مفاتیح الجنان | روز جمعه

روز جمعه

 

 

 

 

اعمال روز جمعه

پس آن بسيار است و در اينجا اكتفا مى شود به چند عمل : اوّل آنكه در نماز صبح آن در ركعت اوّل سوره جُمعه بخواند و در ركعت دوّم توحيد دوّم آنكه بعد از نماز صبح پيش از آنكه سخن بگويد اين دعا بخواند تا كفّاره گناهان او باشد از جمعه تا جمعه ديگر:

اَللّهُمَّ ما قُلْتُ فى جُمُعَتى هذِهِ مِنْ قَوْلٍ اَوْ حَلَفْتُ فيها مِنْ حَلْفٍ اَوْ نَذَرْتُ فيها مِنْ

خدايا هر گفتارى كه در اين روز جمعه ام گويم يا سوگندى كه در آن خوردم يا نذرى كه در آن كردم پس در تمام آنها

نَذْرٍ فَمَشِيَّتُكَ بَيْنَ يَدَىْ ذلِكَ كُلِّهِ فَما شِئْتَ مِنْهُ اَنْ يَكُونَ كانَ وَ ما

مشيت و اراده تو پيش از همه آنها است آنچه از آن بخواهى مى شود و آنچه

لَمْ تَشَاءْ مِنْهُ لَمْ يَكُن اَللّهُمَّ اغْفِرْلى وَ تَجاوَزْ عَنّى اَللّهُمَّ مَنْ

نخواهى نمى شود خدايا مرا بيامرز وازمن بگذر خدايا هركه راتو رحمت براو فرستادى پس رحمت من هم بر او باد

صَلَّيْتَ عَلَيْهِ فَصَلاتى عَلَيْهِ وَ مَنْ لَعَنْتَ فَلَعْنَتى عَلَيْهِ

و هركه را تو از رحمتت دور كردى پس لعنت من هم بر او باد
 

و اَقَلاًّ در هر ماهى يك مرتبه اين عمل را بجا آورد و روايت است كه هر كه بعد از نماز صبح در روز جمعه بنشيند و مشغول تعقيب باشد تا آفتاب طالع گردد در فردوس اعلى هفتاد درجه براى او بلند گردانند و شيخ طوسى روايت كرده است كه سُنَّت است كه اين دعا را در تعقيب نماز صبح روز جمعه بخواند:

اَللّهُمَّ اِنّى تَعَمَّدْتُ اِلَيْكَ بِحاجَتى وَ اَنْزَلْتُ اِلَيْكَ الْيَوْمَ فَقْرى وَ

خدايا من بخواسته خود تو را قصد كردم و امروز بار فقر و نيازمندى و

فاقَتى وَمَسْكَنَتى فَاَنَا لِمَغْفِرَتِكَ اَرْجى مِنّى لِعَمَلى وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ

بيچارگى ام را بدرگاه تو فرود آوردم و من به آمرزش تو اميدوارتر از كردار خود هستم و مسلّما آمرزش و

رَحْمَتُكَ اَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبى فَتَوَلَّ قَضاَّءَ كُلِّ حاجَةٍ لى بِقُدْرَتِكَ عَلَيْها

رحمت تو وسيع تر از گناهان من است پس به عهده گير برآوردن هر حاجتى كه دارم بدان جهت كه قدرت بر آن دارى

وَ تَيْسيرِ ذلِكَ عَلَيْكَ وَ لِفَقْرى اِلَيْكَ فَاِنّى لَمْ اُصِبْ خَيْراً قَطُّ اِلاّ مِنْكَ

و بر تو آسان است و براى آنكه من هم نيازمند به تو هستم زيرا هرگز به خير نرسيده ام جز از جانب تو

وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنّى سُوَّءً قَطُّ اَحَدٌ سِواكَ وَ لَسْتُ اَرْجُو لا خِرَتى وَ

و هيچ كس از من هرگز بدى را دفع نكرده جز تو و من براى آخرت و

دُنْياىَ وَ لا لِيَوْمِ فَقْرى يَوْمَ يُفْرِدُنى النّاسُ فى حُفْرَتى وَ اُفْضى

دنيا و روز نيازم روزى كه مرا در قبرم تنها گذارند و گناهم را

اِلَيْكَ بِذَنْبى سِواكَ

بسويت آرم جز به تو به كسى اميد ندارم
 

سوّم روايت است كه هركه بعداز نماز ظهر ونماز صبح در روزجمعه و غير جمعه بگويد:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و فرج ايشان را نزديك گردان

نميرد تا حضرت قائم عليه السلام را دريابد و اگر صد مرتبه اين صلوات را بخواند حقّ تعالى شصت حاجت او را برآورد سی از حاجات دنیا و سی از حاجات آخرت.

چهارم: بعد از صبح سوره الرحمن بخواند و بعد از فَبِأیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبان بگوید لا بِشَیءٍ مِن آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ

پنجم: شیخ طوسی فرموده که سنت است بعد از نماز صبح روز جمعه صد مرتبه توحید و صد مرتبه صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و صد مرتبه اتغفار کند و هر یک از این سوره ها را بخواند: نساء - هود - کهف - صافات و الرحمن .

ششم: سوره احقاف و مؤمنین بخواند از حضرت صادق علیه السلام مرویست که هر که در هر شب جمعه یا روز جمعه احقاف بخواند ترسی در دنیا به او نرسد و از فزع اکبر قیامت ایمن گردد. و نیز فرموده هر کس سوره مؤمنين را در هر جمعه مداومت نمايد خداوند تعالى ختم فرمايد اعمال او را بسعادت و منزل او در فردوس ‍ اَعْلى با پيغمبران و مرسلين باشد .

هفتم: سوره قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ را بخواند پيش از طلوع آفتاب ده مرتبه و دعا كند تا دعايش مستجاب شود و روايت شده كه حضرت امام زين العابدين عليه السلام چون صبح روز جمعه مى شد آية الكرسى مى خواند تا ظهر و چون از نمازها فارغ مى شد شروع مى كرد بخواندن سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ و بدانكه از براى خواندن آية الكرسى عَلَى التَّنْزيلِ در روز جمعه فضيلت بسيار روايت شده

هشتم: غُسل جمعه كند و آن از سنّتهاى مؤَكَّده است و روايت شده كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله بحضرت امير المؤ منين عليه السلام فرمود كه يا على در هر جمعه غُسل كن اگر چه بايد كه قوت روز خود را بفروشى و آب بخرى و غسل كنى و گرسنه بمانى زيرا كه هيچ سنّتى بزرگتر از اين نيست و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هركه در روز جمعه غسل كند و اين دعا را بخواند:

اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ

گواهى دهم كه معبودى جز خداى يگانه نيست كه شريكى ندارد و گواهى دهم كه محمد بنده و رسول

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابينَ واجْعَلْنى مِنَ المُتَطَهِّرينَ

او است درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از توبه كنندگان و پاكيزه شدگانم قرار ده
 

براى او طهارتى باشد تا جمعه آينده؛ يعنى از گناهان پاكشود يا اعمال او با طهارت معنوى و مقبول واقع شود و احوط آن است كه تا ممكن شود غسل جمعه را ترك نكنند و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زوال آفتاب و هر چه بزوال نزديك شود بهتر است

نهم: سر را بخَطْمى بشويد كه امان مى بخشد از پيسى و ديوانگى

دهم: ناخن و شارب بگيرد كه فضيلت زياد دارد و روزى را زياد مى كند و از گناه پاك مى كند تا جمعه ديگر و امان مى بخشد از ديوانگى و خوره و پيسى و در آن حين بخواند بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وِعلى سُنَّةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و در گرفتن ناخن ابتدا كند به انگشت كوچك دست چپ و ختم كند به انگشت كوچك دست راست و همچنين كند در گرفتن ناخنهاى پاى خود نيز پس ريزهاى ناخن را دفن كند

يازدهم: بوى خوش بكار برد و جامه هاى پاكيزه خود را بپوشد

دوازدهم: تصدّق كند كه موافق روايتى صدقه در شب جمعه و روز آن هزار برابر اوقات ديگر است

سيزدهم: آنكه براى اهل و عيال چيز نيكوى تازه از ميوه و گوشت بخرد تا شاد شوند به آمدن جمعه

چهاردهم: هنگاميكه ناشتا است انار بخورد و هفت برگ كاسنى پيش از زوال بخورد و از حضرت موسى بن جعفرعليه السلام مرويست كه هر كه يك انار در روز جمعه ناشتا بخورد تا چهل روز دلش را نورانى گرداند و اگر دو انار بخورد تا هشتاد روز و اگر سه انار بخود تا صد و بيست روز و وسوسه شيطان را از او دور گرداند و هر كه وسوسه شيطان از او دور گردد معصيت خدا نكند و هركه معصيت خدانكند داخل بهشت شود وشيخ درمصباح فرموده فضيلت بسيار روايت شده در خوردن انار در روز جمعه و در شب آن

پانزدهم: خود را از كارهاى دنيا فارغ سازد و مشغول به آموختن مسائل دين خود شود نه آنكه روز جمعه را صرف كند به سير و گشت و تفرّج در باغها و مزارع مردم ومصاحبت با اراذل و بيعاران و مسخره گى و عيب گوئى مردمان و خنده هاى قهقهه و خواندن اشعار و خَوْض در باطل و امثال اينها كه مفاسدش ‍ زياده از آنستكه ذكر شود، و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه اُفّْ باد بر مسلمانى كه در هفته روز جمعه را صرف آموختن مسائل دين خود نگرداند و براى اين امر خود را از كارهاى ديگر فارغ نسازد، واز حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله منقول است كه هرگاه ببينيدكه در روزجمعه مرد پيرى تواريخ جاهليّت و كفر را براى مردم نقل مى كند سنگ ريزه بر سرش بزنيد

شانزدهم: هزار مرتبه صلوات بفرستد و از حضرت امام محمد باقرعليه السلام مرويست كه هيچ عبادتى در روز جمعه نزد من محبوبتر نيست از صلوات بر محمّد وآل مُطَهَّرِ او صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ مؤ لّف گويد كه اگر فرصت نكرد اَقَلاًّ صد مرتبه صلوات را ترك نكند تا در قيامت روى او نورانى شود و روايت شده كه هر كه در روز جمعه صد مرتبه صلوات فرستد و صد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبّى واَتُوبُ اِلَيْهِ بگويد و صد مرتبه توحيد بخواند البتّه آمرزيده شود و نيز روايت است كه صلوات بر محمّد و آل محمّد در مابين ظهر و عصر برابر است با هفتاد حجّ

هفدهم: زيارت حضرت رسول و ائمّه طاهرين سَلامُ الله عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ نمايد و بيايد كيفيّت آن در باب زيارات

هيجدهم: بزيارت اموات و زيارت قبر پدر و مادر يا يكى از ايشان برود كه فضيلت دارد و از حضرت باقرعليه السلام روايت شده كه زيارت كنيد مردگان را در روز جمعه كه مى دانند كيست كه بزيارت ايشان رفته است و شاد مى شوند

نوزدهم: دعاى ندبه را كه از اعمال اَعْيادِ اَرْبَعَه است بخواند و بيايد بعد از اين در محلّ خودش انشاءاللّه تعالى

بيستم: بدانكه از براى روز جمعه بغير از نافله آن كه بيست ركعت است و كيفيّت آن بنا بر مشهور آن است كه شش ركعت آن در وقتى كه آفتاب پهن شود بجا آورده شود و شش ركعت ديگر وقت چاشت و شش ركعت ديگر نزديك زوال و دو ركعت بعد از زوال پيش از فريضه و يا آنكه شش ركعت اوّل را بعد از نماز جمعه يا ظهر بجا آورد بنحوى كه در كتب فُقَهاءِ و مَصابيح ذكر شده نمازهاى ديگر نيز نقل شده و آنها بسيار است و ذكر بعضى از آنها در اينجا مناسب است اگر چه اكثر آنها اختصاصى به جمعه ندارد لكن در روز جمعه بجا آوردن آنها افضل است از جمله آنها است.

