لغت نامه دهخدا | عاتق

کد : DK-130017

عاتق

آزاد. (از اقرب الموارد).

می کهنه که مهر از آن برداشته باشند.

خیک فراخ .

دختر نوجوان یا دختر نوبالغ یازن بی نکاح یا زن جوانی که در خانه پدر مانده .

(اِ) دوش و جای چادر پوشیدن از دوش . مابین کتف و بن گردن . ج ، عُتُق.

(ص ) کمان کهنه سرخ رنگ.

(اِ) چوزه مرغ که قوت گرفته و به پریدن رسیده باشد.

چوزه سنگخواره . (منتهی الارب ).

بچه کبوتر که هنوز قوت نگرفته باشد. ج ، عواتق. (منتهی الارب ) (آنندراج ).

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.