جستجو
کد : DK-130058     

عائف


فالگوی به مرغان و جز آن . (منتهی الارب )(آنندراج ). آنکه بمرغان کهانت کند. (از اقرب الموارد).
  • ناپسند دارنده طعام و شراب و جز آن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). و در حدیث ابن سیرین است : ان شریحا کان عائفا; یعنی صادق حدس بود نه آنکه در عیافت کار مردم جاهلیت میکرد. (از تاج العروس ).