لغت نامه دهخدا | طائر

کد : DK-127110

طائر

پرنده . (منتهی الارب ): روزگار عنود، ودهر کنود... طائر روح او را [ امیر ابونصر را ] بسنگ حادثه حرض ، از آشیانه تن آواره ساخت . (ترجمه تعزیت نامه عتبی در پایان ترجمه تاریخ یمینی ص 449).
گر بپر گوئیش گوید اُشترم
ور بگوئی بار گوید طائرم .

مولوی .

برچسب ها:
طائر

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.