لغت نامه دهخدا | ظبظاب

کد : DK-129763

ظبظاب

بیماری ، هرچه باشد. رنج . درد. عیب . ما به ظبظاب ; باکیش نیست .

آبله ریزه ای که در چشم و رخسار ملاحان حادث شود. رجوع به جوش شود.

بانگ و فریاد.

سخن ترساننده به شرّ و بدی .

(مص ) تب زده گردیدن .

(اِخ ) نام پادشاهی از یمن . ج ، ظباظب .

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.