نماز كامله

كه شيخ و سيّد و شهيد و علاّمه و ديگران بسندهاى معتبر بسيار از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده اند از آباء گرام آن حضرت كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله فرمود كه هر كه در روز جمعه پيش از زوال چهار ركعت نماز بگذارد و در هر ركعت سوره حمد را ده مرتبه و هر يك از ((قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ)) و ((قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ)) و ((قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ)) و ((قُلْ يا اءيُّها الْكافِرُونَ)) و ((آية الكرسى )) را ده مرتبه و به روايت ديگر ((اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيلةِ الْقَدر)) و آيه ((شَهِدَ اللّهُ )) را نيز هر يك ده مرتبه بخواند و چون از چهار ركعت نماز فارغ شود صد مرتبه استغفار كند و صد مرتبه بگويد ((سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ)) پس صد مرتبه صلوات بفرستد پس هر كه اين عمل را بجا آورد حقّ تعالى دفع كند از او شرّ اهل آسمان وشرّ اهل زمين و شرّ شيطان و شرّ پادشاهان جائر را تا آخر خبر كه تمامش در ذكر فضيلت اين نماز است نماز ديگر حارث همدانى از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام روايت كرده است كه اگر توانى در روز جمعه ده ركعت نماز بكن و ركوع و سجودش را تمام بجا آور و بعد از هر دو ركعت صد مرتبه بگو سُبْحانَ اللّهِ وَ بِحَمْدِهِ كه فضيلت بسيار دارد نماز ديگر بسند معتبر از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه سوره ابراهيم و سوره حِجْر را در دو ركعت در روز جمعه بخواند هرگز پريشانى و ديوانگى و بلائى به او نرسد.
و از جُمله آنهاست :

نماز حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله

سيّد بن طاوس (ره ) بسند معتبر از حضرت امام رضاعليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤ ال كردند از نماز حضرت جعفر طيّار (ره ) حضرت فرمود كه چرا غافلى از نماز حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله شايد حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله نماز جعفر را نكرده باشد و شايد جعفر نماز آن حضرت را كرده باشد راوى عرض كرد پس تعليم كن آن نماز را بمن حضرت فرمود كه دو ركعت نماز مى كنى در هر ركعت يكمرتبه فاتحه و پانزده مرتبه سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ . مى خوانى پس در ركوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اوّل و بعد از سر برداشتن و در سجده دويّم و بعد از سربرداشتن در هر يك پانزده مرتبه سوره قَدْرْ را مى خوانى پس تشهّد مى خوانى و سلام مى گوئى و چون فارغ شوى ميان تو و خدا گناهى نمى ماند مگر آنكه آمرزيده شده است و هر حاجت كه بطلبى رواست و بعداز آن اين دعا را مى خوانى :

لا اِلهَ اِلا اللّهُ رَبُّنا وَ رَبُّ آباَّئِنَا الاَوَّلينَ

معبودى نيست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پيشين ما

لا اِلهَ اِلا اللّهُ اِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ لا نَعْبُدُ

معبودى نيست جز خدا معبود يگانه و ما تسليم اوئيم معبودى نيست جز خدا و نپرستيم

اِلاّ اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ

جز او را و دينمان خالص براى او است اگرچه ناخوش دارند مشركان معبودى نيست جز خداى يگانه

وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الاَحْزابَ

يكتاى يكتا كه به وعده اش وفا كرد و بنده اش را يارى نمود و سپاه خويش را عزيز گردانيد و احزاب (دشمن ) را به تنهايى

وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ اَللّهُمَّ اَنْتَ

منهزم ساخت پس سلطنت خاص او است و ستايش از آن اوست و او است بر هر كارى توانا خدايا تويى

نُورُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ قَيّامُ

روشنى بخش آسمانها و زمين و آنچه در آنها است پس ستايش خاص تو است و تويى برپا دارنده

السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ

آسمانها و زمين و آنچه در آنها است پس (باز هم ) ستايش خاص تو است و تو خود حقى و وعده ات

الْحَقُّ وَ قَوْلُكَ حَقُّ وَ اِنْجازُكَ حَقُّ وَ الْجَنَّةُ حَقُّ وَ النّارُ حَقُّ اَللّهُمَّ

حق است و گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است خدايا

لَكَ اَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خاصَمْتُ وَ اِلَيْكَ

در برابرت تسليمم و به تو ايمان دارم و بر تو توكل كنم و به اميد تو با خصم روبرو

حاكَمْتُ يا رَبِّ يا رَبِّ يا ربِّ اِغْفِرْلى ما قَدَّمْتُ وَ اَخَّرْتُ وَ

شوم و به سوى تو قضاوت را آورم پروردگارا پروردگارا پروردگارا بيامرز برايم گناهانى كه از پيش كردم و از اين پس كنم و

اَسْرَرْتُ وَ اَعْلَنْتُ اَنْتَ اِلهى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ

آنچه آشكار كردم و آنچه در پنهان كردم معبودا خدايى جز تو نيست درود فرست بر محمد و آلش

مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لى وَ ارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحيمُ

و بيامرز مرا و به من رحم كن و توبه ام بپذير كه براستى تويى توبه پذير مهربان
 

علاّمه مجلسى رَه گفته كه اين نماز از نمازهاى مشهوره است و عامّه و خاصّه در كتب خود روايت كرده اند و بعضى اين را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند و از روايت اختصاصى معلوم نمى شود و ظاهرا در ساير ايّام هم توان كرد.

نماز حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام

شيخ و سيّد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود هر كه از شماها چهار ركعت نماز اميرالمؤ منين عليه السلام را بجا آورد از گناهان بيرون آيد مانند روزيكه از مادر متولّد شده باشد و حاجتهاى او برآورده شود، بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و پنجاه مرتبه قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ و چون فارغ شود اين دعا را بخواند:

سُبْحانَ مَنْ لا تَبيدُ

منزه است آنكه نشانه هايش

مَعالِمُهُ سُبْحانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزاَّئِنُهُ سُبْحانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلالَ

نابود نشود منزه است آنكه هيچكس را در كارش مشاركت ندهد منزه است آنكه فخرش زوال

لِفَخْرِهِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْفَدُ ما عِنْدَهُ سُبحانَ مَنْ لاَ انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ

نپذيرد منزه است آنكه دارائيش تمام نشود منزه است آنكه دورانش سپرى نشود

سُبْحانَ مَنْ لا يُشارِكُ اَحَداً فى اَمْرِهِ سُبْحانَ مَنْ لا اِلهَ غَيْرُهُ   پس دعا كند بعد از اين و بگويد:

منزه است آنكه كسى را در كارش شركت ندهد منزه است آنكه معبودى جز او نيست

يا مَنْ عَفا عَنِ السَّيِئاتِ وَ لَمْ يُجازِ بِهَا اِرْحَمْ عَبْدَكَ

اى آنكه درگذرى از بديها (گناهان ) و بدانها كيفر نكنى به بنده ات رحم كن

يا اَللّهُ نَفْسى نَفْسى اَنَا عَبْدُكَ يا سَيِّداهُ اَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ اَيا رَبّاهُ

اى خدا مرا مرا (ترحم كن ) من بنده توام اى آقاى من ، من بنده توام كه در برابرت هستم اى پروردگار من

اِلهى بِكَيْنُونَتِكَ يا اَمَلاهُ يا رَحْماناهُ يا غِياثاهُ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا

اى معبود من به هستى خودت سوگند اى آرزوى من اى بخشاينده اى فريادرس بنده ات بنده ات

حيلَةَ لَهُ يا مُنْتَهى رَغْبَتاهُ يا مُجْرِىَ الدَّمِ فى عُرُوقى يا سَيِّداهُ يا

چاره اى برايش نيست اى منتهاى آرمانم اى روان كننده خون در رگهايم اى آقاى من اى آقاى من

مالِكاهُ اَيا هُوَ اَيا هُوَ يا رَبّاهُ عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حيلَةَ لى وَ لا غِنى بى

اى مالك من اى او، اى او، اى پروردگار من بنده ات بنده ات چاره اى برايم نيست و از خود

عَنْ نَفسْى وَ لا اَسْتَطيعُ لَها ضَرّاً وَ لا نَفْعاً وَ لا اَجِدُ مَنْ اُصانِعُهُ

چيزى ندارم و توانايى بر زيان و نفع خود ندارم و كسى را نمى يابم كه با او بسازم

تَقَطَّعَتْ اَسْبابُ الْخَدايِعِ عَنّى وَاضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عّنى اَفْرَدَنِى

تمام وسائل چاره از من قطع شده و هر كجا گمان داشتم از بين رفت روزگار مرا تنها به درگاهت

الدَّهْرُ اِلَيْكَ فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هذَا الْمَقامَ يا اِلهى بِعِلْمِكَ كانَ هذا

روانه ام كرده پس پيش رويت در اينجا ايستادم معبودا تمام اينها با علم تو بوده

كُلُّهُ فَكَيْفَ اَنْتَ صانِعٌ بى وَلَيْتَ شِعْرى كَيْفَ تَقُولُ لِدُعاَّئى اَتَقُولُ

پس تو چگونه با من رفتار خواهى كرد و اى كاش مى دانستم كه پاسخ دعايم را چگونه خواهى گفت آيا مى گويى

نَعَمْ اَمْ تَقُولُ لا فَاِنْ قُلْتَ لافَيا وَ يْلى يا وَيْلى يا وَيْلى يا عَوْلى يا

((آرى )) يا مى گويى ((نه )) پس اگر گفتى ((نه )) واى بر من پس واى بر من ، واى بر من اى بيچارگى من اى

عَوْلى يا عَوْلى يا شِقْوَتى يا شِقْوَتى يا شِقْوَتى يا ذُلّى يا ذُلّى يا

بيچارگى من ، اى بدبختيم اى بدبختيم اى بدبختيم ، اى خواريم ، اى خواريم ، اى

ذُلّى اِلى مَنْ وَ مِمَّنْ اَوْ عِنْدَ مَنْ اَوْ كَيْفَ اَوْ ماذا اَوْ اِلى اَىِّ شَىءٍ اَلْجَأُ

خواريم به چه كس ! و از چه كسى يا پيش چه كس يا چطور يا چگونه يا به چه چيز پناه ببرم و به كه اميد داشته باشم

وَ مَنْ اَرْجُو وَ مَنْ يَجُودُ عَلىَّ بِفَضْلِهِ حينَ تَرْفُضُنى يا واسِعَ

و كيست كه به فضل خود بر من بخشش كند آن زمان كه تو برانيم اى آنكه آمرزشش

الْمَغْفِرَةِ وَ اِنْ قُلْتَ نَعَمْ كَما هُوَ الظَّنُّ بِكَ وَ الرَّجاَّءُ لَكَ فَطُوبى لى اَنَا

پهناور است ، اما اگر بگويى ((آرى )) چنانچه گمان به تو همين است و همين اميد را به تو دارم پس خوشا بر حالم ،

السَّعيدُ وَاَناَ الْمَسْعُودُ فَطُوبى لى وَ اَنَا الْمَرْحُومُ يا مُتَرَحِّمُ يا مُتَرَئّفُ

در آن حال من سعادتمند و خوشبختم و خوشا بحالم كه مشمول رحمتت واقع شده ام اى رحم كننده بسيار رؤ ف و با عطوفت

يا مُتَعَطِّفُ يا مُتَجَبِّرُ يا مُتَمَلِّكُ يا مُقْسِطُ لا عَمَلَ لى اَبْلُغُ بِهِ نَجاحَ

اى دارنده بزرگى اى دهنده فرمانروايى اى خداى دادگر عملى ندارم كه بوسيله آن

حاجَتى اَسْئَلُكَ بِاْسمِكَ الَّذى جَعَلْتَهُ فى مَكْنُونِ غَيْبِكَ وَ اسْتَقَرَّ

