و اين را هم دانسته ام كه بهترين توشه كسى كه به سوى تو كوچ كند يك تصميم جدى
يَخْتارُكَ بِها وَقَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الاِرادَةِ قَلْبى وَاَسْئَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَةٍ
و نيرومندى است كه تو را بدان اختيار كند و با يك چنين تصميمى دل من با تو براز و نياز پرداخته از تو خواهم به حق هر دعائى
دَعاكَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْصارِخٌ اِلَيْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌ
كه تو را دعا كرده بدان شخص اميدوارى كه به آرزويش رسانده اى يا فريادخواهى كه به درگاه تو فريادخواهى كرده و به دادش رسيده
مَكْرُوبٌ فَرَّجْتَ كَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ
يا دلسوخته گرفتارى كه تو گرفتاريش را بر طرف كرده يا گنهكار خطاپيشه اى كه تو او را آمرزيده اى يا تندرستى كه نعمتت
نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ اَوْ فَقيرٌ اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقُّ
را بر او تمام كرده اى يا ندارى كه از توانگرى خود به او داده اى و چنين دعايى به درگاهت حقى پيدا كرده
وَعِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ اِلاّ صَلَّيْتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَضَيْتَ حَوائِجى
و در پيش تو منزلت و مقامى يافته كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و برآورى حاجاتم را
حَوائِجَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَهذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذى اَكْرَمْتَنا
حاجات دنيا و آخرت و اين ماه رجب المرجب و ماه گرامى است آن ماهى كه
بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ يا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ
نخستين ماه محترم است و ما را بدان گرامى داشته اى از ميان ساير امتها اى صاحب جود و كرم
فَنَسْئَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ الَّذى
پس به حق اين ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو . . . . . . . . . . . آن نام برتر و گرامى ترى كه آن را
خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فى ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى
آفريدى پس در زير سايه رحمتت مستقر گرديد و از تو به ديگرى نرسد كه درود فرستى بر
مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ
محمد و خاندان پاكش و قرار دهى ما را از كسانى كه در اين ماه به طاعتت عمل كنيم
وَالاْمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواَّءِ السِّبيلِ وَاجْعَلْ
و آنانكه در اين ماه آرزوى شفاعت را دارند خدايا ما را به راه راست هدايت فرما و جايگاه ما را
مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ فى ظِلٍّ ظَليلٍ فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَكيلُ
در پيش خود بهترين جايگاه در زير سايه هميشگيت قرار ده كه براستى تو ما را بسى و نيكو وكيلى هستى
وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفَيْنَ وَصَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ اَللّهُمَّ
و سلام بر بندگان برگزيده اش و درودهاى او بر ايشان همگى و نيز خدايا
وَبارِكَ لَنا فى يَوْمِنا هَذَا الَّذى فَضَّلْتَهُ وَبِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ وَبِالْمَنْزِلِ
مبارك گردان براى ما در اين روزى كه آن را برترى دادى و به كرامت خويش آن را بزرگ كردى و به جايگاه
[الْعَظيمِ] الاْعْلى اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلى مَنْ فيهِ اِلى عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ
بزرگ والاترى آن را جاى دادى درود فرست بر آن كس كه او را در اين ماه به سوى بندگانت فرستادى
وَبِالْمَحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً داَّئِمَةً تَكُونُ لَكَ
و او را به مقام بزرگى درآوردى خدايا درود فرست بر او درودى هميشگى كه براى تو
شُكْراً وَلَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلى
سپاسگزارى باشد و براى ما ذخيره اى و قرار ده براى ما در كارمان آسانى و تا پايان عمرمان با خوشبختى ما را
مُنْتَهى آجالِنا وَقَدْ قَبِلْتَ الْيَسيرَ مِنْ اَعْمالِنا وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ
مقرون دار و تو اى خدا براستى چنانى كه اعمال اندك ما را پذيرفتى و به رحمت خويش به بهترين
آمالِنا اِنَّكَ عَلى كُلِّشَى ءٍ قَديرٌ وَصَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ
آرزوهايمان رساندى همانا تو بر هر چيز توانايى و درود و تحيت خدا بر محمد و آلش باد
مؤ لّف گويد: كه اين دعا را حضرت موسى بن جعفر عليه السلام خواند در آنروزى كه آن جناب را بجانب بغداد حركت دادند و آن روز بيست و هفتم رجب بود و اين دعا از مَذْخُور ادعيه رجب است .
هشتم : سيد در اقبال فرموده بخواند اَللّهُمَّ اِنِّى اَسْئَلُكَ بِالنَّجْلِ الاْعْظَمِ ((الدّعاء)) و اين دعا به روايت كفعمى در اعمال شب اين روز گذشت.
روز آخر ماه
غسل در آن وارده شده و روزه اش سبب آمرزش گناهان گذشته و آينده است و نماز سلمان به نحويست كه در روز اوّل گذشت .
|