مفاتیح الجنان | دعاى بعد از زيارت امام رضا

دعاى بعد از زيارت آن حضرت

و در تحفة الزّائر است كه شيخ مفيد ذكر كرده كه مستحب است كه بعد از نماز زيارت امام رضاعليه السلام اين دعا بخوانند :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

خدايا از تو خواهم

يا اَللَّهُ الدّآئِمُ فى مُلْكِهِ الْقآئِمُ فى عِزِّهِ الْمُطاعُ فى سُلْطانِهِ الْمُتَفَرِّدُ

اى خدائى كه فرمانروائيش هميشگى و عزتش پايدار است و در سلطنتش (همه موجودات ) فرمانبردار اويند، يكتا است

فى كِبْرِيائِهِ الْمُتَوَحِّدُ فى دَيْمُومِيَّةِ بَقآئِهِ الْعادِلُ فى بَرِيَّتِهِ الْعالِمُ فى

در عظمت و بزرگوارى و يگانه است در بقاى هميشگى در ميان مخلوقاتش به عدالت رفتار كند و دانا است در

قَضِيَّتِهِ الْكَريمُ فى تَاءْخيرِ عُقُوبَتِهِ اِلهى حاجاتى مَصْرُوفَةٌ اِلَيْكَ

قضاوت و بزرگوار است در پس انداختن كيفر، خدايا حاجتهاى من بسوى تو بازگردد

وَآمالى مَوْقُوفَةٌ لَدَيْكَ وَكُلَّما وَفَّقْتَنى مِنْ خَيْرٍ فَاَنْتَ دَليلى عَلَيْهِ

و آرزوهايم در پيشگاه تو باز ايستاده و هرگاه مرا به كار نيكى موفق كرده اى راهنماى من بر آن كار

وَطَريقى اِلَيْهِ يا قَديراً لا تَؤُدُهُ الْمَطالِبُ يا مَلِيّاً يَلْجَاءُ اِلَيْهِ كُلُّ راغِبٍ

و طريق من بسوى آن تو بودى اى توانائى كه (زيادى ) خواسته ها درمانده اش نكند اى دارائى كه به او پناه آرد هر مشتاق ،

ما زِلْتُ مَصْحُوباً مِنْكَ بِالنِّعَمِ جارِياً عَلى عاداتِ الاِْحْسانِ وَالْكَرَمِ

همواره با نعمتهاى تو قرين بوده ام و بر شيوه هاى احسان و كرمت (كه نسبت به من داشتى ) گام بر مى داشتم

اَسْئَلُكَ بِالْقُدْرَةِالنّافِذَةِ فى جَميعِ الاَْشْيآءِ وَقَضآئِكَ الْمُبْرَمِ الَّذى

از تو خواهم بدان نيروى نافذت در همه چيزها و بدان حكم مسلمت كه با كوچكترين درخواستى

تَحْجُبُهُ بِاَيْسَرِ الدُّعآءِ وَبِالنَّظْرَةِ الَّتى نَظَرْتَ بِها اِلَى الْجِبالِ

آن را جلوگيرى كنى و بدان نظرى كه از روى عنايت به كوهها كردى

فَتَشامَخَتْ وَاِلىَ الاَْرَضينَ فَتَسَطَّحَتْ وَاِلَى السَّمواتِ فَارْتَفَعَتْ

و آنها بلندى گرفتند و به زمينها افكندى هموار شدند و به آسمانها نگريستى و آنها مرتفع گشتند

وَاِلَى الْبِحارِ فَتَفَجَّرَتْ يا مَنْ جَلَّ عَنْ اَدَواتِ لَحَظاتِ الْبَشَرِ وَلَطُفَ

و به درياها آن نظر را كردى آنها روان گرديدند اى كه والاترى از ابزار و آلات ديد بشر و لطيفترى

عَنْ دَقآئِقِ خَطَراتِ الْفِكَرِ لا تُحْمَدُ يا سَيِّدى اِلاّ بِتَوْفيقٍ مِنْكَ

از ريزه كاريهائى كه در افكار خطور كند ستايش نشوى اى آقاى من جز به توفيق خودت كه خود آن

يَقْتَضى حَمْداً وَلا تُشْكَرُ عَلى اَصْغَرِ مِنَّةٍ اِلا اسْتَوْجَبْتَ بِها شُكْراً

نيز موجب ستايش ديگرى است و سپاسگزاريت نشود بر كوچكترين نعمتى جز آنكه سزاوار گردى بدان سپاسگزارى

فَمَتى تُحْصى نَعْمآؤُكَ يا اِلهى وَتُجازى آلاَّؤُكَ ي ا مَوْلا ىَ وَتُك افَئُ

ديگرى را پس چه زمان نعمتهايت بشماره در آيد اى معبود من و سپاسگزارى شود به عطاهايت اى سرور من و پاداش داده شود