به خواسته ام ظفر جويم از تو مى خواهم به حق آن نامت كه آنرا در پرده غيب خود پنهان كرده اى و نزد خودت

عِنْدَكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى شَىءٍ سِواكَ اَسْئَلُكَ بِهِ وَبِكَ وَبِهِ فَاِنَّهُ اَجَلُّ وَ

قرار گرفته بطوريكه براى هيچ موجود ديگرى غير از تو ظاهر نشود بدان نام از تو مى خواهم و بذات خودت

اَشْرَفُ اَسْماَّئِكَ لا شَىءَ لى غَيْرُ هذا وَلا اَحَدَ اَعْوَدُ عَلىَّ مِنْكَ يا

كه آن برتر و شريفترين نامهاى تو است و چيزى غير از اين ندارم و كسى سود رسانتر از تو به من نيست اى هست

كَيْنُونُ يا مُكَوِّنُ يا مَنْ عَرَّفَنى نَفْسَهُ يا مَنْ اَمَرَنى بِطاعَتِهِ يا مَنْ

به خود و اى هستى ده اى كه خود را به من شناساندى اى كه مرا به طاعتت واداشتى اى كه مرا

نَهانى عَنْ مَعْصِيَتِهِ يا مَدْعُوُّ يا مَسْئُولُ يا مَطْلُوباً اِلَيْهِ رَفَضْتُ

از نافرمانيت بازداشتى اى كه تو را خوانند و از تو خواهند و تو را طلب كنند وصيتى كه در (باره پيروى نكردن شيطان )

وَصِيَّتَكَ الَّتى اَوْصَيْتَنى وَ لَمْ اُطِعْكَ وَ لَوْ اَطَعْتُكَ فيما اَمَرْتَنى

به من كردى بدور انداختم و پيرويت نكردم و اگر آنچه دستورم داده بودى اطاعتت مى كردم

لَكَفَيْتَنى ما قُمْتُ اِلَيْكَ فيهِ وَ اَنَا مَعَ مَعْصِيَتى لَكَ راجٍ فَلا تَحُلْ

تو هم درباره آنچه به درگاهت آمدم كفايتم مى كردى ولى با اينكه من معصيتكارم به تو اميدوارم پس

بَيْنى وَ بَيْنَ ما رَجَوْتُ يا مُتَرَحِّماً لى اَعِذْنى مِنْ بَيْنِ يَدَىَّ وَ مِنْ

ميان من و آنچه اميد بدان دارم جدايى ميفكن اى ترحم كننده بر من پناهم ده از پيش رو و از

خَلْفى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ مِنْ كُلِّ جِهاتِ الاِحاطَةِ بى اَللّهُمَّ

پشت سرم و از بالاى سرم و از زير پايم و از هر جهت كه به من احاطه دارد خدايا

بِمُحَمَّدٍ سَيِّدى وَ بِعَلِي وَلِيّى وَبِالاْئِمَةِ الرّاشِدينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ

به حق محمد آقاى من و به حق على مولاى من و به حق امامان راهنمايم - كه برايشان درود باد

اِجْعَلْ عَلَيْنا صَلَواتِكَ وَ رَاْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَاْوسِعْ عَلَيْنا مِنْ رِزْقِكَ

رحمتهاى خود و لطف و مهرت را بر ما شامل گردان و روزيت را بر ما وسيع گردان

وَ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَ جَميعَ حَواَّئِجِنا يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ

و دَين ما را ادا فرما و همه حاجتهاى ما را برآور يا الله ... كه همانا تو بر هر چيزى توانايى

پس حضرت فرمود كه هر كه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند چون فارغ شود نماند مابين او و خداوند تعالى گناهى مگر آنكه آمرزيده شود .
مؤلف گويد كه احاديث بسيار در فضيلت خواندن اين چهار ركعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز بگويد اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِىِّ الْعَرَبِىِّ وَ الِهِ وارد شده كه گناهان گذشته و آينده او آمرزيده شود و چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و حقّ تعالى گرسنگى و تشنگى قيامت را از او رفع كند.

نماز حضرت فاطمه صَلواتُ اللّهِ عَلَيها

روايت شده كه حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام دو ركعت نماز مى كرد كه جبرئيل عليه السلام تعليم او كرده بود در ركعت اوّل بعدازسوره حمد صدمرتبه سوره قَدْرْ و در ركعت دويّم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحيد مى خواند و چون سلام مى گفت اين دعا را مى خواند :

سُبحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنيفِ سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظيمِ سُبحانَ ذِى الْمُلْكِ

منزه است (خداى ) صاحب عزت بسيار بلند و مرتفع منزه است (خداى ) صاحب جلال والاى بزرگ ، منزه است (خداى ) صاحب فرمانروايى

الْفاخِرِ الْقَديمِ سُبحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ سُبحانَ مَنْ تَرَدّى

فاخر قديم منزه است كسى كه در بردارد خرّمى و زيبايى را منزه است آنكه به رداى

بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ سُبحانَ مَنْ يَرى اَثَرَ النَّمْلِ فى الصَّفا سُبحانَ مَنْ

نور و وقار خود را آراسته منزه است آنكه جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببيند منزه است آنكه

يَرى وَقْعَ الطَّيْرِ فِى الْهَواءِ سُبحانَ مَنْ هُوَ هكَذا لا هكَذا غَيْرُهُ

گذرگاه پرنده را در هوا ببيند منزه است آنكه او اين چنين است و ديگرى چنين نيست
 

و سيّد گفته است كه در روايت ديگر وارد شده است كه بعدازاين نماز تسبيح مشهور حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام راكه بعداز هرنماز خوانده مى شود بخواند و بعد از آن صد مرتبه صلوات برمحمّد وآل محمّد بفرستد، و شيخ در مصباح المتهجّدين فرموده نماز حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام دو ركعت است در ركعت اوّل حمد و صد مرتبه قَدْر و در دويّم حمد و صد مرتبه توحيد و چون سلام داد تسبيح زهراءعَليهَاالسَّلام بخواند. پس بگويد سُبْحَانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ تا آخر تسبيح كه ذكر شد پس فرموده و سزاوار است كسى كه اين نماز را بجا مى آورد چون از تسبيح فارغ شود زانوها و ذراعها را برهنه نمايد و بچسباند همه مواضِع سجود خود را بزمين بدون حاجز و حايلى و حاجت بخواهد و دعا كند آنچه مى خواهد و بگويد درهمان حال سجده :

 يا مَنْ لَيْسَ غَيْرَهُ

اى كسى كه جز او

رُبُّ يُدْعى يا مَنْ لَيْسَ فَوْقَهُ اِلهٌ يُخْشى يا مَنْ لَيْسَ دُونَهُ مَلِكٌ

پروردگارى نيست كه خوانده شود و فوق او معبودى نيست كه از او بترسند اى آنكه جز او پادشاهى نيست

يُتَّقى يا مَنْ لَيْسَ لَهُ وَزيْرٌ يُؤْتى يا مَنْ لَيْسَ لَهُ حاجِبٌ يُرْشى يا

كه از او بپرهيزند اى كسى كه وزيرى برايش نيست كه به نزدش روند اى آنكه پرده دارى ندارد تا به او رشوه دهند اى

مَنْ لَيْسَ لَهُ بَوّابٌ يُغْشى يا مَنْ لا يَزْدادُ عَلى كَثْرَةِ السُؤالِ اِلاّ كَرَماً

كسى كه دربانى ندارد كه بپوشانندش اى آنكه در برابر بسيارى سؤ ال نيفزايد جز به كرم وجود خود

وَ جُوداً وَعَلى كَثْرَةِ الذُّنُوبِ اِلاّ عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ

و بر بسيارى گناه (بندگان ) جز به گذشت و چشم پوشى درود فرست بر محمد و

آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى كَذا وَ كَذا

آل محمد و به من چنين و چنان كن

و بجاى اين كلمه حاجات خود را از خدا بخواهد

نماز ديگر: از حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام شيخ و سيّد روايت كرده اند از صفوان كه محمّد بن علىّ حلبى روز جمعه خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شد و سؤال كرد كه مى خواهم مرا عملى تعليم فرمائى كه بهترين اعمال باشد در اين روز حضرت فرمود كه من نمى دانم كسى را كه بزرگتر باشد نزد رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله از حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام و نمى دانم چيزى را افضل از آنچه تعليم كرد پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فاطمه عَليهَاالسَّلام را فرمود كه هر كه صبح كند در روز جمعه پس غسل كند و قدمها را بگستراند و چهار ركعت نماز كند بدو سلام بخواند در ركعت اوّل بعد از حمد توحيد پنجاه مرتبه و در ركعت دويّم بعد از حمد وَالْعادِياتِ پنجاه مرتبه و در ركعت سيّم بعد از حمد اِذا زُلزِلَتْ پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از حمد اِذا جآءَ نَصْرُ اللّهِ پنجاه مرتبه و اين سوره نصراست و آخر سوره ايست كه نازل شده و چون از نماز فارغ شود اين دعا بخواند:

 
اِلهى وَ سَيِّدى مَنْ تَهَيَّاَ اَو تَعَبّى اَو اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ

اى معبود و اى آقاى من هركس آماده و مجهز و مهيا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده به اميد

رِفْدِهِ وَ فَوائِدِهِ وَ نائِلِهِ وَ فَواضِلِهِ وَ جَواَّئِزِهِ فَاِلَيْكَ يا اِلهى كانَتْ

دهش و فوائد و بخشش و عطايا و جوائزش ولى اى معبود من به سوى تو است

تَهْيِئَتى وَتَعْبِي‍َتى وَ اِعْدادى وَ اسْتِعْدادى رَجاَّءَ فَواَّئِدِكَ وَ

آمادگى و تجهيز و تهيه و استعداد من به اميد فوائد و

مْعْرُوفِكَ وَ ناَّئِلِكَ وَجَوآئِزِكَ فَلا تُخَيِّبْنى مِنْ ذلِكَ يا مَنْ لا تَخِيبُ

نيكى و بخشش و جوائز تو پس از اين باره محرومم مكن اى كه نااميد

عَلَيْهِ مَسْئَلةُ السّاَّئِل وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ ناَّئِلٍ فَانّى لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ

نكند سائلى را در سؤ ال و نكاهد از او عطا و بخشش و من با كردار شايسته اى كه پيش كش باشد

صالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِشَفاعَتِهِ اِلاّ

به درگاهت نيامده و نه به شفاعت مخلوقى اميد بسته ام كه بدان وسيله به تو تقرب جويم جز به شفاعت

مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَيْتِهِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ اَتَيْتُكَ اَرْجُو عَظيمَ عَفْوِكَ

محمد و خاندانش كه درود تو بر او و ايشان باد به درگاهت آمده و اميد گذشت عظيم تو را دارم

الَّذى عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطّاَّئينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ فَلَمْ

همان گذشتى كه توجه كنى بدان بر آنانكه بسيار خطا كنند در آن هنگامى كه بر كارهاى حرام

يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ

درافتاده اند و توقف طولانى آنها بر محرمات باز ندارد تو را از اينكه آمرزشت را از ايشان بازدارى و

اَنْتَ سَيِّدِى الْعَوّادُ بِالنَّعْماَّءِ وَ اَنَا الْعَوّادُ بِالْخَطاَّءِ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ

تو اى آقاى من بسيار برگشت به نعمت بخشى دارى و من بسيار برگشت به خطا كارى ، از تو مى خواهم به حق محمد

وآلِهِ الطّاهِرِينَ اَنْ تَغْفِرَ لى ذَنْبِىَ الْعَظيمَ فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظيمَ اِلا

و خاندان پاكش كه گناه بزرگ مرا بيامرزى كه گناه بزرگ را جز

الْعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ يا عَظيمُ ياعَظيمُ

شخص بزرگ نيامرزد اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، ......

