| لَكَ الْحَمْدُ يا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِوَالْعُلى |
تَبارَكْتَ تُعْطى مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ |
| ستايش تورا است اى صاحب جود و بزرگى و بلندى |
بزرگى تو را است كه بهر كه خواهى بدهى و يا بازگيرى |
| اِلهى وَخَلاّقى وَحِرْزى وَمَوْئِلى |
اِلَيْكَ لَدَى الاِْعْسارِ وَالْيُسْرِ اَفْزَعُ |
| اى معبود و آفريدگار و پناه و نگهدار من بدرگاه |
تو در سختى و آسانى پناه برم |
| اِلهى لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطيئَتى |
فَعَفْوُكَ عَنْ ذَنْبى اَجَلُّ وَاَوْسَعُ |
| خدايا اگر خطايم بزرگ و زياد است |
ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسيعتر است |
| اِلهى لَئِنْ اَعْطَيْتُ نَفْسِىَ سُؤْلَها |
فَها اَنَا فى رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ |
| خدايا اگر من از خواهش نفس پيروى كنم |
پس در آن حال من در چراگاه پشيمانى مى چرم |
| اِلهى تَرى حالى وَفَقْرى وَفاقَتى |
وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِيَّةَ تَسْمَعُ |
| خدايا خود تو حال من و ندارى و تهيدستيم را بينى |
و تو رازهاى پنهان مرا مى شنوى |
| اِلهى فَلا تَقْطَعْ رَجاَّئى وَلا تُزِغْ |
فُؤ ادى فَلى فى سَيْبِ جُودِكَ مَطْمَعٌ |
| خدايا پس اميدم را قطع مكن و منحرف مساز |
به نوميدى دلم را كه من طمعكار باران سخايت هستم |
| اِلهى لَئِنْ خَيَّبْتَنى اَوْ طَرَدْتَنى |
فَمَنْ ذَااَّلذى اَرْجُو وَمَنْ ذا اُشَفِّعُ |
| خدايا اگر نوميدم سازى يا از درگاهت برانى |
پس به چه كسى اميد داشته باشم و كه را شفيع گردانم |
| اِلهى اَجِرْنى مِنْ عَذابِكَ اِنَّنى |
اَسيرٌ ذَليلٌ خائِفٌ لَكَ اَخْضَعُ |
| خدايا از عذاب خود پناهم ده كه براستى من |
اسير و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام |
| اِلهى فَآنِسْنى بِتَلْقِينِ حُجَّتى |
اِذا كانَ لى فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ |
| خدايا بوسيله تلقين دليل و حجتم با من انس گير |
در آن هنگام كه در گور منزل و ماءوى گيرم |
| اِلهى لَئِنْ عَذَّبْتَنى اَلْفَ حِجَّةٍ |
فَحَبْلُ رَجاَّئى مِنْكَ لا يَتَقَطَّعُ |
| خدايا اگر هزار سال مرا عذاب كنى ولى |
باز رشته اميد من از درگاه تو قطع نمى شود |
| اِلهى اَذِقْنى طَعْمَ عَفْوِكَ يَوْمَ لا |
بَنُونَ وَلا مالٌ هُنا لِكَ يَنْفَعُ |
| خدايا مزه گذشتت را به من بچشان در آن روز |
كه نه فرزندان و نه مال در آنجا سود بخشد |
| اِلهى لَئِنْ لَمْ تَرْعَنى كُنْتُ ضائِعاً |
وَاِنْ كُنْتَ تَرْعانى فَلَسْتُ اُضَيَّعُ |
| خدايا اگر تو مراعاتم نكنى يكسره از بين رفته ام |
و اگر تو مراعاتم كنى ضايع نگردم |
| اِلهى اِذا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَيْرِ مُحْسِنٍ |
فَمَنْ لِمُسىَّءٍ بِالْهَوى يَتَمَتَّعُ |
| خدايا اگر بنا شود جز از نيكوكار نگذرى |
پس كيست اميد گنهكارى كه به هواى نفس كامرانى كرده |
| اِلهى لَئِنْ فَرَّطْتُ فى طَلَبِ التُّقى |
فَها اَنَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَاَتْبَعُ |
| خدايا اگر در جستجوى پرهيزكارى كوتاهى كردم |
ولى اينك بدنبال گذشت تو مى گردم و آنرا مى جويم |
| اِلهى لَئِنْ اَخْطاْتُ جَهْلاً فَطالَما |
رَجَوْتُكَ حَتّى قيلَ ما هُوَ يَجْزَعُ |