صَنايِعُكَ يا سَيِّدى وَمِنْ نِعَمِكَ يَحْمَدُ الْحامِدُونَ وَمِنْ شُكْرِكَ

به داده هايت اى آقاى من و آن هم از نعمتهاى تو است كه ستايشت كنند ستايش كنندگان و از سپاس تو است

يَشْكُرُ الشّاكِرُونَ وَاَنْتَ الْمُعْتَمَدُ لِلذُّنُوبِ فى عَفْوِكَ وَالنّاشِرُ عَلَى

كه سپاسگزاريت كنند سپاسگزاران و توئى كه مورد اعتمادى در گذشتت از گناهان و گستراننده بر

الْخاطِئينَ جَناحَ سَِتْرِكَ وَاَنْتَ الْكاشِفُ لِلضُّرِّ بِيَدِكَ فَكَمْ مِنْ سَيِّئَةٍ

خطاكاران بالهاى پرده پوشيت را و توئى برطرف كننده سختى به قدرتت چه بسيار گناهى كه

اَخْفاها حِلْمُكَ حَتّى دَخِلَتْ وَحَسَنَةٍ ضاعَفَها فَضْلُكَ حَتّى عَظُمَتْ

پوشاند آن را بردباريت تا اينكه از بين رفت و كار نيكى كه چند برابرش كرد فضل تو تا بزرگ گرديد

عَلَيْها مُجازاتُكَ جَلَلْتَ اَنْ يُخافَ مِنْكَ اِلا الْعَدْلُ وَاَنْ يُرْجى مِنْكَ

براى آن پاداش تو، تو برترى از آنكه از تو بترسند جز ازعدالتت و از اينكه

اِلا الاِْحْسانُ وَالْفَضْلُ فَامْنُنْ عَلَىَّ بِما اَوْجَبَهُ فَضْلُكَ وَلا تَخْذُلْنى

جز احسان و فضل چيز ديگرى از تو اميد رود، منت بنه بر من بدانچه لازمه فضل تو است و زبونم مكن

بِما يَحْكُمُ بِهِ عَدْلُكَ سَيِّدى لَوْ عَلِمَتِ الاَْرْضُ بِذُنُوبى لَساخَتْ بى

بدانچه عدالتت بدان حكم كند اى آقاى من اگر براستى زمين از گناهان من آگاه بود حتماً مرا در خود فرو برده بود

اَوْ الْجِبالُ لَهَدَّتْنى اَوِ السَّمواتُ لاَخْتَطَفَتْنى اَوِ الْبِحارُ لاََغْرَقَتْنى

يا اگر كوهها بدانها اطلاع داشت مرا درهم مى شكست يا اگر آسمانها مى دانستند مرار بوده بودند يا اگر درياها مى دانست مرا درامواج خود

سَيِّدى سَيِّدى سَيِّدى مَوْلاىَ مَوْلاىَ مَوْلاىَ قَدْ تَكَرَّرَ وُقُوفى

غرق مى كرد اى آقاى من ... و اى مولا و سرور من ... براستى بارها شد

لِضِيافَتِكَ فَلا تَحْرِمْنى ما وَعَدْتَ الْمُتَعَرِّضينَ لِمَسْئَلَتِكَ يا

كه به مهمانيت آمدم پس محرومم مكن از آنچه به درخواست كنندگانت وعده فرمودى اى

مَعْرُوفَ الْعارِفيِنَ يا مَعْبُودَ الْعابِدينَ يا مَشْكُورَ الشّاكِرينَ يا

مورد شناسائى براى عارفان و اى معبود عبادت كنندگان و اى مورد سپاس سپاسگزاران و اى

جَليسَ الذّاكِرينَ يا مَحْمُودَ مَنْ حَمِدَهُ يا مَوْجُودَ مَنْ طَلَبَهُ يا

همنشين اهل ذكر اى ستوده ستايش كنندگان اى حاضر نزد آن كس كه تو را جويد اى

مَوْصُوفَ مَنْ وَحَّدَهُ يا مَحْبُوبَ مَنْ اَحَبَّهُ يا غَوْثَ مَنْ اَرادَهُ يا

توصيف شده كسى كه بيگانگى او را بپرستد اى محبوب دوستدارش اى فريادرس هر كه آهنگش كند اى

مَقْصُودَ مَنْ اَنابَ اِلَيْهِ يا مَنْ لا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يَصْرِفُ

مقصد كسى كه بسويش بازگردد اى كه نداند غيب را جز او اى كه نگرداند بدى

السُّوَّءَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يُدَبِّرُ الاَْمْرَ اِلاّ هُوَ ي ا مَنْ لا يَغْفِرُ الذَّنْبَ اِلاّ هُوَ