مؤ لف گويد كه سيد بن طاوس در جمالُ الاُسْبُوع از براى هريك از ائمه عَليهمُ السلام نمازى با دعا ذكر نموده شايسته است در اينجا ذكر شود فرموده :

نماز امام حسن عليه السلام

و آن چهار ركعت است مثل نماز اميرالمؤ منين عليه السلام ، نماز ديگر از آن حضرت در روز جمعه و آن نيز چهار ركعت است در هر ركعت حمد يك مرتبه و قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ بيست و پنج مرتبه

 اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ وَاَتَقرَّبُ اِلَيْكَ

خدايا من تقرب جويم به درگاهت بوسيله بخشش و كرمت و تقرب جويم بدرگاهت بوسيله

بِمُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمَلاَّئِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ وَ

محمد بنده و فرستاده ات و تقرب جويم به درگاهت بوسيله فرشتگان مقرب و

اَنْبِياَّئِكَ وَ رُسُلِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ عَلى آلِ

پيمبران و رسولانت كه درود فرستى بر محمد بنده و فرستاده ات و بر خاندان

مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُقيلَنى عَثْرَتى وَ تَسْتُرَ عَلَىَّ ذُنُوبى وَ تَغْفِرَها لى وَ

محمد و اينكه از لغزشم درگذرى و گناهانم را بپوشانى و آنها را بيامرزى و

تَقْضِىَ لى حَواَّئجى وَ لا تُعَذِّبْنى بِقَبيحٍ كانَ مِنّى فَاِنَّ عَفْوَكَ وَ

حاجتهايم را برآورى و به كار زشتى كه از من سر زده عذابم نكنى زيرا كه گذشت و

جُودَكَ يَسَعُنى اِنَّكَ على كُلِّشَىءٍ قَديرٌ

بخشش تو چنان هست كه مرا فرا گيرد و همانا تو بر هر كارى توانايى

نماز امام حسين عليه السلام

و آن چهار ركعت است در هر ركعت سوره فاتحه پنجاه مرتبه و سوره توحيد پنجاه مرتبه و در ركوع فاتحه و توحيد هر يك ده مرتبه و چون از ركوع سر بردارى هر يك را ده مرتبه و همچنين در سجده اُولى و در بين دو سجده و در سجده دويّم هر يك ده مرتبه و چون از چهار ركعت فارغ شدى و سلام گفتى اين دعا را بخوان: اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لاِدَمَ وَحَوّآءَ تاآخر دعاء كه فى الجمله طولانى است .

نماز امام زين العابدين عليه السلام

چهار ركعت است در هر ركعت حمد يك مرتبه و توحيد صد مرتبه .

[دُعاء آن حضرت ]:

يا مَنْ اَظْهَرَ الْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ يا

اى كسى كه كار نيك را آشكار كنى و عمل زشت را بپوشانى اى

مَنْ لَمْ يُؤ اخِذْ بِالْجَريرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يا عَظيمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ

آنكه بجرم و گناه (بندگانت را) درنگيرى و پرده (گنهكاران ) ندرى اى كه عفوت بزرگ و گذشتت نيكو است و اى كه

التَّجاوُزِ يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ يا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يا صاحِبَ كُلِّ

آمرزشت وسيع و دو دستت به مهر و رحمت گشوده است اى آگاه هر

نَجْوى يا مُنْتَهى كُلِّ شَكْوى يا كَريمَ الصَّفْحِ يا عَظيمَ الرَّجاَّءِ يا

راز نهان و اى آخرين مرجع هر شكايت اى در چشم پوشى بزرگوار و اى بزرگ مايه اميد اى

مُبْتَدِءً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها يا رَبَّنا وَ سَيِّدَنا وَ مَوْلانا يا غايَةَ

آغاز كننده به نعمت پيش از شايستگى آن اى پروردگار ما و آقاى ما و مولاى ما اى آخرين مرحله

رَغْبَتِنا اَسْئَلُكَ اَللّهُمَّ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ

آرمان ما خدايا مى خواهم از تو كه درود فرستى بر محمد و آل محمد
 

نماز امام محمد باقر عليه السلام

دو ركعت است در هر ركعت حمد يك مرتبه و :

 سُبْحانَ اللّهِ وَ اَلْحَمْدُلِلّهِ

منزه است خدا و ستايش خاص خدا است

وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَكْبَرُ صد مرتبه

و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر است

 [دعاء آن حضرت ] :

 اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

خدايا از تو مى خواهم

يا حَليمُ ذُو اَناةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ اَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتى وَ ما عِنْدى

اى بردبارى كه (با بندگان ) مدارا كنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم ) كه از گناهانم و بديهايى كه در نزد من است

بِحُسْنِ ما عِنْدَكَ وَ اَنْ تُعْطِيَنى مِنْ عَطاَّئِكَ ما يَسَعُنى وَ تُلْهِمَنى

بدان خوبيها كه نزد تو است درگذرى و از عطاى خود به اندازه كه فرايم گيرد (يا آنچه در خور طاقت من است ) به من عطا

فيما اَعْطَيْتَنِى الْعَمَلَ فيهِ بِطاعَتِكَ وَ طاعَةِ رَسُولِكَ وَ اَنْ تُعْطِيَنى

كنى و الهام كنى مرا كه در آنچه به من عطا كرى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بكار برم و بدان اندازه مرا مشمول

مِنْ عَفْوِكَ ما اَسْتَوْجِبُ بِهِ كَرامَتَكَ اَللّهُمَّ اَعْطِنى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ

گذشت خود قرار دهى كه بوسيله آن مستوجب كرامت و بزرگواريت گردم خدايا به من بده آنچه را تو شايسته آنى و

لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ فَاِنَّما اَنَا بِكَ وَ لَمْ اُصِبْ خَيْراً قَطُّ اِلاّ مِنْكَ يا

مكن با من آنچه من سزاوار آنم زيرا كه تنها من به تو توسل جسته و هرگز خيرى به من نرسيده جز از ناحيه تو اى

اَبْصَرَ الاَبْصَرينَ وَ يا اَسْمَعَ السّامِعِينَ وَ يا اَحْكَمَ الْحاكِمينَ وَ يا

بيناترين بينايان و اى شنواترين شنوايان و اى عادلترين داوران و اى

جارَ الْمُسْتَجيرينَ وَ يا مُجيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّينَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

پناه پناهجويان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمد و آلش
 

نماز حضرت صادق عليه السلام

دو ركعت است در هر ركعت حمد يكمرتبه و آيه شَهِدَ اللّهُ صد مرتبه.

[دُعاء آن حضرت ] :

يا صانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ يا جابِرَ كُلِّ

اى سازنده هر مصنوع و اى شكسته بند هر

كَسيرٍ وَ يا حاضِرَ كُلِّ مَلاَءٍ وَ يا شاهِدَ كُلِّ نَجْوى وَ يا عالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ

شكسته و اى حاضر در جمع و اى گواه هر راز نهان و اى داناى هر پنهان

وَ يا شاهِدُ غَيْرَ غاَّئِبٍ وَ غالِبًُ غَيْرَ مَغْلُوبٍ وَيا قَريبًُ غَيْرَ بَعيدٍ وَ يا

و اى حاضر ناپنهان و اى غالب شكست ناپذير و اى نزديكى كه دور نيست و اى

مُونِسَ كُلِّ وَحيدٍ وَ يا حَىُّ مُحْيِىَ الْمَوْتى وَ مُميتَ الاَحْياَّءِ الْقاَّئِمَُ

مونس هر تنها و اى زنده اى كه زنده كننده مردگان و ميراننده زندگانى و آنكه

عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ وَ يا حَيّاً حينَ لا حَىَّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ

بر هر كس با آنچه بدست آورد نگهبانى و اى زنده در آن دم كه زنده اى نبود معبودى جز تو نيست درود فرست

عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

بر محمد و آل محمد

نماز حضرت كاظم عليه السلام
 

دو ركعت است در هر ركعت حمد يك مرتبه و توحيد دوازده مرتبه.

[دُعاء آن حضرت ] :

اِلهى خَشَعَتِ الا صْواتُ لَكَ وَ ضَلَّتِ الاَحْلامُ فيكَ وَ وَجِلَ كُلُّشَىءٍ مِنْكَ وَهرَبَ

معبودا خاشع گشته صداها براى تو و خردها در باره ات گم گشته و هر چيزى از تو ترسان است و همه بسويت

كُلُّشَىءٍ اِلَيْكَ وَ ضاقَتِ الاَشْياَّءُ دُونَكَ وَ مَلاَ كُلَّ شَىءٍ نُورُكَ فَاَنْتَ

گريزانند، همه چيز در برابرت به كوتاهى گراييده و نور تو همه را پر كرده پس تنها تويى

الرَّفيعُ فى جَلالِكَ وَ اَنْتَ الْبَهِىُّ فى جَمالِكَ وَ اَنْتَ الْعَظيمُ فى

كه در بزرگى و جلال خويش و در جمال و زيبائيت فروزانى و تويى كه در

قُدْرَتِكَ وَ اَنْتَ الَّذى لا يَؤُدُكَ شَىءٌ يامُنْزِلَ نِعْمَتى يا مُفَرِّجَ كُرْبَتى

قدرت و توانائى خود بس بزرگى و تويى كه چيزى درمانده و خسته ات نكند اى فرو فرستنده نعمتم و اى برطرف كننده اندوه و گرفتاريم

وَ يا قاضِىَ حاجَتى اَعْطِنى مَسْئَلَتى بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ آمَنْتُ بِكَ

و اى برآورنده حاجتم خواسته ام را به من عطا كن به حق اين جمله كه گويم ((معبودى جز تو نيست )) به تو ايمان آوردم

مُخْلِصاً لَكَ دينى اَصْبَحْتُ عَلى عَهْدِكَ وَ وَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ اَبُوَّءُ

و دينم را براى تو خالص گرداندم صبح كردم به عهد و پيمان تو تا آنجا كه توانايى دارم ، بسويت

لَكَ بِالنِّعْمَةِ وَ اَسْتَغْفِرُكَ مِنْ الذُّنُوبِ الَّتى لا يَغْفِرُها غَيْرُكَ يا مَنْ هُوَ

با نعمت بازگردم و از گناهانى كه جز تو كسى آنها را نيامرزد آمرزش خواهم اى كسى كه در

فى عُلُوِّهِ دانٍ وَ فى دُنُوِّهِ عالٍ وَ فى اِشْراقِهِ مُنيرٌ وَ فى سُلْطانِهِ قَوِىُّ

عين برترى نزديك و در عين نزديكى برترى و (اى آنكه ) در تابش خود نور دهنده و در سلطنت نيرومندى

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

درود فرست بر محمد و آلش

نماز حضرت امام رضا عليه السلام

شش ركعت است در هر ركعت حمد يك مرتبه و هَلْ اَتى عَلَى الاِنْسانِ ده مرتبه

[دُعاء آن حضرت ] :

يا صاحِبى فى شِدَّتى وَ يا وَلِيّى فى نِعْمَتى وَ يا اِلهى وَ اِلهَ اِبْراهيمَ

اى يار من در سختيها و اى اختيار دارنده ام در نعمتم و اى معبود من و معبود ابراهيم

وَ اِسْماعيلَ وَ اِسْحاقَ وَ يْعقُوبَ يا رَبَّ كهَّيعَّصَّ وَ يسَّ وَ الْقُرْآنِ

و اسماعيل و اسحاق و يعقوب اى پروردگار كهيعص و يس و قرآن

الْحَكيمِ اَسْئَلُكَ يا اَحْسَنَ مَنْ سُئِلَ وَ يا خَيْرَ مَنْ دُعِىَ وَ يا اَجْوَدَ مَنْ

حكمت آموز از تو درخواست مى كنم اى بهترين كسى كه از او درخواست كنند و اى بهتر كسى كه او را بخوانند

