چرنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، سَوائِم .
حیوانی که از علف بیابان می چرد در بیشتر سال . (تعریفات جرجانی ). در اصطلاح فقها این لفظ اطلاق شود بر چارپایان که بچرا روند بر حسب عادت . مانند: شتر، گاو، گوسپند و اسب . عرب گوید: سامت الماشیة; ای رعت فهی سائمة. پس درباره خر و استر این لفظ را نتوان اطلاق کرد. زیرا چرنده نیستند بر حسب عادت و در شرع چریدن را دربیشتر از مدت سال معتبر دانسته اند و لذا فسرت بالمکتفیة بالرعی فی اکثر الحول . (کشاف اصطلاحات الفنون ).