لغت‌نامه دهخدا

نام چشمه آب معدنی به لاریجان .

سقائی . کشیدن آب از چاه و مانند آن .

شستن و تطهیر شرعی تن در حمّام . تطهیر جامه پس از شستن با صابون .

مجازاً، آسمان:
پیمبر بر آن ختلی ره نورد
برآورد از این آب گردنده گرد.

نظامی .

آینه خانه .

آبله ای است که بیشتر روی پستانهای گاو میزند که از ترشح دانه های آن مایه آبله برای انسان تهیه می کنند. (از فرهنگ فارسی معین ).

سوراخهایی که آب گرم از آنها بیرون رانده می شود. (فرهنگستان زمین شناسی ).

دست برنجن . دست بند.

نهری از کارون نزدیک شوشتر.

فروشنده آبگینه:
شرم آید از بضاعت بی قیمتم ولیک
در شهر آبگینه فروش است و جوهری .

سعدی .

اَمیهه . نَبَخ . نَبْخ .

گریخته . گریزنده .
-عبد آبق ; بنده گریخته یا گریزپا. ج ، اُبًّق، اُبّاق.

نام شعبه ای از رود گاماسب در نهاوند.

آب جوشیده و حارّ. حمیم .(دهار).

آب معدنی که بالطبع گرم باشد.حَمّه : آب گرم لاریجان . آب گرم شاهان گرماب .

حمامی که بر این آب سازند مداوای بیماران را.

شیشه گر. زَجّاج . زُجاجی . (ربنجنی ).

چون آبله ، و در بیت ذیل:
دوش که این گِردگَرد گنبد مینا
آبله گون شد چو چهر من ز ثریا.

قاآنی .

آبی که از کوفتن خوید جو به دست کنند و آشامیدن آن در مسلولین فربهی آرد و این بیماری را عظیم نافع باشد.

نوعی از مار.

عمل ساختن آبگینه .

(اِ مرکب ) جای ساختن آبگینه . زجّاجی .

بیماریی است عفن و ساری مخصوص اطفال و علامت آن بروز دانه های آبداری است در بشره و بیش از چند روز نپاید.

رجوع بگردنه آب قنبر شود.