اَعْطى وَ يا خَيْرَ مُرْتَجى اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ

و اى بخشنده تر كسى كه عطا كند و اى بهترين مايه اميد از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد

نماز حضرت جواد عليه السلام

دو ركعت است در هر ركعت حمد يكمرتبه و توحيد هفتاد مرتبه [دُعاء آن حضرت ] :

اَللّهُمَّ رَبَّ الاَرْواحِ الْفانِيَةِ وَ الاَجْسادِ الْبالِيَةِ

اى خدا اى پروردگار ارواحى كه از اين جهان فانى رفته و اى پروردگار اجساد پوسيده

اَسْئَلُكَ بِطاعَةِ الاَرْواحِ الرّاجِعَةِ اِلى اَجْسادِها وَ بِطاعَةِ الاَجْسادِ

از تو مى خواهم به حق فرمانبرى آن ارواح كه بسوى اجساد خود بازگردند و به حق فرمانبرى اجسادى كه

الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِها وَ بِكَلِمَتِكَ النّافِذَةِ بَيْنَهُمْ وَ اَخْذِكَ الْحَقَّ مِنْهُمْ وَ

با رگهاى خود پيوند شوند و به حق فرمان نافذت در ميان آنها و گرفتن حقت از ايشان و در آن حال كه

الْخَلاَّئقُ بَيْنَ يَدَيْكَ يَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَض اَّئِكَ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَكَ وَ

خلائق در برابرت به انتظار صدور حكم و اميدوار برحمتت و

يَخافُونَ عِقابِكَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى

خائف از عقاب تواءند درود فرست بر محمد و آل محمد و بنه نور و روشنى در ديده ام

وَالْيَقينَ فى قَلْبى وَ ذِكْرَكَ باِللَّيْلِ وَالنَّهارِ على لِسانى وَ عَمَلا صالِحاً فَارْزُقْنى

و يقين در دلم و ذكرت را شب و روز بر زبانم و عمل صالح روزى من گردان

 

نماز حضرت هادى عليه السلام

دو ركعت است در ركعت اوّل سوره حمد و يسَّ و در ركعت دوّم سوره حمد و الرَّحْمن[دُعاءِ آن حضرت ] :

يا باَّرُّ يا وَصُولُ يا شاهِدَ

اى نيكوكار و اى با همه پيوسته و اى گواه

كُلِّ غاَّئِبٍ وَ يا قَريبُ غَيْرَ بَعيدٍ وَ يا غالِبُ غَيْرَ مَغْلُوبٍ وَ يا مَنْ

هر ناپيدا و اى نزديكى كه دور نيست و اى پيروز شكست ناپذير و اى كسى كه جز او كسى

لايَعْلَمُ كَيْفَ هُوَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ اَسْئَلُكَ اَللّهُمَّ بِاسْمِكَ

نمى داند كه او چگونه است و اى آنكه بقدرتش نتوان رسيد از تو مى خواهم خدايا به آن نامت كه

الْمَكْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَكْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ الطّاهِرِ الْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِ

در پرده (غيبت ) مستور و در خزينه ات محفوظ و از آنكه خواسته اى مكتوم داشته اى آن نام پاك و پاكيزه و مقدس

النُّورِ التّاَّمِّ الْحَىِّ الْقَيّومِ الْعَظيمِ نُورِ السَّمواتِ وَ نوُرِ الاَرَضينَ

و نورانى كامل ، (و آن ) زنده و پاينده و بزرگ ، نوربخش آسمانها و نور ده زمينها

عالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ الْكَبيرِ الْمُتَعالِ الْعَظيمِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

داناى ناپيدا و پيدا آن بزرگ والامقام و عظيم درود فرست بر محمد و آل محمد

 

نماز امام حسن عسكرى عليه اسلام

چهار ركعت است در دو ركعت اوّل بعد از حمد پانزده مرتبه سوره اِذا زُلْزِلَتْ و در دو ركعت دوّم بعد از حمد پانزده مرتبه توحيد [دعاء آن حضرت ] :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاَنَّ لَكَ الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْبَدِیءُ

خدايا از تو مى خواهم براى آنكه ستايش مخصوص تو است و معبودى جز تو نيست كه

قَبْلَ كُلِّ شَى ءٍ وَاَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ وَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الَّذى لا يُذِلُّكَ

پيش از هر چيزى بوده اى و تويى زنده و پاينده و معبودى جز تو نيست كه چيزى خوارت

شَى ءٌ وَ اَنْتَ كُلَّ يَوْمٍ فى شَاْنٍ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ خالِقُ ما يُرى وَ ما

نتواند كرد و تو هر روز در كارى هستى معبودى جز تو نيست (تويى ) آفريننده آنچه ديده شود و آنچه

لايُرى الْعالِمُ بِكُلِّشَى ءٍ بِغَيْرِ تَعْليمٍ اَسْئَلُكَ بِآلاَّئِكَ وَ نَعْم اَّئِكَ بِاَنَّكَ

ديده نشود داناى به هر چيزى بى آنكه كسى يادت دهد از تو مى خواهم به حق نعمتهاى ظاهر و باطنت زيرا تويى

اللّهُ الرَّبُّ الْواحِدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اَنْتَ

خداى پرورنده يگانه ، نيست معبود به حقى جز تو كه بخشاينده و مهربانى و از تو مى خواهم زيرا تويى

اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْوِتْرُ الْفَرْدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ

خدايى كه معبود به حقى جز تو نيست و يگانه فرد يكتا و بى نيازى كه نزايد و نه زائيده شده

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اللَّطيفُ

و نيست برايش همتايى هيچكس و از تو مى خواهم كه تويى خدايى كه معبود به حقى جز تو نيست و لطيف و

الْخَبيرُ الْقاَّئِمُ عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ الرَّقيبُ الْحَفيظُ وَاَسْئَلُكَ

آگاه و نگهبان بر هر شخصى بدانچه مى كند و مراقب و نگهدارى و از تو مى خواهم

بِاَنَّكَ اللّهُ الاَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ شَىءٍ وَ الا خِرُ بَعْدَ كُلِّشَىءٍ وَ الْباطِنُ دُونَ

بخاطر آنكه خداى نخست پيش از هر چيز و پايان پس از هر چيزى و پنهان در نزد

كُلِّشَىءٍ الضّاَّرُّ النّافِعُ الْحَكيمُ الْعَليمُ وَ اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ

هر چيزى و زيان ده و سودبخش و با حكمت دانا و از تو مى خواهم چون تويى كه معبود به حقى

اِلاّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ الْباعِثُ الْوارِثُ الْحَنّانُ الْمَنّانُ بَديعُ

جز تو نيست زنده و پاينده و برانگيزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منت بخش پديدآرنده

السَّمواتِ والاَرْضِ ذُو الْجَلالِ وَ الاِكْرامِ وَ ذُو الطَّولِ وَ ذُو الْعِزَّةِ وَ

آسمانها و زمين داراى جلال و كرامت و صاحب فضل و عزت و

ذُو السُّلْطانِ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَحَطْتَ بِكُلِّشَىءٍ عِلْماً وَ اَحْصَيْتَ كُلَّ

داراى سلطنت و قدرت معبودى جز تو نيست كه علمت بهر چيزى احاطه دارد و عدد هر

شَىءٍ عَدَداً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

چيز را شماره كرده اى درود فرست بر محمد و آلش

نماز حضرت صاحب الزَّمان عَجَّل اللّه تَعَالى فَرَجَهُ

دو ركعت است مى خوانى درهر ركعت سوره حَمْد را تا اِيّاكَ نَعْبُدُ وَاِيّاكَ نَسْتَعينُ و چون به اين آيه رسيدى آن را صد مرتبه مى گوئى و در مرتبه آخر سوره را تمام مى كنى پس قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌرا يكبار مى خوانى و چون از نماز فارغ شدى اين دعا را مى خوانى:

اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَ بَرِحَ الْخَفاَّءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطاَّءُ وَ ضاقَتِ الاَرْضُ بِما وَسِعَتِ السَّماَّءُ

خدايا بلاء و گرفتارى بزرگ شد و درد پنهان آشكار گشت و پرده از روى كار برداشته شد و زمين با فراخيش تا آسمان بر ما تنگ شد

وَ اِلَيْكَ يا رَبِّ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَةِ وَالرَّخاَّءِ

و شكوه ما اى پروردگار بسوى توست و اعتماد در سختى و آسانى بر تو است

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذينَ اَمَرْتَنا بِطاعَتِهِمْ وَ عَجِّلِ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آنان كه ما را به پيروى ايشان ماءمور كردى و شتاب كن

اَللّهُمَّ فَرَجَهُمْ بِقاَّئِمِهِمْ وَ اَظْهِرْ اِعْزازَهُ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا

خدايا در فرج ايشان بوسيله قائمشان و عزتش را آشكار كن اى محمد اى على اى على اى

مُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِياىَ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ

محمد مرا كفايت كنيد كه كفايت كننده ام شمائيد اى محمد و اى على ، اى على و اى محمد

اُنْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِراىَ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ

مرا يارى كنيد كه ياور من شمائيد اى محمد و اى على ، اى على و اى محمد

اِحْفَظانى فَاِنَّكُما حافِظاىَ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ يا مَوْلاىَ يا

نگهداريم كنيد كه نگهدارم شمائيد اى مولاى من اى صاحب الزمان اى مولاى من اى

صاحِبَ الزَّمانِ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ

صاحب زمان اى مولاى من اى صاحب زمان پناه خواهم پناه خواهم پناه خواهم

اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى الاَمانَ الاَمانَ الاَمانَ

دريابم دريابم دريابم امانم ده امانم ده امانم ده

نماز جناب جعفر عليه السلام

و از جمله نمازها نماز حضرت جعفر علیه السلام است كه اكسير اَعْظَمْ و كبريت اَحْمَرْ است و به سندهاى بسيار معتبره با فضيلت بسيار كه عمده آمرزش گناهان عظيمه است وارد شده و افضل اوقات آن صدر نهار جمعه است و آن چهار ركعت است به دو تشهّد و دو سلام در ركعت اوّل بعد از سوره حمد اِذا زُلْزَلَتْ مى خواند و درركعت دويّم سوره وَالْعادِياتِ و در ركعت سيّم اِذا جآءَ نَصْرُاللّهِ و در ركعت چهارم قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ و در هر ركعت بعد از فراغ از قرائت پانزده مرتبه مى گويد سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَكْبَرُ و در ركوع همين تسبيحات را ده مرتبه مى گويد و چون سر از ركوع برمى دارد ده مرتبه و در سجده اوّل ده مرتبه و بعد از سر برداشتن ده مرتبه و درسجده دويّم ده مرتبه و بعد از سر برداشتن پيش از آنكه برخيزد ده مرتبه در هر چهار ركعت چنين مى كند كه مجموع سيصد مرتبه شود شيخ كلينى از ابو سعيد مدائنى روايت كرده كه حضرت صادق عليه السلام بمن فرمود آيا تعليم نكنم ترا چيزى كه بگوئى آنرا در نماز جعفر گفتم بلى تعليم فرما فرمود چون در سجده آخر چهار ركعت نماز رسيدى و از تسبيحات فارغ شدى بگو:

سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ

منزه است آنكس كه لباس عزت و

وَالْوَقارَ سُبْحانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَكَرَّمَ بِهِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِى

وقار به بر دارد منزه است آنكه مجد و بزرگيش فراگرفته و بدان گرامى باشد منزه است آنكه جز براى او

التَّسْبيحُ اِلاّ لَهُ سُبْحانَ مَنْ اَحْصى كُلَّشَىْءٍ عِلْمُهُ سُبْحانَ ذِى الْمَنِّ وَ

تسبيح سزاوار نيست منزه آنكه علمش همه چيز را احصاء كرده منزه است خداى صاحب فضل و

النِّعَمِ سُبْحانَ ذِى الْقُدْرَةِ وَ الْكَرَمِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ

