جستجو
کد : DK-116725     

ش


حرف شانزدهم از الفبای فارسی و سیزدهم از حروف هجای عرب و بیست و یکم از حروف ابجد و در حساب ترتیبی نماینده عدد شانزده است و به حساب جُمًّل آن را به سیصد دارند. نام آن در فارسی وعربی شین است . در تهجی عبرانی که اصل تهجّی عربی است نام این حرف شین است که در آن زبان بمعنی دندان است و حرف مذکور بشکل دندان هم هست . (از فرهنگ نظام ). و آن را شین منقوطه و معجمه و قرشت نیز نامند. در تجوید از حروف ملفوظی زائدالسکون ، مجزوم ، شمسیه ، زمانیّه ، مهموسه ، شجریّه ، رخوه ، منفتحه ، منخفضه ، مصمته و غیر علّه بشمار میرود و اهل جفر آن را از حروف ظلمانیه یا خَلق و جزو قسم ادنی از این نوع و هم از حروف ترابیّه یا ارضیّه خوانند. و از حروف غیر منفصله است و با حرف سین متشابه و متزاوج باشد در نوشتن و علامت اختصاری است برای شمال .
ابدالها:
در فارسی بر حسب لهجه های گوناگون و قواعد ابدال به ت ، ج ، چ ، خ ، ر، ژ،س ، غ ، ک ، گ، ل ، ه ، بدل شود یا از آنها بدل آید:
- گاه به «ت » بدل شود:
بخش = بخت (بخت و بخش بمعنی حصّه و نصیب ). (آنندراج ).
رخش = رخت . (رخت با اول مفتوح به ثانی زده ، اسب را نامند). مولانا نظامی راست:
گره بر دوال کمر کرد سخت
به جنگ دوالی روان کرد رخت .

(فرهنگجهانگیری ).

  • برچسب ها:
  • ش