(و بلاء) را جز او اى كه تدبير كار را نكند جز او اى كه نيامرزد گناه را جز او

يا مَنْ لا يَخْلُقُ الْخَلْقَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ اِلاّ هُوَ صَلِّ عَلى

اى كه نيافريند خلق را جز او كه فرو نفرستد باران را جز او درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى يا خَيْرَ الْغافِرينَ رَبِّ اِنّى اَسْتَغْفِرُكَ

محمد و آل محمد و بيامرز مرا اى بهترين آمرزندگان پروردگارا از تو آمرزش خواهم

اسْتِغْفارَ حَيآءٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَجآءٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِنابَةٍ

آمرزش شرمسارى و حياء و از تو آمرزش خواهم آمرزش اميدوارى و از تو آمرزش خواهم آمرزش توبه جوئى و بازگشت

وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَغْبَةٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَهْبَةٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ

و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روى اشتياق و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روى بيم و هراس و از تو آمرزش خواهم

اسْتِغْفارَ طاعَةٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ ايمانٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِقْرارٍ

آمرزش از روى طاعت و فرمانبردارى و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روى ايمان و از توآمرزش خواهم از روى اقرار (بگناه )

وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِخْلاصٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ تَقْوى وَاَسْتَغْفِرُكَ

و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روى اخلاص و از تو آمرزش خواهم آمرزش تقوى و پرهيزكارى و از تو آمرزش خواهم

اسْتِغْفارَ تَوَكُّلٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ ذِلَّةٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ عامِلٍ

آمرزش از روى توكل و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روى خوارى و از تو آمرزش خواهم آمرزش كسى كه برايت كار

لَكَ هارِبٍ مِنْكَ اِلَيْكَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَتُبْ عَلَىَّ

كرده و از (ترس ) تو بسوى خودت گريخته پس درود فرست بر محمد و آل محمد و توجه كن بر من

وَعَلى والِدَىَّ بِماتُبْتَ وَتَتُوبُ عَلى جَميعِ خَلْقِكَ يا اَرْحَمَ

و بر پدر و مادرم بدانچه توجه كرده و بازگردى بر همه خلق خود اى مهربانترين

الرّاحِمينَ يا مَنْ يُسَمّى بِالْغَفوُرِ الرَّحيمِ يا مَنْ يُسَمّى بِالْغَفُورِ

مهربانان اى كه نامور گشتى به آمرزنده مهربان اى كه نامور گشتى به آمرزنده

الرَّحيمِ يا مَنْ يُسَمّى بِالْغَفُورِ الرَّحيمِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

مهربان اى كه نامور گشتى به آمرزنده مهربان درود فرست بر محمد و آل محمد

وَاقْبَلْ تَوْبَتى وَزَكِّ عَمَلى وَاشْكُرْ سَعْيى وَارْحَمْ ضَراعَتى وَلا

و بپذير توبه ام را و پاك كن كردارم را و قدردانى كن از سعى و كوششم و رحم كن به تضرع و زاريم

تَحْجُبْ صَوْتى وَلا تُخَيِّبْ مَسْئَلَتى يا غَوْثَ الْمُسْتَغيثينَ وَاَبْلِغْ

و در پرده (بى توجهى خود) قرار مده آوازم را و نوميد مكن درخواستم را اى فريادرس فريادخواهان و برسان

اَئِمَّتى سَلامى وَدُعآئى وَشَفِّعْهُمْ فى جَميعِ ما سَئَلْتُكَ وَاَوْصِلْ

به امامان و پيشوايانم سلام و دعاى مرا و شفيع ساز آنها را براى من در تمام آنچه از تو درخواست كردم و برسان

هَدِيَّتى اِلَيْهِمْ كَما يَنْبَغى لَهُمْ و زِدْهُمْ مِنْ ذلِكَ ما يَنْبَغى لَكَ

هديه مرا به ايشان بدانسان كه شايسته مقام آنها است و بيفزا براى آنها آنچه را تو سزاوار آنى

بِاَضْعافٍ لا يُحْصيها غَيْرُكَ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ

به چندين برابر كه شماره اش نتواند جز تو و جنبش و نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگ

وَصَلَّى اللَّهُ عَلى اَطْيَبِ الْمُرْسَلينَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرينَ

و درود خدا بر پاكيزه ترين فرستادگان محمد و آل پاكش

مؤ لّف گويد كه علاّمه مجلسى دربحار ازبعض مؤ لّفات قدماى اصحاب زيارتى براى حضرت امام رضاعليه السلام نقل كرده كه معروف است به جواديّه و در آخر آن زيارت است كه نماز زيارت بجا آور و تسبيح كن و هديّه نما آنرا به آن حضرت پس بگو: ((اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ يا اَللَّهُ الدّآئِمُ)) و اين دعا را تا به آخر نقل كرده پس هرگاه در آن مشهد مقدس آن زيارت را خواندى اين دعا را ترك مكن زيارت ديگر زيارتى است كه ابن قولويه از بعض ائمه عليهم السلام روايت كرده كه فرمودند چون به نزد قبر امام رضا عليه السلام بروى بگو:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا

خدايا درود فرست بر على بن موسى الرضا

الْمُرْتَضَى الاِْمامِ التَّقِىِّ النَّقِىِّ وَحُجَّتِكَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَْرْضِ وَمَنْ

آن امام پسنديده با تقواى پاك و حجت تو بر هر كه روى زمين و هر كه

تَحْتَ الثَّرى الصِّدّيقِ الشَّهيدِ صَلوةً كَثيرَةً تآمَّةً زاكِيَةً مُتَواصِلَةً

در زير زمين است آن راستگوى شهيد درودى بسيار و تام و تمام و پاكيزه و پيوسته

مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ

و پى در پى و دنبال هم مانند بهترين درودى كه مى فرستى بر يكى از دوستانت

زيارت ديگر زيارتى است كه شيخ مفيد در مُقنِعه نقل كرده فرموده مى ايستى نزد قبر آنحضرت بعد از آنكه غُسل زيارت كرده باشى و پاكيزه ترين جامه هاى خود را پوشيده باشى و مى گوئى :

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِىَّ اللَّهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللَّهِ وَابْنَ

سلام بر تو اى ولى (و نماينده ) خدا و فرزند ولى او سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند

حُجَّتِهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْهُدى وَالْعُرْوَةَ الْوُثْقى وَرَحْمَةُ اللَّهِ

حجت او سلام برتو اى پيشواى هدايت و رشته محكم حق ، و رحمت خدا

وَبَرَكاتُهُ اَشْهَدُ اَنَّكَ مَضَيْتَ عَلى ما مَضى عَلَيْهِ آبآؤُكَ الطّاهِرُونَ

و بركاتش نيز بر تو باد گواهى دهم كه تو به همان راهى رفتى كه پدران پاكت بدان راه رفتند

صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلى هُدىً وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلى

درودهاى خدا بر ايشان باد اختيار نكردى كورى (گمراهى ) را بر هدايت و تمايل نگشتى از حق بسوى

باطِلٍ وَاَنَّكَ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَلِرَسُولِهِ وَاَدَّيْتَ الاَْمانَةَ فَجَزاكَ اللَّهُ عَنِ

باطل و تو براستى خيرخواهى كردى براى خدا و پيامبرش و پرداختى امانت را پس خداوند پاداشت دهد از

الاِْسْلامِ وَاَهْلِهِ خَيْرَ الْجَزآءِ اَتَيْتُكَ بِاَبى وَ اُمّى زآئراً عارِفاً بِحَقِّكَ

دين اسلام و مسلمانان به بهترين پاداش ، آمده ام پدرم و مادرم به فدايت به درگاه تو براى زيارت با معرفت به حق تو

مُوالِياً لاَِوْلِيآئِكَ مُعادِياً لاَِعْدآئِكَ فَاشْفَعْ لى عِنْدَ رَبِّكَ

و دوستدارم دوستانت را و دشمنم با دشمنانت پس شفاعت كن از من در نزد پروردگارت

پس بچسبان خود را به قبر و ببوس آنرا و بگذار دو طرف روى خود را بر آن پس بگرد به جانب سر و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ اَشْهَدُ

سلام بر تو اى مولا و سرور من اى فرزند رسول خدا و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد گواهى دهم

اَنَّكَ الاِْمامُ الْهادى وَالْوَلِىُّ الْمُرْشِدُ اَبْرَءُ اِلَى اللَّهِ مِنْ اَعْدآئِكَ

كه توئى امام راهنما و سرپرست با رشد و هدايت بيزارى جويم بدرگاه خداوند از دشمنانت

وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ بِوِلايَتِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ

و تقرب جويم بدرگاه خدا بوسيله دوستى تو درود خدا و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد

پس دو ركعت نماز زيارت بجا آور و بعد از آن هرچه خواستى نماز كن و بگرد به طرف پا پس دعا كن به آنچه مى خواهى انشاءاللّه .

مؤ لّف گويد كه زيارت آن حضرت در ايّام و اوقات شريفه مختصّه به آن حضرت فضيلت بسيار دارد خصوصا در ماه رجب و بيست و سوّم ذى القعده و بيست و پنجم آن و ششم ماه رمضان چنانكه در محلّ خود در اعمال ماهها ذكر شد و غير اين روزها از ايّام ديگر كه به آن حضرت اختصاصى دارد.