نعمت منزه است خداى صاحب كرم و قدرت خدايا از تو مى خواهم به حق آنچه موجب عزت

مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَ اسْمِكَ الاْعْظَمِ وَ كَلِماتِكَ

عرش تو گشته و به حق منتهاى رحمت از كتاب تو و اسم اعظمت و كلمات تامه ات (اسماء حسنى يا كتابهاى منزله يا

التّاَّمَّةِ الَّتى تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ افْعَلْ بى كَذا وَ كَذا

غير آن ) كه از نظر راستى و عدالت به حد كمال رسيده درود فرست بر محمد و خاندانش و درباره من چنين و چنان كن

بجاى اين كلمه حاجات خود را بخواهد و شيخ و سيّد از مُفَضِّل بن عُمَرروايت كرده اند كه گفت ديدم روزى حضرت امام جعفر صادق عليه السلام را كه نماز جعفر بجا آوردند پس ‍ دستها را بلند كردند و اين دعا خواندند يا رَبِّ يا رَبِّ بقدريكه يك نفس وفا كند يا رَبّاهُ يا رَبّاهُ بقدر يك نفس رَبِّ رَبِّ باز بقدر يك نفس يا اَللّهُ يا اَللّهُ باز بقدر يك نفس يا حَىُّ يا حَىُّ بقدر يك نفس يا رَحيمُ يا رَحيمُ باز بقدر يك نفس يا رَحْمنُ يا رَحْمنُ هفت مرتبه يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ هفت مرتبه پس خواندند:

اَللّهُمَّ اِنّى اَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِكَ وَ اَنْطِقُ بِالثَّناَّءِ عَلَيْكَ وَ اُمَجِّدُكَ وَ

خدايا من گفتارم را به ستايش تو آغاز كنم و به ثناى تو زبان مى گشايم و تو را به بزرگى ياد مى كنم و

لاغايَةَ لِمَدْحِكَ وَ اُثْنى عَلَيْكَ وَ مَنْ يَبْلُغُ غايَةَ ثَناَّئِكَ وَ اَمَدَ مَجْدِكَ

ستايشت پايان ندارد و تو را ثناگويم ولى آنكس كه به منتهاى ثناى تو و انتهاى مجد و عظمتت برسد

وَ اَنّى لِخَليقَتِكَ كُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِكَ وَ اَىَّ زَمَنٍ لَمْ تَكُنْ مَمْدُوحاً

كيست و كجا مخلوق تو مى توانند به كنه معرفت مجد تو برسند و چه وقت بوده كه تو

بِفَضْلِكَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِكَ عَوّاداً عَلَى الْمُذْنِبينَ بِحِلْمِكَ تَخَلَّفَ

به فضل خويش ستوده نبوده اى و به مجد و عظمت موصوف نگشته اى و با بردبارى خود بر گنهكاران پى درپى بازنگشته اى

سُكّانُ اَرْضِكَ عَنْ طاعَتِكَ فَكُنْتَ عَلَيْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِكَ جَواداً

ساكنان زمينت از اطاعت تو سرباز زدند ولى تو بر آنها به بخشش و عطايت مهر ورزى و به فضل خويش بر آنها جود

بِفَضْلِكَ عَوّاداً بِكَرَمِكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمَنّانُ ذُوالْجَلالِ وَ الاِْكْرامِ

 كنى و به كرمت پى درپى بر آنها بازگردى اى كه نيست معبودى جز تو نعمت دهنده بسيار و صاحب جلالت و كرامت

پس حضرت رسول فرمود كه اى مُفضّل هرگاه تو را حاجت ضرورى بوده باشد نماز جعفر را بكن و اين دعا را بخوان و حوائج خود را از خدا طلب كن كه برآورده مى شود انشاء الله تعالى.

مؤلف گويد كه شيخ طوسى براى برآمدن حاجت از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود روزه بگير روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و چون آخر روز پنجشنبه شود تصدّق بده بر ده مسكين هر مسكينى مُدّى از طعام پس ‍ چون روز جمعه شود غسل كن و برو به صحرا و نماز جعفر را بجا آور و برهنه كن زانوها را و بچسبان بزمين و بگو :

 يا مَنْ اَظْهَرَ الْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ يا مَنْ لَمْ يُؤ اخِذْ بِالْجَريرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ

 اى آنكه كار خوب (و زيبا) را آشكار سازى و كار زشت را بپوشانى اى آنكه بندگان را به جرم و جنايت نگيرى و پرده آنها را نَدَرى

يا عَظيمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ يا باسِطَ الْيَدَيْنِ

اى بزرگ گذشت و اى نيكو در گذر و اى كه مغفرتت وسيع و دستهايت به رحمت

بِالرَّحْمَةِ يا صاحِبَ كُلِّ نَجْوى وَ مُنْتَهى كُلِّ شَكْوى يا مُقيلَ

گشوده است اى آگاه هر راز و پايان هر شكايت اى درگذرنده

الْعَثَراتِ يا كَريمَ الصَّفْحِ يا عَظيمَ الْمَنِّ يا مُبْتَدِأً باِلنِّعَمِ قَبْلَ

لغزشها اى كه در چشم پوشى بزرگوارى اى بزرگ نعمت اى كه پيش از

اسْتِحْقاقِها يا رَبّاهُ يا رَبّاهُ يا رَبّاهُ                     ده مرتبه    يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ   ده مرتبه  يا

استحقاق آغاز به نعمت كنى اى پروردگار اى پروردگار * * * * * * اى خدا اى خدا اى خدا * * * * * اى

سَيِّداهُ يا سَيِّداهُ ده مرتبه   يا مَوْلاياهُ يا مَوْلاياهُ ده مرتبه   يا

آقا اى آقا        * * * * * اى مولا اى مولا       * * * * * * اى

رَجاءاهُ ده مرتبه     يا غِياثاهُ     ده مرتبه      يا غايَةَ رَغْبَتاهُ   ده مرتبه    يا رَحْمنُ

اميد من * * * * * *اى پناه من * * * * * * اى منتهاى رغبت من * * * * * اى بخشاينده

ده مرتبه يا رَحيمُ ده مرتبه يا مُعْطِىَ الْخَيْراتِ ده مرتبه صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ

* * * * اى مهربان * * * * اى دهنده خيرها * * * * * درود فرست بر محمد و

آلِ مُحَمَّدٍ كَثيراً طَيِّباً كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ ده مرتبه

آل محمد بسيار و پاكيزه مانند بهترين درودى كه بر يكى از مخلوق خود فرستى

و حاجت خود را بطلب مؤ لف گويد كه روايات بسيار وارد شده در باب روزه اين سه روز و بجا آوردن دو ركعت نماز نزد زوال روز جمعه براى برآمدن حاجت
بيست و يكم ازاعمال روز جمعه آنكه چون زوال شمس شود بخواند دعائى را كه محمّد بن مسلم از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است و آن بنحوى كه در مصباح شيخ است آن است كه بگويد:

لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَ اللّهُ اَكْبَرُ وَ سُبْحانَ اللّهِ وَاَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً

معبودى نيست جز خدا و خدا بزرگتر (از توصيف ) است منزه است خدا و ستايش خاص خدايى است كه فرزندى نگرفته

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِى الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ

و شريكى در فرمانروايى برايش نيست و خوارى ندارد تا نيازى بيارى داشته باشد و او را به بزرگى

تَكْبيراً پس بگويد يا سابِغَ النِّعَمِ يا دافِعَ النِّقَمِ يا بارِئَ النَّسَمِ يا عَلِىَّ

ياد كن * * * * اى فرو ريز نعمتها و اى جلوگير بديها اى آفريننده انسانها اى داراى

الْهِمَمِ يا مُغْشِىَ الظُّلَمِ يا ذَاالْجُودِ والْكَرَمِ يا كاشِفَ الضُّرِّ وَ الاَلَمِ يا

همتهاى والا اى پوشاننده تاريكيها اى صاحب جود و كرم اى برطرف كننده زيان و درد اى

مُونِسَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِى الظُّلَمِ يا عالِماً لا يُعَلَّمُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ

همدم وحشت زدگان در تاريكيها اى دانايى كه كسى او را نياموخته درود فرست بر محمد و

آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ يا مَنِ اسْمُهُ دَواَّءٌ وَ ذِكْرُهُ شِفاَّءٌ وَ

آل محمد و با من آن كن كه تو شايسته آنى اى آنكه نامش دواى دردها و يادش شفاى امراض و

طاعَتُهُ غَناَّءٌ اِرْحَمْ مَنْ رَاْسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُكاءُ سُبْحانَكَ

اطاعتش موجب توانگرى و بى نيازى است رحم كن بر آنكه سرمايه اش اميد و اسلحه اش گريه است منزهى تو

لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا بَديعَ السَّمواتِ وَالاَرْضِ يا

معبودى جز تو نيست اى پر مهر اى بسيار نعمت ده اى پديد آرنده آسمانها و زمين اى

ذَاالْجَلالِ وَ الاِكْرامِ

داراى جلالت و بزرگوارى

نماز زوال روز جمعه

بيست و دوّم نماز ظهر روز جمعه را به جمعه و منافقين و عصر را به جمعه و توحيد بخواند شيخ صدوق روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود از چيزهائى كه واجب و لازم است بر هر مؤ منى كه شيعه ما باشد آنكه بخواند در شب جمعه نماز را به سوره جمعه و ((سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الاْعْلى )) و در نماز ظهر آن سوره جمعه و مُنافقين پس هرگاه اين كار را كرد گويا عمل نموده بعمل رسول الله صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله و ثواب و جزاء او بر خدا بهشت خواهد بود، و شيخ كلينى بسند حَسَن كالصّحيح از حلبى روايت كرده كه گفت سؤ ال كردم از حضرت صادق عليه السلام كه هرگاه در روز جمعه تنها نماز گذارم يعنى نماز جمعه نخوانم و چهار ركعت نماز ظهر را بخوانم آيا بلند قرائت كنم فرمود بلى و فرمود بخوان بسوره جمعه و منافقين در روز جمعه بيست و سوّم شيخ طوسى (ره ) در مصباح در ذكر تعقيب بعد از ظهر از روز جمعه روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه هر كه بخواند روز جمعه بعد از سلام هفت مرتبه حمد و هفت مرتبه ((قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ)) و هفت مرتبه ((قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ)) و هفت مرتبه ((قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ)) و هفت مرتبه ((قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ)) و بخواند آخر سوره بَرائَة ((لَقَدْ جآئَكُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِكُمْ)) و آخر حَشْر كه ((لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ)) باشد تا آخر سوره و پنج آيه آل عمران ((اِنَّ فى خَلْقِ السَّمواتِ وَالاْرْضِ)) تا ((اِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ)) از اين جمعه تا جمعه ديگر كفايت شرّ دشمنان و بلاها از او بشود بيست و چهارم و نيز از آن حضرت روايت كرده كه هر كه بعد از نماز صبح يا بعد از نماز ظهر بگويد:

اَللّهُمَّ اجْعَلْ صَلوتَكَ وَ صَلوةَ مَلائكَتِكَ وَ رُسُلِكَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ

خدايا قرار ده درود خود و درود فرشتگان و رسولانت را بر محمد و آل محمد

نوشته نشود بر او گناهى تا يكسال و نيز فرموده كه هر كه بعد از نماز صبح و نماز ظهر بگويد ((اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ)) نميرد تا امام قائم عليه السلام را درك نمايد مؤ لف گويد: كه اگر دعاى اوّل را سه دفعه بعد از فريضه ظهر جمعه بخواند براى او امان باشد از بلاها تا جمعه ديگر و نيز روايت شده كه هر كه ميان دو نماز روز جمعه صلوات بر محمد و آل محمّد بفرستد ثوابش معادل هفتاد ركعت نماز باشد بيست و پنجم بخواند دعاى ((يا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لا تَرْحَمُهُ الْعِبادُ)) و دعاى ((اَللّهُمَّ هذا يَوْمٌ مُبارَكٌ)) و اين هر دو از ادعيه صحيفه كامله است بيست و ششم شيخ در مصباح فرموده روايت شده از ائمّه عَليهمُ السلام كه هر كه در روز جمعه دو ركعت نماز كند بعد از نماز ظهر بخواند در هر ركعت بعد از حمد هفت مرتبه قُل هُوَ اللّهُ اَحَدٌ و بعد از نماز بگويد:

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ الَّتى

خدايا مرا از اهل بهشت قرار ده كه

حَشْوُهَاالْبَرَكةُ وَعُمّارُهَا الْمَلائِكَةُ مَعَ نَبِيِّنا مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ

درونش بركت است و آباد كنندگانش فرشتگانند در جوار پيامبرمان محمد صلى الله عليه و آله و

آلِهِ وَاَبينا اِبراهيمَ عَلَيْهِالسَّلام

پدرمان ابراهيم عليه السلام

تا جمعه ديگر بلائى و فتنه اى به اونرسد وحقّتعالى جمع كند ميان او و محمّدصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله و ابراهيم عليه السلام علاّمه مجلسى (ره ) فرموده كه اگر اين دعا را غير سيّد بخواند بجاى وَاَبينا وَاَبيهِ بگويد .