| خدايا اگر از روى نادانى خطا كردم پس چه بسيار اميدوار |
به تو بوده ام بطورى كه درباره ام گفتند باك ندارد |
| اِلهى ذُنُوبى بَذَّتِ الطَّوْدَ وَاْعتَلَتْ |
وَصَفْحُكَ عَنْ دَنْبى اَجَلُّ وَاَرْفَعُ |
| خدايا گناهانم برتر و بلندتر از كوههاى بزرگ گشته |
ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است |
| اِلهى يُنَحّى ذِكْرُ طَوْلِكَ لَوْعَتى |
وَذِكْرُ الْخَطايَا الْعَيْنَ مِنّى يُدَمِّعُ |
| خدايا ياد بخشش تو سوز درونم را بِبَرد |
و ياد گناهان چشمانم را اشگبار كند |
| اِلهى اَقِلْنى عَثْرَتى وَامْحُ حَوْبَتى |
فَاِنّى مُقِرُّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ |
| خدايا لغزشم را ببخش و گناهم را محو كن |
زيرا كه من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم |
| اِلهى اَنِلْنى مِنْك رَوْحاً وَراحَةً |
فَلَسْتُ سِوى اَبْوابِ فَضْلِكَ اَقْرَعُ |
| خدايا صفا و آسايشى از جانب خود به من ببخش |
كه من جز درهاى فضل تو را نكوبم |
| اِلهى لَئِنْ اَقْصَيْتَنى اَوْ اَهَنْتَنى |
فَما حيلَتى يا رَبِّ اَمْ كَيْفَ اَصْنَعُ |
| خدايا اگر دورم كنى يا بى اعتنائيم كنى |
پس ديگر چه چاره كنم پروردگارا و يا چه بكنم ؟ |
| اِلهى حَليفُ الْحُبِّ فى اللَّيْلِ ساهِرٌ |
يُناجى وَيَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ يَهْجَعُ |
| خدايا آنكه با دوستى تو دست بگريبانست شب را همه بيدار |
و در مناجات و دعا است ولى غافل يكسره در خواب |
| اِلهى وَهذَا الْخَلْقُ ما بَيْنَ نائِمٍ |
وَمُنْتَبهٍ فى لَيْلِهِ يَتَضَرَّعُ |
| خدايا اين مردم هم يك دسته شبها خواب |
و دسته اى بيدار و به تضرع مشغولند |
| وكُلُّهُمُ يَرجُو نَوالَكَ راجِياً |
لِرَحْمَتِكَ الْعُظْمى وَفِى الْخُلْدِ يَطْمَعُ |
| و همگى به اميد عطاى تواءند و اميدوار |
به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برين دارند |
| اِلهى يُمَنّينى رَجاَّئى سَلامَةً |
وَقُبْحُ خَطيئاتِى عَلَىَّ يُشَنِّعُ |
| خدايا اميد من مرا آرزومند سلامتى مى كند |
ولى زشتى گناهانم مرا به رسوايى تهديد مى كند |
| اِلهى فَاِنْ تَعْفُو فَعَفْوُكَ مُنْقِذى |
وَاِلاّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ |
| خدايا اگر بگذرى گذشت تو نجات بخش من است |
وگرنه من با اين گناه مهلك به نابودى درافتم |
| اِلهى بِحَقِّ الْهاشِمىِّ مُحَمَّدٍ |
وَحُرْمَةِ اَطْهارٍ هُمُ لَكَ خُضَّعٌ |
| خدايا به حق محمد هاشمى |
و به حرمت پاكانى كه به درگاهت خاضعند |
| اِلهى بِحَقِّ الْمُصْطَفى وَابْنِ عَمِّهِ |
وَحُرْمَةِ اَبْرارٍ هُمُ لَكَ خُشَّعٌ |
| خدايا به حق محمد مصطفى و پسر عمويش (على ) |
و به حرمت نيكانى كه بدرگاهت خاشعند |
| اِلهى فَاَنْشِرْنى عَلى دينِ اَحْمَدٍ |
مُنيباً تَقِيّاً قانِتاً لَكَ اَخْضَعُ |
| خدايا مرا بر دين احمد در قيامت برانگيز |
در حال انابه و پرهيزكارى و فروتنى و خضوع |
| وَلا تَحْرِمَنّى يا اِلهى وَسَيِّدى |
شَفاعَتَهُ الْكُبْرى فَذاكَ الْمُشَفَّعُ |
| و مرا محروم مكن اى معبود و آقايم از |
آن شفاعت بزرگش كه شفاعت او پذيرفته است |
| وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ما دَعاكَ مُوَحِّدٌ |
وَناجاكَ اَخْيارٌ بِبابِكَ رُكَّعٌ |
| و درود فرست بر ايشان تا زمانى كه يكتاپرستى به درگاهت |
دعا كند و نيكان با تو در مناجات و به درگاهت در ركوعند |