اعمال عصر جمعه

بيست و هفتم روايت شده كه بهترين اوقات صَلَوات در روز جمعه بعدازعصر است وصدمرتبه مى گوئى :

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ

خدايا درود فرست بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ 

محمد و در فرج ايشان شتاب كن

و شيخ فرموده و روايت شده كه مستحبّ است صدمرتبه بگوئى :

صَلَواتُ اللّهِ وَ ملائِكَتِهِ وَ اَنْبِيائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَميعِ خَلْقِهِ عَلى

درود خدا و فرشتگان و پيمبران و رسولان و تمام خلق او بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ السَّلامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ وَ

محمد و آل محمد و سلام بر او و بر ايشان و بر ارواح و

اَجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ

اجسادشان و رحمت و بركات خدا باد

و شيخ جليل ابن ادريس در سرائر از جامع بزنطى نقل كرده كه ابوبصير گفت شنيدم از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود صلوات بر محمّد و آل محمّد در ما بين ظهر و عصر معادل هفتاد ركعت است و كسى كه بگويد بعد از عصر روز جمعه

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الاْوْصِياءِ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد اوصياء

الْمَرْضِيّينَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِكَ وَ بارِكْ عَلَيْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَكاتِكَ وَ

پسنديده به بهترين درودهاى خود و بركت ده بر ايشان به بهترين بركاتت و

السَّلامُ عَلَيْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ وَ اَجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ

سلام بر ايشان و بر ارواح و اجسادشان و رحمت خدا و بركاتش

خواهد بود براى او مثل ثواب عمل جنّ و انس در آن روز مؤ لف گويد: كه اين صلوات شريفه در كتب مشايخ حديث بسندهاى بسيار معتبر با فضيلتهاى بسيار نقل شده و اگر ده مرتبه و اگر نه هفت مرتبه بخواند افضل است زيرا كه از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه هر كه بعد از نماز عصر روز جمعه پيش از آنكه از جاى نماز خود برخيزد ده مرتبه اين صلوات را بخواند صلوات فرستند بر او ملائكه از اين جمعه تا جمعه آينده همين ساعت و نيز از آنحضرت روايت است كه چون نماز عصر روز جمعه را ادا كنى هفت مرتبه اين صلوات را بخوان و شيخ كلينى در كافى روايت كرده كه چون روز جمعه نماز را ادا كردى بگو:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى

خدايا درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الاْوْصِياءِ الْمَرْضِيّينَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِكَ وَ بارِكْ

محمد و آل محمد اوصياء پسنديده به بهترين درودهاى خود و بركت ده

عَلَيْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَكاتِكَ وَالسَّلامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ

بر ايشان به بهترين بركاتت و سلام بر ايشان و بر ارواح و اجسادشان و رحمت خدا و بركاتش

بدرستى كه هر كه اين صلوات را بعد از نماز عصر بخواند بنويسد حقّ تعالى براى او صد هزار حسنه و محو فرمايد از او صد هزار سيّئه و برآورد صد هزار حاجت او را و بلند فرمايد براى او صد هزار درجه و نيز فرموده كه روايت شده كه هر كه اين صلوات را هفت مرتبه بگويد خداوند رد كند براو بعدد هربنده اى حسنه اى وعملش درآنروز مقبول باشد و بيايد در روز قيامت در حالتى كه ما بين ديدگان او نورى باشد، و در اعمال روز عرفه بيايد صلواتى كه هر كه آنرا بخواند محمّد و آل محمّد صَلَواتُ اللّهِ وَسَلامُهُ عَلَيْهِمْ را مسرور نمايد بيست و هشتم بعد از عصر هفتاد مرتبه بگويد ((اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ)) تا حقّ تعالى گناهان او را بيامرزد بيست و نهم صد مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند از حضرت امام موسى عليه السلام روايت شده كه خدا را در روز جمعه هزار نسيم رحمت است كه هر بنده را آنچه خواهد از آن رحمتها عطا فرمايد پس هر كه بعد از عصر روز جمعه صد مرتبه سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند حقّ تعالى آن هزار رحمت را مضاعف گرداند و به او عطا فرمايد سى ام بخواند دعاى عشرات راكه بعداز اين خواهد آمد سى و يكم شيخ طوسى (ره ) فرموده كه ساعت استجابت دعا ساعت آخر روز جمعه است تا غروب آفتاب و سزاوار است كه دعا در آن ساعت بسيار بكند و روايت شده كه ساعت استجابت آن وقتى است كه فرو رود نصف قُرْص خورشيد و نصف ديگرش غروب نكرده باشد و حضرت فاطمه صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْها در آنوقت دعا مى كرد پس مستحبّ است دعا در آنوقت و مستحبّ است كه بخواند دعاى مَروىّ از نبىّ صلى الله عليه و آله را در ساعت استجابت دعا

سُبْحانَكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا

منزهى تو معبودى جز تو نيست اى

حَنّانُ يا مَنّانُ يا بَديعَ السَّمواتِ وَالاْرْضِ يا ذَاالْجَلالِ وَ الاِْكْرامِ

پر مهر اى پر نعمت اى پديد آورنده آسمانها و زمين اى صاحب جلالت و كرم

و بخواند در ساعت آخر روز جمعه دعاى سمات را كه بعد از اين بيايد انشاءالله و بدان كه روز جمعه از چند جهت اختصاص و تعلّق بامام عصر عَجَّلَ اللّهُ فَرَجَه دارد يكى آنكه ولادت با سعادت آنحضرت در آن روز بوده ، ديگر آنكه ظهور مَوْفُورُ السُّرُور آن جناب در روز جمعه خواهد بود و تَرَقُّب و انتظار فَرَج در آنروز بيشتر از روزهاى ديگر است ، و بيايد در زيارت مختصّه به آنحضرت در آنروز:

هذا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فيهِ ظُهُورُكَ وَ

اين روز جمعه است و اين روزى است كه انتظار مى رود در آن ظهور تو و

الْفَرَجُ فيهِ لِلْمُؤْمِنينَ عَلى يَدِكَ

فرج مؤ منين در آن بدست تو

بلكه عيد بودن روز جمعه و شمردن آنرا يكى از عيدهاى چهارگانه حقيقتا بجهت آن روز شريف است كه زمين را از لَوْثِ شرك و كفر و قذارات معاصى و از وجود جَبّارين و كافرين و منافقين پاك و پاكيزه مى فرمايد و به اظهار كلمه حق و اعلاء دين و شرايع ايمان چشم و دل مؤ منين مخصوصين را در آنروز روشن و منوّر و مسرور و خورسند خواهد فرمود وَاءشْرَقَتِ الاَرْضُ بِنُورِ رَبِّها پس شايسته است كه در اين روز صلوات كبير را بخوانى و بخوانى دعائى را كه حضرت امام رضا عليه السلام امر فرموده بخواندن آن براى صاحب الا مر عليه السلام اَللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَ ليِّكَ وَخَليفَتِكَ ((الدُّعاء)) و بيايد ذكر آن در آخر اعمال سرداب در باب زيارات و نيز بخوانى دعائى را كه شيخ اَبُو عَمْر و عَمْروى قَدَّسَ اللّهُ رُوحَهُ به اَبُو علىّ بن همّام املاء كرده و فرموده كه آنرا بخوانند در زمان غيبت قائم آل محمّد عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ، و چون آن صلوات و اين دعا طولانى است و اين مختصر گنجايش ندارد ما ذكر ننموديم طالبين رجوع كنند بمصباح المتهجّد و جمال الا سبوع .

صلوات ابوالحسن ضرابى اصفهانى

شايسته است در اينجا ذكر كنيم صلوات منسوبه به ابوالحسن ضَرّاب اصفهانى را كه شيخ و سيد در اعمال عصر روز جمعه آنرا ذكر نموده اند و سيّد فرموده كه اين صلوات مَرْوِىّ از مولاى ما حضرت مهدىّ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ است و اگر ترك كردى تعقيب عصر روز جمعه را بجهت عذرى پس ترك مكن اين صلوات را هرگز بجهت امرى كه مُطَّلِع كرده ما را خداوند جَلَّ جَلالُه به آن پس سند آنرا با نسخه صلوات نقل كرده ، لكن شيخ در مصباح فرموده كه اين صلوات مروىّ از حضرت صاحب الزّمان عليه السلام است كه بيرون آمده بسوى ابوالحسن ضَرّاب اصفهانى به مكّه و ما سند آنرا ذكر نكرديم به جهت اختصار نسخه آن اين است :
بنام خداى بخشاينده مهربان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الْمُرْسَلينَ وَ خاتَمِ النَّبِيّينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ

خدايا درود فرست بر محمد آقاى رسولان و خاتم پيمبران و حجت پروردگار

الْعالَمينَ الْمُنْتَجَبِ فى الْميثاقِ الْمُصْطَفى فىِ الظِّلالِ الْمُطَهَّرِ مِنْ

جهانيان برگزيده در روز عهد و پيمان انتخاب شده در عالم اشباح و مجردات پاكيزه از

كُلِّ آفَةٍ الْبَرىَّءِ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ الْمُؤَمَّلِ لِلنَّجاةِ الْمُرْتَجى لِلشَّفاعَةِ

هر آفت مبرّاى از هر عيب ، نجات از وى آرزو شود و اميد شفاعت به اوست

الْمُفَوَّضِ اِلَيْهِ دينُ اللّهِ اَللّهُمَّ شَرِّفْ بُنْيانَهُ وَ عَظِّمْ بُرْهانَهُ وَ اَفْلِحْ

آن كس كه دين خدا به او واگذار شده خدايا پايه و اساس كارش را برافراز و برهان و منطقش را عظمت ده و

حُجَّتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ وَ اَضِئْ نُورَهُ وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ وَ اَعْطِهِ الْفَضْلَ وَ

حجّتش را پيروز گردان و درجه اش را بلند كن و تابان كن نورش را و سفيد گردان رويش را برترى و

الْفَضيلَةَ وَ الْمَنْزِلَةَ وَ الْوَسيلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الرَّفيعَةَ وَ ابْعَثْهُ مَقاماً

فضيلت و مقام و منزلت و وسيله (بلندترين درجات بهشت ) و درجه بلند به او عطا كن و او را به مقام (شايسته و) پسنديده اى

مَحْمُوداً يَغْبِطُهُ بِهِ الاْوَّلُونَ وَ الا خِرُونَ وَ صَلِّ عَلى اَميْرِ الْمُؤْمِنينَ

برگزين كه مورد غبطه گذشتگان و آيندگان باشد و درود فرست بر اميرمؤ منان

وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ قاَّئِدِ الْغُرِّ المُحَجَّلينَ وَ سَيِّدِ الْوَصِيّينَ وَحُجَّةِ

و وارث (علم ) پيمبران و پيشواى سفيدرويان و آقاى وصيان و حجت

رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِي اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ

پروردگار جهانيان و درود فرست بر حسن بن على رهبر مؤ منان و وارث (علم )

الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِي اِمامِ

پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر حسين بن على امام

الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى

مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر

عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ

على بن الحسين رهبر مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار

الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِي اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ

جهانيان و درود فرست بر محمد بن على امام مؤ منان و وارث (علم )

الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اِمامِ

پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر جعفر بن محمد امام

الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَحُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى

مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر

مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ

موسى بن جعفر امام مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار

الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ مُوسى اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَوارِثِ

جهانيان و درود فرست بر على بن موسى امام مؤ منان و وارث (علم )

الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِي اِمامِ

پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر محمد بن على امام

الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلى

مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر

عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ

على بن محمد امام مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار

الْعالَمينَ وَ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِي اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ

جهانيان و درود فرست بر حسن بن على امام مؤ منان و وارث (علم )

الْمُرْسَلينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَصَلِّ عَلَى الْخَلَفِ الْهادِى

پيمبران و حجت پروردگار جهانيان و درود فرست بر آن يادگار صالح راهنما

الْمَهْدِىِّ اِمامِ الْمُؤْمِنينَ وَ وارِثِ الْمُرْسَلينَ وَحُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ

حضرت مهدى امام مؤ منان و وارث (علم ) پيمبران و حجت پروردگار جهانيان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ واَهْلِ بَيْتِهِ الاْئِمَّةِ الْهادينَ الْعُلَماَّءِ

خدايا درود فرست بر محمد و خاندانش پيشوايان راهنما و دانشمندان

الصّادِقينَ الاْبْرارِ الْمُتَّقينَ دَعاَّئِمِ دينِك وَ اَرْكانِ تَوْحيدِكَ وَ

و راستگويان و پرهيزكاران كه ستونهاى دين تو و پايه هاى محكم توحيد و

تَراجِمَةِ وَحْيِكَ وَ حُجَجِكَ عَلى خَلْقِكَ وَ خُلَفاَّئِكَ فى اَرْضِكَ الَّذينَ

مفسران وحى تو و حجتهاى تو بر تمام مخلوقاتت و جانشينانت كه در روى زمين هستند آنان كه

اخْتَرْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَاصْطَفَيْتَهُمْ عَلى عِبادِكَ وَ ارْتَضَيْتَهُمْ لِدينِكَ وَ

ايشان را براى خويش برگزيدى و براى بندگانت انتخاب كردى و براى دينت پسنديدى و

خَصَصْتَهُمْ بِمَعْرِفَتِكَ وَجَلَّلْتَهُمْ بِكَرامَتِكَ وَ غَشَّيْتَهُمْ بِرَحْمَتِكَ وَ

به معرفت خويش مخصوصشان گرداندى و به كرامتت جلالت و برجستگيشان دادى و به رحمتت آنها را پوشاندى و

رَبَّيْتَهُمْ بِنِعْمَتِكَ وَ غَذَّيْتَهُمْ بِحِكْمَتِكَ وَ اَلْبَسْتَهُمْ نُورَكَ وَ رَفَعْتَهُمْ

به نعمتت آنان را پروريدى و به حكمتت غذايشان دادى و نورت را در برشان كردى و

فى مَلَكُوتِكَ وَ حَفَفْتَهُمْ بِمَلاَّئِكَتِكَ وَشَرَّفْتَهُمْ بِنَبِيِّكَ صَلَو اتُكَ عَلَيْهِ

در ملكوت خويش آنها را بالا بردى و به فرشتگانت گرداگردشان را پوشاندى و به پيامبرت ايشان را شرف بخشيدى - درود تو

وَ آلِهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ عَلَيْهِمْ صَلوةً زاكِيَةً نامِيَةً كَثيرَةً

بر او و آلش باد - خدايا درود فرست بر محمد و بر ايشان درود پاك و روينده بسيار

داَّئِمَةً طَيِّبَةً لا يُحيطُ بِها اِلاّ اَنْتَ وَ لا يَسَعُها اِلاّ عِلْمُكَ وَ لا

و هميشگى و پاكيزه اى كه كسى جز تو بدان احاطه ندارد و جز در علم تو نگنجد و

يُحْصيها اَحَدٌ غَيْرُكَ اَللّهُمَّ وَ صَلِّ عَلى وَلِيِّكَ الْمُحْيى سُنَّتَكَ الْقاَّئِمِ

هيچكس جز تو شماره اش نتواند خدايا و درود فرست بر ولى خود و زنده كننده طريقت (آنكس كه )

بِاَمْرِكَ الدّاعى اِلَيْكَ الدَّليلِ عَلَيْكَ حُجَّتِكَ عَلى خَلْقِكَ وَ خَليفَتِكَ

به امرت قيام كند و بسويت بخواند و به راه تو دلالت كند حجت تو بر خلق و جانشينت

فى اَرْضِكَ وَ شاهِدِكَ عَلى عِبادِكَ اَللّهُمَّ اَعِزَّ نَصْرَهُ وَ مُدَّ فى عُمْرِهِ

در زمين و گواهت بر بندگان خدايا ياريش را نيرومند و با شوكت كن و بر عمرش بيفزا

وَ زَيِّنِ الاْرْضَ بِطُولِ بَقاَّئِهِ اَللّهُمَّ اكْفِهِ بَغْىَ الْحاسِدينَ وَ اَعِذْهُ مِنْ

و زمين را به طول بقايش زيور بخش خدايا او را از ستم حسودان كفايت كن و از

شَرِّ الْكاَّئِدينَ وَازْجُرْ عَنْهُ اِرادَةَ الظّالِمينَ وَ خَلِّصْهُ مِنْ اَيْدِى

شر مكاران محافظتش كن و اراده ستمكاران را از او بگردان و از دست

الْجَبّارِينَ اَللّهُمَّ اَعْطِهِ فى نَفْسِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ شيعَتِهِ وَ رَعِيَّتِهِ وَ

گردنكشان خلاصش كن خدايا به او عطا كن درباره خودش و فرزندان و شيعيان و رعاياى او و

خاصَّتِهِ وَ عامَّتِهِ وَ عَدُوِّهِ وَ جَميعِ اَهْلِ الدُّنْيا ما تُقِرُّ بِهِ عَيْنَهُ وَ تَسُرُّ

نزديكانش و عموم پيروانش و نيز درباره دشمنان او و تمام مردم دنيا آنچه را كه چشمش بدان روشن شود و دلش بدان

بِهِ نَفْسَهُ وَ بَلِّغْهُ اَفْضَلَ ما اَمَّلَهُ فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ

شاد گردد و او را به بهترين چيزى كه در دنيا و آخرت آرزو دارد برسان كه همانا تو بر هرچيز

قَديرٌ اَللّهُمَّ جَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحى مِنْ دينِكَ وَاَحْىِ بِهِ ما بُدِّلَ مِنْ كِتابِكَ

توانايى خدايا تازه كن بوسيله او آنچه را كه از دينت محو شده و زنده كن بدست او آنچه را كه از كتابت تبديل يافته

وَ اَظْهِرْ بِهِ ما غُيِّرَ مِنْ حُكْمِكَ حَتّى يَعُودَ دينُكَ بِهِ وَ عَلى يَدَيْهِ

و آشكار ساز بوسيله او آنچه را كه از حكم تو تغيير يافته تا آنجا كه برگردد دين تو بوسيله او و به دست او

غَضّاً جَديداً خالِصاً مُخْلَصاً لا شَكَّ فيهِ وَ لا شُبْهَةَ مَعَهُ وَ لا باطِلَ

تر و تازه و پاك و بى آلايش كه شكى در آن نباشد و شبهه اى بجاى نماند و باطلى در آن

عِنْدَهُ وَلا بِدْعَةَ لَدَيْهِ اَللّهُمَّ نَوِّرْ بِنُورِهِ كُلَّ ظُلْمَةٍ وَ هُدَّ بِرُكْنِهِ كُلَّ

نباشد و بدعتى بجاى نماند خدايا روشن كن به نور او هر تاريكى را و درهم شكن به قدرتش هر

بِدْعَةٍ وَ اهْدِمْ بِعِزِّهِ كُلَّ ضَلالَةٍ وَ اقْصِمْ بِهِ كُلَّ جَبّارٍ وَ اَخْمِدْ بِسَيْفِهِ

بدعتى را و ويران كن بوسيله عزتش هر گمراهى را و بشكن به دست او (پشت ) هر گردنكشى را و خاموش كن به شمشيرش

كُلَّ نارٍ وَ اَهْلِكْ بِعَدْلِهِ جَوْرَ كُلِّ جاَّئِرٍ وَاَجْرِ حُكْمَهُ عَلى كُلِّ حُكْمٍ وَ

آتش هر فتنه را و نابود ساز با عدالت او ستم هر ستمگرى را و حكمش را فوق تمام حكمها بگذران و

اَذِلَّ بِسُلْطانِهِ كُلَّ سُلْطانٍ اَللّهُمَّ اَذِلَّ كُلَّ مَنْ ناواهُ وَ اَهْلِكْ كُلَّ مَنْ

بوسيله سلطنتش هر سلطانى را زبون كن خدايا خوار كن هركه را قصد سوئى نسبت به او كند و نابود ساز هركه

عاداهُ وَ امْكُرْ بِمَنْ كادَهُ وَ اسْتَاءصِلْ مَنْ جَحَدَهُ حَقَّهُ وَاسْتَهانَ بِاَمْرِهِ

بااو دشمنى كند وبه مكر خويش دچار كن آنكه درباره اش كيدى كند و ريشه كن ساز هركه را منكر حقش گردد و كارش را سبك شمارد و

وَ سَعى فى اِطْفاَّءِ نُورِهِ وَ اَرادَ اِخْمادَ ذِكْرِهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ

در خاموش كردن نورش كوشا باشد و بخواهد او را از ياد ببرد خدايا درود فرست بر محمد

الْمُصْطَفى وَ عَلِي الْمُرْتَضى وَ فاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ وَ الْحَسَنِ الرِّضا

مصطفى و على مرتضى و فاطمه زهرا و بر حسن (داراى مقام تسليم و) رضا

وَالْحُسَيْنِ الْمُصَفَّى وَ جَميعِ الاْوْصِياَّءِ مَصابيحِ الدُّجى وَ اَعْلامِ

و بر حسين مصفى و تمامى اوصياء كه چراغهاى تاريكى و نشانه هاى

الْهُدى وَمَنارِ التُّقى وَ الْعُرْوَةِ الْوُثْقى وَ الْحَبْلِ الْمَتينِ وَ الصِّراطِ

هدايت و مشعلهاى پرهيزكارى و دست آويزهاى محكم و رشته هاى استوار و راه

الْمُسْتَقيمِ وَ صَلِّ عَلى وَلِيِّكَ وَ وُلاةِ عَهْدِكَ وَ الاْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ مُدَّ

راست اند و درود فرست بر ولى خود و سرپرستان عهد و پيمانت و امامان از نسل او و عمرشان را دراز گردان

فى اَعْمارِهِمْ وَ زِدْ فى اجالِهِمْ وَ بَلِّغْهُمْ اَقْصى آمالِهِمْ ديناً وَ دُنْيا وَ

و مدت زندگانيشان را زياد كن و به منتهاى آرزوهاشان در دين و دنيا و

آخِرَةً اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ

آخرت برسان كه تو بر هر چيزى قادر و توانايى

و بدانكه موافق روايتى شب شنبه حكم شب جمعه را دارد و شايسته است آنچه در شب جمعه خوانده مى شد در آن شب نيز خوانده شود.